Γιώργος Φλόκαρης: Στράφηκε στο κολοκύθι και απολαμβάνει τους… ανθούς του μόχθου του

Κάθε τέλη της άνοιξης, εδώ και μερικά χρόνια, ο αγρόκηπος του νεαρού παραγωγού Γιώργου Φλόκαρη μοιάζει με πίνακα ζωγραφικής. Με καμβά τα χώματα του κτήματος του «Κολοκύνθι» στη Νέα Μαγνησία Θεσσαλονίκης και φόντο τη χρωματική παλέτα του ήλιου και της φύσης, τα ντελικάτα άνθη της κολοκυθιάς απλώνονται πλούσια και μεγαλόπρεπα στην έκταση των 15 στρ. που καλλιεργεί.

Με τους τόνους του κίτρινου, του πορτοκαλί και του πράσινου να δίνουν χρώμα και κυρίως γεύση στο τραπέζι Ελλήνων και ξένων καταναλωτών, ο 27χρονος Γιώργος έκανε στροφή στην επαγγελματική πορεία του και αποφάσισε να εξελίξει τα οικογενειακά κτήματα, δίνοντας βαρύτητα σε μία και μόνο καλλιέργεια, αυτή των κολοκυθοανθών. Μάλιστα, είναι από τις λίγες φάρμες στην Ελλάδα που εξειδικεύεται στην καλλιέργεια του ανθού του κολοκυθιού.

Μετά από αρκετές δουλειές σε… ξένα χωράφια και έχοντας σπουδάσει Διοίκηση Επιχειρήσεων, ο Γιώργος Φλόκαρης αποφάσισε να κάνει το άλμα της πίστης και να επενδύσει στην οικογενειακή επιχείρηση που από το 1980 έως και σήμερα καλλιεργεί διάφορα λαχανικά. Ο νεαρός παραγωγός ασχολείται με την καλλιέργεια των κολοκυθοανθών εδώ και πέντε χρόνια. «Είναι η ίδια η καλλιέργεια που με έκανε να στραφώ σε αυτήν. Είναι κάτι νέο, εξειδικευμένο και διαφορετικό και δεν μοιάζει με τα άλλα λαχανικά και κηπευτικά που έχουμε στο κτήμα», λέει χαρακτηριστικά ο Γιώργος Φλόκαρης.

Όπως εξηγεί, η γνωριμία του με ανθρώπους που δραστηριοποιούνται στον χώρο των τροφίμων ήταν αυτή που τον έκανε να στραφεί στον ανθό του κολοκυθιού. Με τους επαγγελματίες αυτούς ήρθε σε συμφωνία, ώστε να καλλιεργεί κολοκυθοανθούς και να τους παραδίδει για επεξεργασία και μεταποίηση. Έτσι, σήμερα, όλη σχεδόν η παραγωγή του οδεύει στο συγκεκριμένο Εργαστήριο Τροφίμων, προκειμένου να επεξεργαστεί, να μεταποιηθεί, να τυποποιηθεί και να βρει τη θέση της σε κάποιο κατάστημα της Ελλάδας ή του εξωτερικού.

«Το εργαστήριο ζήτησε και απορροφά τη μεγαλύτερη παραγωγή μου. Έτσι, δεν έκανα έρευνες για την εμπορικότητα του προϊόντος. Διαπίστωσα, όμως, ότι οι πωλήσεις των κολοκυθοανθών είναι μεγάλες στα εργαστήρια όπου επεξεργάζονται και γίνονται γεμιστοί. Το ενδιαφέρον για αυτό το προϊόν ανεβαίνει ολοένα και περισσότερο τα τελευταία χρόνια. Αρέσει στον κόσμο, για αυτό και ξενοδοχεία και εστιατόρια θέλουν να τα εντάξουν στο μενού τους», επισημαίνει.

Η καλλιέργεια του κολοκυθοανθού

Ο φρέσκος ανθός του κολοκυθιού ξεκινά από τα τέλη της άνοιξης έως και τις αρχές του φθινοπώρου. Όπως λέει ο παραγωγός, η συγκομιδή γίνεται σταδιακά και με αύξηση των στρεμμάτων από τα 15 στα 20 στη διάρκεια της χρονιάς. «Είναι δύσκολο να γίνει υπολογισμός της σοδειάς, γιατί τα λουλούδια είναι πάρα πολλά. Υπολογίστε, όμως, ότι ένα στρέμμα μπορεί να δώσει γύρω στους 1.500 ανθούς την ημέρα», αναφέρει ο Γιώργος Φλόκαρης και προσθέτει ότι οι ποικιλίες που χρησιμοποιούνται είναι σύγχρονες και όχι παραδοσιακές, γιατί δεν είναι αποδοτικές. «Είναι στη διακριτική ευχέρεια του παραγωγού να χρησιμοποιήσει όποια ποικιλία θέλει. Όμως, εάν θέλεις να κάνεις σωστή καλλιέργεια, τότε απαιτείται περισσότερη δουλειά και εργαλεία, χέρια κι άλλες διαδικασίες», επισημαίνει.

Αν και το κολοκύθι είναι μια σχετικά εύκολη καλλιέργεια και χωρίς ιδιαίτερες απαιτήσεις, ωστόσο η συγκομιδή των λουλουδιών έχει συγκεκριμένη διαδικασία. Γίνεται χειρωνακτικά και όχι με μηχανικά μέσα, γιατί μπορεί να καταστραφεί ο ανθός και μόνο τις πολύ πρωινές ώρες. Το λουλούδι είναι ευαίσθητο στη μεγάλη ζέστη του καλοκαιριού, αλλά και στο κρύο της άνοιξης προκαλώντας προβλήματα, όπως κιτρίνισμα των φύλλων και μη ανάπτυξη του καρπού. Διακρίνεται σε αρσενικό που βγαίνει ανάμεσα από τους βλαστούς και το θηλυκό που είναι πάνω στο κολοκυθάκι.

«Το λουλούδι της κολοκυθιάς είναι όπως άλλα λουλούδια, που ανοίγουν την ημέρα και κλείνουν τη νύχτα. Το μειονέκτημα είναι, όμως, ότι ο κολοκυθοανθός ανοίγει μόνο μία φορά στη ζωή του και εκεί γίνεται η συγκομιδή. Εάν κλείσει όταν είναι ανοιχτό, τότε δεν μπορείς να το χρησιμοποιήσεις».

Σε ό,τι αφορά τις τιμές του προϊόντος, ο νεαρός παραγωγός επισημαίνει ότι είναι σχετικά ικανοποιητικές, αλλά θα μπορούσαν να είναι και καλύτερες. «Ο υπολογισμός γίνεται με ποσότητες. Δηλαδή, κάτω από 300 ανθούς, ενδεικτικά, μιλάμε για 20-25 λεπτά στο τεμάχιο. Όσο ανεβαίνουμε σε ποσότητα, τόσο κατεβαίνει η τιμή. Ένα εργαστήριο μπορεί να πάρει την ημέρα μέχρι και 3.000 ανθούς, οπότε εκεί γίνονται άλλες συμφωνίες».

Εκτός των κολοκυθοανθών, ο 27χρονος αγρότης ασχολείται και με την καλλιέργεια του πράσου, του σέλινου, του φρέσκου κρεμμυδιού –το οποίο και αυτό δίνεται σε εργαστήρια τροφίμων–, του μαϊντανού και του άνηθου.

Μελλοντικά σχέδια

Η ευφυής γεωργία εντάσσεται στα μελλοντικά σχέδια του Γιώργου Φλόκαρη, γιατί όπως λέει βοηθά στην εξέλιξη και στην καινοτομία μιας αγροτικής επιχείρησης, αλλά και στο να καταστήσει το αγρόκτημά του επισκέψιμο. Όντας πρόσκοπος και έχοντας γαλουχηθεί από τις ιδέες και τη φιλοσοφία του προσκοπισμού μέσα του, αυτό που θέλει πάνω από όλα είναι να αφήσει τον κόσμο λίγο καλύτερο από ό,τι τον βρήκε. Στο πλαίσιο αυτό και βοηθώντας το προσκοπικό έργο, κάνει εκπαιδευτικές επισκέψεις σε μικρά παιδιά, φέρνοντάς τα σε επαφή με τον πρωτογενή τομέα.

Την ίδια ώρα, στέλνει μήνυμα και σε άλλους συνομηλίκους του, τους οποίους παρακινεί να ασχοληθούν με τη γεωργία, αλλά και νέους ηλικιακά συναδέλφους του. «Να αλλάξουμε την εικόνα της γεωργίας στην Ελλάδα. Να μη μείνουμε σε κουτιά και να μη συνεχίσουμε να κάνουμε πράγματα που μάθαμε από παλιά. Δεν λέω… είναι δύσκολη η γεωργία και δεν έχει εύκολο χρήμα η γη. Όμως, κάτι κερδίζεις, όπως το να βλέπεις κάτι δικό σου να εξελίσσεται, και σίγουρα κάτι χάνεις», καταλήγει.