«Μετά από σχεδόν μία δεκαετία συνεχούς προσπάθειας, από το 2003, είχαμε την πρώτη χρονιά κερδοφορίας το 2011-2012, όσον αφορά στις εξαγωγές» λέει στην «ΥΧ» ο οινολόγος Άγγελος Ιατρίδης, ένας από τους δύο ιδιοκτήτες του Κτήματος ΑΛΦΑ (ο έτερος είναι ο αμπελουργός Μάκης Μαυρίδης) .
Το Κτήμα, με 1.200 στρέμματα ιδιόκτητο αμπελώνα στο Αμύνταιο της Φλώρινας και αιχμή του δόρατος το ξινόμαυρο και τη μαλαγουζιά, βρίσκεται πλέον ανάμεσα στα πιο επιτυχημένα ποιοτικά και εμπορικά οινοποιεία της χώρας.
Το «Κτήμα ΑΛΦΑ» είναι στραμμένο στις διεθνείς ποικιλίες;
Όχι δεν είναι έτσι, παρόλο που υπάρχει αυτή η εντύπωση. Έχουμε διεθνείς ποικιλίες, όπως το Syrah και το Sauvignon Blanc. Στις νέες φυτεύσεις επικεντρώνουμε περισσότερο σε ελληνικές ποικιλίες και επιμένουμε πολύ στην κλωνική επιλογή. Πάντα, όμως, δίναμε και δίνουμε μεγάλο βάρος στο ξινόμαυρο και τη μαλαγουζιά, ποικιλίες που νομίζω ότι διαθέτουμε τις μεγαλύτερες εκτάσεις στην Ελλάδα. Έχουμε ξινόμαυρο σε πολλές εκδοχές: χαρμάνι με άλλες ποικιλίες, από παλαιά κλήματα 85 χρόνων και από νεότερα 30 χρόνων, έχουμε το Κτήμα, που είναι Syrah με ξινόμαυρο, ένα ροζέ από ξινόμαυρο κ.λπ. Απλώς δεν έχουμε το δικαίωμα να καλλιεργήσουμε στην περιοχή μας άλλες ελληνικές ποικιλίες ως ονομασία Προέλευσης. Το μόνο που μας λείπει είναι ένας αφρώδης οίνος από ξινόμαυρο.
Σχεδιάζετε κάτι τέτοιο;
Βέβαια, γιατί ειδικά στη περιοχή μας τα αφρώδη έχουν παράδοση. Επίσης, εξαγωγικά υπάρχει πολύ μεγάλο ενδιαφέρον, όπως και για τα ροζέ, ειδικά τα τελευταία δύο χρόνια.
Και η μαλαγουζιά έχει ανέβει. Πώς εξηγείται αυτό το αυξανόμενο όψιμο ενδιαφέρον;
Για κάθε ποικιλία απαιτείται ένας χρόνος από τη στιγμή που θα βγει στην αγορά για να καθιερωθεί αλλά και για να δημιουργηθεί το αναγκαίο καλλιεργητικό υπόβαθρο. Πρέπει, δηλαδή, να βρεθούν τα κατάλληλα εδάφη και να γίνουν οι φυτεύσεις και χρειάζεται χρόνος για να διερευνηθεί μια ποικιλία και να δώσει οίνους με συγκεκριμένες προδιαγραφές. Τώρα, υπάρχουν πάνω από 100 ετικέτες με οίνους που γράφουν Μαλαγουζιά. Είναι ποικιλία σχετικά εύκολη, ανθεκτική, έχει καλή απόδοση και βέβαια αρέσει στον κόσμο.
Η διαδικασία για την κλωνική επιλογή που αναφέρατε δεν θα έπρεπε να γίνεται περισσότερο οργανωμένα και όχι με πρωτοβουλία μόνο των φυτωριούχων;
Δεν υπάρχει η σχετική νομοθεσία. Αλλά και η πολιτεία δεν έχει δείξει ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Οι άλλες χώρες, για κάθε ποικιλία που παρουσιάζουν, έχουν κάνει πολλές έρευνες. Εμείς δεν έχουμε τέτοια δουλειά από πίσω. Όλα αυτά απαιτούν κονδύλια που δεν δαπανούνται εύκολα από μεμονωμένους παραγωγούς.
Αυτή τη στιγμή, πάντως, έχουμε έναν καθαρό κλώνο ξινόμαυρου και μάλιστα στο τέλος Φεβρουαρίου θα κάνουμε μια παρουσίαση σε τρεις μεγάλες αγορές. Σαν Φρανσίσκο, Σικάγο και Νέα Υόρκη. Το ξινόμαυρο έχει πολύ μεγάλη δυναμική.
Το Κτήμα έχει προσανατολισμό στην αγορά του εξωτερικού. Αυτό είναι από επιλογή ή έγινε τώρα περισσότερο λόγω κρίσης;
Όχι, εμείς ήμαστε πάντα προσανατολισμένοι στην εξωστρέφεια, πριν καν φτιαχτεί το κτήμα, πριν να έχουμε προϊόν. Γιατί αυτή είναι μια μακρά διαδικασία που δεν φέρνει άμεσα αποτελέσματα. Φανταστείτε ότι αδιαλείπτως ταξιδεύω από το 2003 και ουσιαστικά η κερδοφόρα χρονιά στις εξαγωγές μας ήρθε μόλις το 2011-2012. Και είμαι πάνω από 120 μέρες τον χρόνο εκτός Ελλάδας, γιατί αυτός είναι ο μοναδικός τρόπος να υποστηρίξεις τις εξαγωγές σου. Αυτό συμβαίνει γιατί όλες οι αγορές, ειδικά στο κρασί, ζητάνε τον παραγωγό και άρα είναι πολύ σημαντικό να είσαι παρών εσύ ο ίδιος.
Έχει μέλλον το κρασί για την Ελλάδα;
Η Ελλάδα είναι η 16η χώρα στην παραγωγή κρασιού και οι αμπελώνες συρρικνώνονται, δεν αυξάνονται. Δηλαδή, όλα τα στοιχεία δεν είναι τόσο θετικά όσο νομίζει ο κόσμος. Αυτό που συμβαίνει και έχει σημασία, είναι ότι αλλάζει η κατεύθυνση του ελληνικού αμπελώνα και της οινοποίησης. Πολύ λίγα οινοποιεία είναι πλέον μόνο εμφιαλωτήρια και τα περισσότερα στρέφονται στην παραγωγή εξειδικευμένων προϊόντων. Και είναι αυτό που μπορεί να κάνει η Ελλάδα καλύτερα, να παράγει δηλαδή ποιοτικά κρασιά. Δεν έχει εκτάσεις για να παράγει κρασιά μαζικής παραγωγής. Εμείς θέλουμε μια κρίσιμη μάζα ποιότητας.
Συνεργάζεστε στο κτήμα με παραγωγούς;
Εχουμε τη σειρά «Αxia» που κυκλοφορεί μόνο στο εξωτερικό. Είναι κρασιά από σταφύλια που παίρνουμε από παραγωγούς της περιοχής και εμείς κάνουμε την εμφιάλωση. Στην περιοχή υπάρχει πολύ καλό δυναμικό, το οποίο θέλαμε να το εκμεταλλευτούμε, αλλά ήταν και μια ανάγκη που είδαμε στην αγορά. Υπάρχουν, λοιπόν, κάποιοι παραγωγοί που μπορούν να συντονιστούν μαζί μας και έχουμε άριστη συνεργασία. Γιατί πρέπει, αυτά τα προϊόντα, παρόλο που δεν είναι από δικά μας κλήματα, να είναι σε τέτοιο επίπεδο που να μπορούν να αποτελέσουν το κλειδί και για την υπόλοιπη γκάμα των προϊόντων μας. Μια αγορά σε δέχεται ευκολότερα στην αρχή με προϊόντα ποιοτικά άλλα χαμηλότερου κόστους και μετά μπορείς να δοκιμάσεις τα προϊόντα που αντικατοπτρίζουν την αξία σου.
Θα λέγατε τελικά ότι το ελληνικό κρασί είναι ακριβό;
Το φθηνό ελληνικό κρασί είναι ακριβό και το ακριβό ελληνικό κρασί είναι φθηνό.
Έχετε σπουδάσει στη Γαλλία για το κρασί. Τι σας λείπει από τη Γαλλία;
Οι φίλοι μου. Όσον αφορά στο κρασί μου λείπει η κουλτούρα του κρασιού που υπάρχει εκεί σε όλη την οικογένεια.
