Ινστιτούτο Τόνι Μπλερ: «Οι πόλεις πρέπει να παράγουν το 30% των οπωροκηπευτικών που καταναλώνουν»

Το παράδειγμα της Σιγκαπούρης θα πρέπει να αποκτήσει μιμητές

Οι τεχνολογίες αστικής και περιαστικής γεωργίας θα πρέπει να επιστρατευτούν για την παραγωγή τουλάχιστον του 30% των φρούτων και των λαχανικών που καταναλώνονται στις πόλεις έως το 2030, σύμφωνα με το Ινστιτούτο Τόνι Μπλερ για την Παγκόσμια Αλλαγή.

Όπως αναφέρει η σχετική έκθεση με τίτλο «Πώς οι πόλεις μπορούν να θρέψουν τον εαυτό τους – Ένα σχέδιο δέκα σημείων», αυτή είναι η ενδεδειγμένη λύση, ώστε να αυξηθεί η ανθεκτικότητα των συστημάτων τροφίμων έναντι των επισιτιστικών κρίσεων.

«Υπολογίζεται ότι μέχρι το 2050, τα 2/3 του παγκόσμιου πληθυσμού θα ζουν σε πόλεις και θα καταναλώνουν το 80% όλων των παραγόμενων τροφίμων», αναφέρουν οι ερευνητές του Ινστιτούτου, εξηγώντας ότι «οι πόλεις πρέπει να αξιοποιήσουν τις τεχνολογικές καινοτομίες που διαθέτουν –ιδιαίτερα τις κάθετες εκμεταλλεύσεις εσωτερικού χώρου, τα θερμοκήπια και τα εργαλεία της γεωργίας ακριβείας– για να θρέψουν τους αυξανόμενους πληθυσμούς τους».

Πιο συγκεκριμένα, «θα πρέπει να επιδιώξουν να καλλιεργήσουν το 30% των φρούτων και των λαχανικών που καταναλώνονται εντός των συνόρων τους και των περιαστικών περιοχών τους έως το 2030 για να δημιουργήσουν ένα ‘‘φράγμα’’ έναντι των διαταραχών της εφοδιαστικής αλυσίδας, να χρησιμοποιήσουν τη γη πιο αποτελεσματικά, να μειώσουν τις αποστάσεις και να προσελκύσουν επενδύσεις και καλές θέσεις εργασίας, μεταξύ άλλων πλεονεκτημάτων».

Σύγχρονες πρακτικές καλλιέργειας

Τόσο οι κάθετες εκμεταλλεύσεις εσωτερικού χώρου, που χρησιμοποιούν την υδροπονία αντί για την καλλιέργεια στο χώμα, όσο και θερμοκήπια που χρησιμοποιούν γεωργία ακριβείας με τεχνητή νοημοσύνη για την ανάλυση των φυτών και την προσαρμογή των συνθηκών ανάπτυξής τους, επωφελούνται από υψηλές αποδόσεις, συχνές συγκομιδές, μικρή κατανάλωση νερού και δεν εξαρτώνται από τις εξωτερικές καλλιεργητικές συνθήκες.

Το Ινστιτούτο αναφέρει ότι η ανωτέρω ιδέα έχει ήδη αρχίσει να υλοποιείται σε μέρη, όπως η Σιγκαπούρη, η οποία βρίσκεται σε καλό δρόμο για να καλλιεργήσει το 30% των φρούτων και των λαχανικών της έως το 2030. Όπως τονίζουν οι ερευνητές, τα έθνη παρουσιάζουν υπερβολική εξάρτηση από τις εισαγωγές, όπου διάφοροι αστάθμητοι παράγοντες σε συνδυασμό με τα κόστη δυσχεραίνουν συνεχώς τις εμπορικές διαδικασίες.

Ακόμη, βέβαια, και αν οι χώρες συνεχίσουν να εισάγουν τα τρόφιμά τους από το εξωτερικό με αμείωτους ρυθμούς, το Ινστιτούτο υπογραμμίζει ότι τα αστικά κέντρα μεγαλώνουν ολοένα και περισσότερο σε μέγεθος, επομένως θα πρέπει να υπάρχουν περισσότερες εναλλακτικές για να σιτιστούν.

Το συγκεκριμένο μοντέλο παραγωγής τροφίμων στις πόλεις ίσως είναι μια εικόνα από το μέλλον, καθώς εγγυάται πιο ανθεκτικές εφοδιαστικές αλυσίδες. Είναι ένα από τα κύρια ζητούμενα της εποχής μας, καθώς ο πλανήτης θέλει να προνοήσει για καλύτερη ανταπόκριση σε μελλοντικές πανδημίες, πολέμους και άλλες προκλήσεις.