Επιστολή Διαμαρτυρίας του Ιωάννη Σενκό, Γενικού Γραμματέα του Μελισσοκομικού Συλλόγου Λάρισας
«Παίρνω την σκυτάλη με αφορμή τη δημοσίευση του προέδρου του Μ.Σ Λάρισας Π. Σαρούδη σχετικά με την οικονομική ενίσχυση και την πληρωμή της «πολεμοενίσχυσης» για μήλα και κάστανα, που σύμφωνα με τις τελευταίες πληροφορίες αναμενόταν να πληρωθεί την Παρασκευή 7 Απριλίου κάτι το οποίο δεν πραγματοποιήθηκε και περιμένουν οι παραγωγοί να υλοποιηθεί την μεγάλη εβδομάδα.
Στις 7 Ιουλίου του 2022, σε άρθρο μας στην “Ύπαιθρος Χώρα”, μαζί με τον αδερφό μου, είχαμε καταθέσει τις σκέψεις και τους προβληματισμούς ενός μελισσοκόμου. Από τότε είναι σαν να μην πέρασε ούτε μια μέρα. Οι ίδιες σκέψεις και οι ίδιοι προβληματισμοί παραμένουν. Η μελισσοκομική χρονιά έχει ξεκινήσει για τα καλά, και πλέον περισσότερες ώρες βρισκόμαστε στα μελίσσια και εκτός έδρας παρά στο σπίτι μας. Η πορεία της χρονιάς δεν ήταν η επιθυμητή, ήπιος χειμώνας και κρύα άνοιξη, απ’ ότι φαίνεται η κλιματική αλλαγή δεν είναι πλέον προ των πυλών, αλλά υπαρκτό πρόβλημα.
Ο μελισσοκόμος πρέπει να βάλει βαθιά το χέρι στην τσέπη για να μπορέσει να κρατήσει ζωντανά τα μελίσσια και να ελπίζει σε μια ικανοποιητική ανάπτυξη όταν φτιάξει ο καιρός για να μπορέσει να κυνηγήσει με αξιώσεις το θησαυρό της φύσης, το μέλι Στις 07/07/2022 είχαμε αναφέρει ότι λόγω της αύξησης των τιμών των καυσίμων, πολλά δρομολόγια σε νομές ακυρώθηκαν λόγω αυξημένου ρίσκου κόστους/οφέλους. Φέτος τα πράγματα είναι χειρότερα, με τον καιρό να είναι ασταθής, τα μελίσσια να μην είναι πλήρως έτοιμα και το πετρέλαιο να είναι στα ύψη κανείς δε ρισκάρει να κυνηγήσει ανοιξιάτικες νομές, όπως πχ το πεύκο.
Εδώ και καιρό μας έχουν ενημερώσει ότι θα υπάρξει οικονομική ενίσχυση στους μελισσοκόμους, πότε περιμένουν να μας τη δώσουν; Είμαστε άλλωστε ο μόνος ίσως κλάδος που δεν παίρνει επιδοτήσεις. Με τη χρονιά να έχει ξεκινήσει δύσκολα, τα όλα και αυξανόμενα έξοδα να τρέχουν, τα μέλια να παραμένουν στις αποθήκες, οι τιμές που δίνουν οι έμποροι στη χονδρική να είναι κάτω του κόστους παραγωγής με την αποπληρωμή όταν και όποτε δεήσουν, πως μπορεί να είναι βιώσιμο το επάγγελμα; Τα προβλήματα βέβαια δε σταματούν εδώ, μιας και στη λιανική έχουν δυσκολέψει οι πωλήσεις, και προφανώς είναι χαμηλότερες από πέρυσι. Με το κόστος παραγωγής να έχει αυξηθεί και μην αντέχοντας να το απορροφήσουμε άλλο, αναγκαστήκαμε να αυξήσουμε την τιμή πώλησης του μελιού. Αυτό οδήγησε πολλούς πελάτες να στραφούν σε μέλια των 4 και 5 ευρώ.
Φωνάζουμε καιρό για τις ελληνοποιήσεις αμφιβόλου ποιότητας και προέλευσης μελιών και καλό θα είναι να σκεφτεί ο καταναλωτής πως γίνεται ένα μέλι να είναι ελληνικό και να είναι στο ράφι με 5€, όταν στον παραγωγό 5€ κοστίζει η παραγωγή και η τυποποίησή του κατ’ ελάχιστο. Επανερχόμαστε στο αρχικό μας θέμα, που ήταν η οικονομική ενίσχυση, που πραγματικά θα μας βοηθούσε να κάνουμε ένα δυνατό ξεκίνημα και να κυνηγήσουμε με αξιώσεις νομές (νομαδική είναι άλλωστε η μελισσοκομία). Η ενίσχυση αυτή αν καθυστερήσει και άλλο θα είναι δώρο άδωρο αν έχουμε αρχίσει να έχουμε απώλειες δυσαναπλήρωτες.
Με την πανελλαδική κινητοποίηση και τη μαζική συμμετοχή από τους συναδέλφους για τη διεκδίκηση των δικαιωμάτων μας,δώσαμε το στίγμα μας, δείξαμε τη δύναμή μας. Τίποτα μέχρι στιγμής δεν έχει υλοποιηθεί, τηρούμε στάση αναμονής και εν όψει των εκλογών. Ο αγώνας μας δεν πρέπει να σταματήσει. Αν χρειαστεί θα ξαναβγούμε στους δρόμους, και αυτή την φορά η δυναμική και ο θυμός των συναδέλφων Μελισσοκόμων θα είναι πολύ μεγάλος. Δεν επαιτούμε ,διεκδικούμε και ευελπιστούμε να μας αναγνωρίσει το ΥΠΑΑΤ ισάξιους παραγωγούς του πρωτογενούς τομέα και να συνοδοιπορήσει την διατροφική αξία των προϊόντων μας».
