Τα γενικά χαρακτηριστικά των καιρικών συνθηκών της αμπελουργικής χρονιάς που διανύουμε με ήπιο χειμώνα υψηλά ποσοστά βροχοπτώσεων την άνοιξη μέχρι την άνθηση, και την αντίστοιχη απουσία βροχοπτώσεων από τα μέσα Ιουλίου και μετά, συνέβαλλαν στην ανάπτυξη ζωηρών φυτών, που σε πολλές περιπτώσεις, ανέπτυξαν φύλλωμα σε βάρος του καρπού και οδήγησαν σε όψιμο τρύγο αρκετές περιοχές της χώρας, τονίζεται στο Δελτίο Τρύγου 2019 που εξέδωσε η Κεντρική Συνεταιριστική Ένωση Αμπελοοινικών Προϊόντων (ΚΕΟΣΟΕ).
Οι ασθένειες που παρουσιάσθηκαν σε διάφορες αμπελουργικές περιοχές, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων ήταν αντιμετωπίσιμες και δεν επηρέασαν το ποιοτικό και παραγωγικό δυναμικό .
Η μείωση του φορτίου (σταφυλιών) συνέβαλλε επίσης στην καλύτερη και ταχύτερη ωρίμαση με πολύ καλή ισορροπία σακχάρων και οξύτητας για τις λευκές ποικιλίες και πολύ καλή ωρίμαση, όσον αφορά τα φαινολικά χαρακτηριστικά των ερυθρών, με αποτέλεσμα στην πλειοψηφία των αμπελουργικών περιοχών της χώρας να αναμένεται στις δεξαμενές πλέον μια από τις πολύ καλές χρονιές για την ελληνική οινοπαραγωγή.
Παρ΄ότι οι προβλέψεις πριν την εκκίνηση του τρυγητού δεν ήταν αισιόδοξες, οι καιρικές συνθήκες Ιουλίου και Αυγούστου ήταν σύμμαχος και «ανέστειλαν» τους φόβους για μια κάθετη μείωση της παραγωγής, η οποία πάντως εκτιμάται ότι θα έχει ελαφρά κάμψη.
Τοπικά δεν έλειψαν τα προβλήματα που επιφέρει η κλιματική αλλαγή, με προεξάρχουσα την περιοχή του Ηρακλείου Κρήτης , όπου η μείωση της παραγωγής είναι έντονη, της Σαντορίνης όπου οι σφοδροί άνεμοι , επέδρασαν ώστε το νησί να παρουσιάσει φέτος ιστορικό χαμηλό παραγωγής και της ευρύτερης περιοχής του Τυρνάβου, όπου οι χαλαζοπτώσεις και οι ανεμοθύελλες επηρέασαν τον όγκο παραγωγής της περιοχής.
Την καλή ποιοτικά χρονιά συνοδεύει επίσης σε αρκετές περιοχές η ελαφρά αύξηση των τιμών του σταφυλιού, ενώ στις περιοχές που οι τιμές δεν αυξήθηκαν, παρέμειναν σταθερές σε σχέση με τα περσινά επίπεδα, με εξαίρεση της περιοχής της Αχαΐας , όπου φέτος ο Ροδίτης «έπεσε» και κάτω από τα 0,20 €
Όπως επανειλημμένα έχει τονίσει η ΚΕΟΣΟΕ η διαμόρφωση του αμπελουργικού εισοδήματος που συναρτάται από τις τιμές και το κόστος καλλιέργειας, είναι τέτοια που δεν ωθεί τον πρωτογενή τομέα στην ανάπτυξη του, με αποτέλεσμα την μείωση των καλλιεργούμενων εκτάσεων παρά τις αδειοδοτήσεις με νέες φυτεύσεις αμπελιών κατά 6.200 στρέμματα ετησίως.
