Η πρόσφατη ανακοίνωση του πρωθυπουργού για επαναφορά του λεγόμενου αγροτικού πετρελαίου, εντάχθηκε, κατά δήλωσή του, στα μέτρα της κυβέρνησης για να καμφθούν οι πληθωριστικές πιέσεις τόσο των ειδών διατροφής, όσο και των αγροτικών εισροών.
Στη λογική αυτή, που σε μεγάλο βαθμό ακολουθεί την εξαγγελία μείωσης του ΦΠΑ των ζωοτροφών που έγινε στη ΔΕΘ, αξίζει ωστόσο να προστεθεί τούτο: Ότι η κυβέρνηση μετατρέπει μία εθνική ενίσχυση σε κίνητρο μίας θετικής διαρθρωτικής αλλαγής, στην προκειμένη περίπτωση συμμετοχής σε συνεργατικά σχήματα, σε συμβολαιακή παραγωγή,
σε διαδικασίες διαδοχής.
Δεν είναι βέβαια λίγοι εκείνοι που κρίνουν ότι το αγροτικό πετρέλαιο δίδεται τη δεδομένη στιγμή για να κατευνάσει τις κινήσεις των αγροτών το τελευταίο διάστημα, τόσο της Κρήτης όσο και της Πελοποννήσου. Πρόκειται άλλωστε για τις πρώτες κινήσεις της μετά COVID-19 εποχής, στις οποίες βγαίνουν μπροστά οι αγρότες και όχι κάποιοι πολιτικοί ή πολιτευτές που μιλούν εξ ονόματος των αγροτών.
Ουδείς γνωρίζει πού θα οδηγήσουν όλα αυτά. Το βέβαιο είναι ότι, όπως συνέβη και κατά το παρελθόν, είναι το αίσθημα της αδικίας που πυροδοτεί την έναρξη τέτοιων διεργασιών. Και το τελευταίο διάστημα, τόσο το ΥΠΑΑΤ, όσο και η διοίκηση του ΟΠΕΚΕΠΕ, οδηγούν τις εξελίξεις προς αυτήν την κατεύθυνση, τουλάχιστον με δύο τρόπους.
Αφενός, με μεγάλα λάθη στη διαχείριση ενός ιδιαίτερα κρίσιμου ζητήματος, αυτό της καταβολής των ενισχύσεων με έγκυρο και διαφανή τρόπο.
Αφετέρου, με αναφορές ότι όσοι αντιδρούν είναι λίγο-πολύ… απατεώνες.
Το ΥΠΑΑΤ και ο ΟΠΕΚΕΠΕ καλούνται να βρουν λύση στο πρόβλημα που δημιούργησαν. Διαφορετικά, υπάρχει κίνδυνος να ακυρωθεί η δυναμική που προσπαθεί να δώσει η κυβέρνηση με μέτρα όπως το αγροτικό πετρέλαιο.
