του Βασίλη Πόρρου, γεωπόνου
Ανάλογα με την εποχή σποράς του καλαμποκιού σε διάφορες περιοχές της χώρας μας, το σύνολο των καλλιεργειών βρίσκεται στο στάδιο της ανθοφορίας. Επειδή η περίοδος αυτή θεωρείται κρίσιμη για το φυτό και σε συνδυασμό με τις μεγάλες θερμοκρασίες της εποχής, οι απαιτήσεις τους σε νερό και θρεπτικά στοιχεία είναι υψηλές.
Η αγωνία των παραγωγών να καλύψουν τις ανάγκες του φυτού σε νερό τούς οδηγεί πολλές φορές σε εσφαλμένες επιλογές και γίνεται υπερβολική χρήση νερού. Η πρακτική αυτή οδηγεί σε ασφυξία το φυτό και ευνοεί την ανάπτυξη του τετράνυχου. Η στάγδην άρδευση αποτελεί μία εναλλακτική πρόταση προς τον τομέα της ορθής διαχείρισης του νερού για την κάλυψη των αναγκών του καλαμποκιού. Η πρακτική αυτή έχει ως αποτέλεσμα να αξιοποιηθεί στον μέγιστο βαθμό η ποσότητα νερού, η οποία χρησιμοποιείται για άρδευση.
Δυστυχώς, όμως, το μεγαλύτερο ποσοστό των παραγωγών χρησιμοποιεί τις παραδοσιακές μεθόδους άρδευσης, με καταιονισμό ή αυλάκια, με όλα τα αρνητικά αποτελέσματα. Πέραν του υψηλού κόστους παραγωγής, έχουμε κατασπατάληση υδάτινων πόρων, με ό,τι αυτό συνεπάγεται περιβαλλοντικά και φυσικά με μειωμένες αποδόσεις. Οι νέες τεχνολογίες, όπως είναι η ευφυής γεωργία, μπορούν να παίξουν σημαντικό ρόλο στην παραπέρα εξέλιξη της άρδευσης του καλαμποκιού, όπως επίσης και άλλων καλλιεργειών αυτή την περίοδο, με σημαντικά οφέλη στον ίδιο τον παραγωγό, αλλά και στο περιβάλλον.
Μία λανθασμένη πρακτική που εφαρμόζουν οι καλλιεργητές στον τομέα της άρδευσης του καλαμποκιού με καταιονισμό είναι η μεσολάβηση του χρονικού διαστήματος από τη μία άρδευση στην άλλη με πολλά κυβικά ανά στρέμμα. Η πρακτική αυτή θα μπορούσε να εφαρμοστεί με λιγότερα κυβικά ανά στρέμμα, σε τακτικότερα χρονικά διαστήματα, δηλαδή στις πέντε ημέρες και όχι στις δέκα. Με αυτόν τον τρόπο, επιτυγχάνεται η συνεχής παρουσία εδαφικής υγρασίας και ο καλύτερος αερισμός του εδάφους, με αποτέλεσμα το λιγότερο του υδατικού στρες στο φυτό.
Οι ανάγκες του καλαμποκιού σε θέματα θρέψης
Την κρίσιμη αυτή περίοδο ανάπτυξης του φυτού, ο παραγωγός θα πρέπει να έχει καλύψει στο σύνολό του τις ανάγκες σε θρεπτικά στοιχεία (μικροστοιχεία και ιχνοστοιχεία τουλάχιστον στα 2/3) μέχρι αυτό το στάδιο. Η λίπανση του φυτού μπορεί να συνδυαστεί απόλυτα μέσω του συστήματος της στάγδην άρδευσης. Σε αυτή την περίπτωση, έχουμε καλύτερη αφομοίωση των θρεπτικών στοιχείων με τις αντίστοιχες μονάδες αυτών. Ανάλογα με το στάδιο ανάπτυξης του φυτού και κάνοντας χρήση της στάγδην άρδευσης, μειώνουμε στο ελάχιστο τις απώλειες των λιπασμάτων από την απόπλυση και την εξαέρωση αυτών. Η καλύτερη αξιοποίησή τους συμβάλλει σημαντικά στην παραγωγικότητα του φυτού, καθώς και στη μείωση του κόστους παραγωγής και φυσικά στην προστασία του περιβάλλοντος. Οι ανάγκες του φυτού σε στοιχεία εστιάζονται περισσότερο στο άζωτο, στο κάλιο, στον ψευδάργυρο, στο μαγνήσιο και στο θείο. Για να έχει μία εικόνα ο παραγωγός της κατάστασης του χωραφιού του σε ανάγκες θρεπτικών στοιχείων, θα πρέπει, κατά τη χειμερινή περίοδο, να γίνεται μία εδαφολογική ανάλυση.
Με αυτόν τον τρόπο, προσδιορίζονται ακριβώς οι ανάγκες του χωραφιού σε θρεπτικά στοιχεία. Σε περίπτωση που δεν έχουμε στάγδην άρδευση και ποτίζουμε με άλλα συστήματα, επιβάλλεται η χρήση αζώτου με σταθεροποιητές, ώστε να έχουμε παρατεταμένη διάθεση αζώτου καθ’ όλη τη διάρκεια της ανάπτυξης του φυτού, ακόμη και μέχρι το στάδιο της πλήρους καρποφορίας.
