Να μπει ένα τέλος στους μηδενικούς δασμούς που απολαμβάνει το ασιατικό εισαγόμενο ρύζι ζητούν, με κοινή τους δήλωση, έξι ευρωπαϊκές αγροτικές οργανώσεις. Πρόκειται για τις Asaja, UPA (Ισπανία), CAP (Πορτογαλία), Coldiretti (Ιταλία), Συνδικάτο Ρυζοπαραγωγών (Γαλλία) και την ελληνική GAIA ΕΠΙΧΕΙΡΕΙΝ.
Εκπρόσωποι των οργανώσεων συναντήθηκαν με τον υπουργό Βιωσιμότητας και Τουρισμού της προεδρεύουσας της ΕΕ Αυστρίας, και τον κάλεσαν να ενεργοποιήσει τη ρήτρα διασφάλισης που αφορά τις εισαγωγές ρυζιού. Ο Χρήστος Τσιχήτας, πρόεδρος της ΕΑΣ Θεσσαλονίκης, μίλησε στην «ΥΧ» για το θέμα.
Δήλωση Χ. Τσιχήτα
«Για την ελληνική ορυζοκαλλιέργεια, είναι ιδιαίτερα κρίσιμο να εγκριθεί ο εφαρμοστικός κανονισμός για την προοδευτική μείωση του δασμολογικού συντελεστή για τις εισαγωγές ρυζιών τύπου Indica από τις Καμπότζη και Μιανμάρ.
Η ανεξέλεγκτη εισαγωγή ρυζιών από τις χώρες αυτές έχει επιφέρει ανεπανόρθωτη ζημιά στην ελληνική αγορά, με ιδιαίτερα χαμηλές τιμές που οδηγούν τους παραγωγούς στην εγκατάλειψη της καλλιέργειας.
Πριν την εφαρμογή της Πρωτοβουλίας ΕΒΑ για το ρύζι, η παραγωγή στην Ελλάδα εστιαζόταν κυρίως στην καλλιέργεια ποικιλιών Indica, στις οποίες δείχνουν ιδιαίτερη προτίμηση οι βόρειες ευρωπαϊκές χώρες. Η Ελλάδα είναι αυτάρκης στην παραγωγή εξαιρετικής ποιότητας ρυζιού και το μεγαλύτερο μερίδιο των εξαγωγών μας κατευθυνόταν προς αυτές τις χώρες.
Το έτος 2007, 62% της συνολικής έκτασης ορυζοκαλλιέργειας στην Ελλάδα καλλιεργείτο με ποικιλίες Indica. Δέκα χρόνια μετά, και οκτώ από την εφαρμογή της Πρωτοβουλίας ΕΒΑ, το ποσοστό αυτό έχει μειωθεί δραματικά, στο 29%, λόγω των αθρόων εισαγωγών και χαμηλών τιμών από Καμπότζη πρωτίστως και Μιανμάρ δευτερευόντως. Οι χαμηλές τιμές εισαγωγής αυτών των ποικιλιών κάνουν απαγορευτικό το κόστος καλλιέργειας για τα ευρωπαϊκά δεδομένα.
Η οικονομική κρίση των τελευταίων ετών στην Ελλάδα ήρθε για να δώσει το τελειωτικό χτύπημα στην επαγγελματική ενασχόληση με την ορυζοκαλλιέργεια. Η συνολική καλλιεργήσιμη έκταση ρυζιού την τελευταία τριετία έχει μειωθεί αισθητά κατά 18%, με σημάδια περαιτέρω μείωσης, όπως ανακοινώνουν κατά καιρούς ορυζοπαραγωγικές ομάδες, μην μπορώντας να ανταπεξέλθουν στο κόστος καλλιέργειας. Η απώλεια παραγωγής εκτιμάται σε περίπου 50.000 τόνους.
Τέλος, το μεγάλο πλήγμα εμφανίζεται στον συνολικό αριθμό ατόμων που δραστηριοποιούνται στον τομέα της ορυζοκαλλιέργειας. Η μείωση εδώ αγγίζει το 23% την τελευταία τριετία, και σε κάποιες περιοχές η ορυζοκαλλιέργεια εγκαταλείπεται ολοκληρωτικά».
Οι τιμές έχουν και εδώ πάρει την κατιούσα. Οι Έλληνες ορυζοπαραγωγοί πωλούν στο κόστος, δεν αποθεματοποιούν και δεν έχουν την δυνατότητα να πιέσουν για καλύτερες τιμές, σε αντίθεση με άλλους Ευρωπαίους συναδέλφους.
Όμως, ο περιορισμός στις εισαγωγές θα αποβεί προς όφελος όχι μόνο των παραγωγών αλλά και των καταναλωτών, καθώς το ευρωπαϊκό ρύζι παράγεται με υψηλά κριτήρια ποιότητας, σύμφωνα τις περιβαλλοντικές και κοινωνικές συνθήκες που ισχύουν στην ΕΕ».
