Καλλιέργεια δημητριακών αντιστέκεται στη θερμότητα και στην ξηρασία

Την αλληλουχία του γονιδιώµατος ενός τροπικού σιτηρού, που παρουσιάζει ανθεκτικότητα στην ξηρασία και συνιστά σημαντική πηγή τροφίμων στις ξηρότερες περιοχές της Αφρικής και της Νότιας Ασίας, δημοσίευσε μια διεθνής κοινοπραξία επιστημόνων.

Το σιτηρό ονόματι «Πεννίζετο το γλαυκό» είναι κομβικής σημασίας για τους μικρομεσαίους αγρότες, που έχουν τη δυνατότητα να το καλλιεργήσουν χωρίς εκτεταμένη άρδευση. Το συγκεκριμένο είδος σιτοκαλλιέργειας εξακολουθεί να διατηρεί έναν αρκετά καλό δείκτη συγκομιδής κάτω από συνθήκες υψηλών θερμοκρασιών και έντονης ξηρασίας, όταν την ίδια στιγμή οι καλλιέργειες ρυζιού, αραβόσιτου και σιταριού δεν παράγουν καθόλου κόκκους.

Οι επιστήμονες γνωρίζουν καλά ότι το κλειδί για την αντιμετώπιση της παγκόσμιας αλλαγής του κλίματος και των δραματικών επιπτώσεών της για τη γεωργία κρύβεται στη γενετική διαφοροποίηση των φυτικών οικογενειών, των γενών και των ειδών φυτών, καθώς και στις εκάστοτε λειτουργίες τους. Αντιλαμβάνονται, επίσης, ότι, υπό αυτές τις συνθήκες, οι γνώσεις για τις ανθεκτικές καλλιέργειες μπορούν να αποτελέσουν έναν από τους μεγαλύτερους θησαυρούς της ανθρωπότητας. Ενδεικτικά αυτής της δυναμικής είναι μερικά παλαιότερα εγχειρήματα, όπως αυτό του Διεθνούς Κέντρου Βελτίωσης Καλαμποκιού και Σιταριού (CIMMYT), που τη δεκαετία του ’60 είχε δημιουργήσει ποικιλίες μαλακού σίτου ανθεκτικών στις ασθένειες, τις οποίες διένειμε σε φτωχούς αγρότες από αναπτυσσόμενες χώρες.

Παρ’ όλα αυτά, άγνωστοι είναι ακόμα οι ακριβείς μοριακοί μηχανισμοί που κρύβονται πίσω από την υψηλή αντίσταση του συγκεκριμένου σιτηρού ενάντια στην ξηρασία. Για αυτό και τώρα, μέσω της ανάλυσης του γονιδιώματός του, οι ερευνητές φιλοδοξούν να αποκαλύψουν τις μοριακές ιδιότητες που παραπέμπουν στους μηχανισμούς αντίστασης στην ξηρασία.