Λίγο πριν από τη δεύτερη και τελευταία κάλπη της Κυριακής 12 Δεκεμβρίου, για την εκλογή του νέου αρχηγού του ΠΑΣΟΚ, η «ΥΧ» επικοινώνησε και με τους δύο υποψηφίους, Νίκο Ανδρουλάκη και Γιώργο Παπανδρέου, και τους έθεσε το ερώτημα ποια θα είναι τα σχέδιά τους για τους αγρότες και τον πρωτογενή τομέα γενικότερα, στην περίπτωση που εκλεγούν. Ακολουθούν οι απαντήσεις τους.


 

Νίκος Ανδρουλάκης
Να απελευθερώσουμε τις δυνατότητες του Έλληνα αγρότη

Η περιπέτεια της πανδημίας ήρθε να προστεθεί σε μια δεκαετία κρίσεων που υπονόμευσε την κοινωνική συνοχή και την ευημερία του ελληνικού λαού. H Ελλάδα χρειάζεται μια σύγχρονη παράταξη της πράσινης σοσιαλδημοκρατίας για να απαντήσει στις σύγχρονες αυτές προκλήσεις, για να δημιουργήσουμε ανθεκτικές κοινωνίες και να περιφρουρήσουμε το φυσικό περιβάλλον.

Η ανάταξη της εθνικής μας οικονομίας περνά μέσα από περισσότερη, ποιοτικότερη και εξυπνότερη πρωτογενή παραγωγή. Σε αυτή την κατεύθυνση, έχουμε μια πρωτοφανή ευκαιρία να χτίσουμε μια βιώσιμη και ανθεκτική παραγωγική βάση, αξιοποιώντας με διαφάνεια και αποτελεσματικότητα τα περισσότερα από 70 δισ. ευρώ από το Ταμείο Ανάκαμψης, το νέο ΕΣΠΑ και την Κοινή Αγροτική Πολιτική.

Αυτή η μοναδική ευκαιρία δεν πρέπει να πάει χαμένη. Μόνο η Δημοκρατική Παράταξη, το ΠΑΣΟΚ, μπορεί να γίνει ξανά η ασπίδα για τον Έλληνα αγρότη και να προχωρήσει σε μεγάλες τομές για να δώσει διαρθρωτικές λύσεις στα προβλήματά του. Με επέκταση της γεωργίας ακριβείας μπορούμε να αντιμετωπίσουμε τη χαμηλή παραγωγικότητα και να μειώσουμε το κόστος, μέσω της καλύτερης διαχείρισης φυσικών πηγών και του περιορισμού των λιπασμάτων και φυτοφαρμάκων. Επίσης, να περιορίσουμε τη φορολογία, δίνοντας επιπλέον κίνητρα για τη δημιουργία βιώσιμων συλλογικών σχημάτων και την αναγέννηση των συνεταιρισμών μακριά όμως από τα λάθη του χθες.

Δεν μπορεί η Ελλάδα να συνεχίσει να υπολείπεται σε όρους παραγωγικότητας κατά σχεδόν τρεις φορές της Ιταλίας με μόλις 170 ευρώ ανά στρέμμα, καταδικάζοντας τους αγρότες μας σε συγκριτικά πολύ χαμηλό εισόδημα και μεγάλη εξάρτηση από επιδοτήσεις, απομακρύνοντας έτσι τους νέους από την ύπαιθρο που ερημώνει. Για να αναστρέψουμε αυτή την κατάσταση, θα πρέπει να δώσουμε ευκαιρίες στους νέους παραγωγούς, προσφέροντας υψηλής ποιότητας γνώσεις, προωθώντας τις επενδύσεις σε έρευνα και ανάπτυξη στον αγροδιατροφικό τομέα με την αξιοποίηση και των πόρων του Ευρωπαϊκού Ταμείου Αγροτικής Ανάπτυξης.

Λαμβάνοντας υπόψη τα νέα διατροφικά πρότυπα, ζητούμενο είναι να περάσουμε από μια αγροτική οικονομία προσανατολισμένη στην παραγωγή σε μια οικονομία προσανατολισμένη στις ανάγκες του καταναλωτή. Η ελληνική αγροτική οικονομία πρέπει σύντομα να περάσει από την παραγωγή ανώνυμων προϊόντων χαμηλής προστιθέμενης αξίας, στην παραγωγή επώνυμων προϊόντων δημιουργίας υπεραξίας.

Θα ενισχύσουμε έτσι την εξωστρέφεια του κλάδου, αντιστρέφοντας το αρνητικό για τη χώρα μας ισοζύγιο μεταξύ εισαγωγών και εξαγωγών. Η διασύνδεση της αγροδιατροφής με τον τουρισμό θα χτίσει ακόμη ένα ανταγωνιστικό πλεονέκτημα για το τουριστικό μας προϊόν, ανοίγοντας μεσοπρόθεσμα νέους δρόμους για τις ελληνικές εξαγωγές.

Η παράταξη που οραματίζομαι θα αγκαλιάσει όλες τις γνήσιες διεκδικήσεις του Έλληνα αγρότη και θα δώσει δύναμη στη φωνή του για να μειώσουμε τις περιφερειακές ανισότητες, να ζωντανέψουμε ξανά την ελληνική ύπαιθρο και να δώσουμε επιτέλους προοπτική στις νέες γενιές. Αυτή την παράταξη θα φτιάξουμε μαζί μετά από αυτή την Κυριακή.


 

Γιώργος Παπανδρέου
Οι αγρότες δικαιούνται μία παραγωγική ανάσα

Οι κυβερνήσεις που εναλλάχθηκαν στο τιμόνι της χώρας τα τελευταία χρόνια, απέδειξαν ότι δεν είχαν ούτε στόχους, ούτε συγκεκριμένο Εθνικό Σχέδιο Παραγωγικής Ανασυγκρότησης, που να αξιοποιεί τα συγκριτικά πλεονεκτήματα του αγροτικού τομέα, ώστε να διαδραματίσει ρόλο αντάξιο της σημασίας του στην ανάταση της εθνικής οικονομίας.

Το μεγάλο πρόβλημα είναι ότι ο γεωργοκτηνοτροφικός κλάδος κινείται με τον αυτόματο πιλότο των ενισχύσεων της ΚΑΠ, με τον εθνικό σχεδιασμό να παραμένει γράμμα κενό, φράση που αποτυπώνεται μόνο στα προεκλογικά έντυπα των κομμάτων.

Η σημερινή κατάσταση έχει ως εξής: Ο ΣΥΡΙΖΑ, με τη μεγάλη αύξηση των φόρων και των ασφαλιστικών εισφορών, αφαίρεσε σημαντικούς πόρους από το αγροτικό εισόδημα που, σε συνδυασμό με την έλλειψη χρηματοδοτήσεων από τις τράπεζες και την πλήρη απορρύθμιση της αγοράς, οδήγησαν τους παραγωγούς σε απόγνωση. Η ΝΔ, χωρίς να δώσει λύσεις, προσέθεσε και την τεράστια αύξηση του κόστους της ενέργειας που συμπαρασύρει την τιμή του νερού για άρδευση στα ύψη. Εν ολίγοις, από το κακό στο χειρότερο.

Οι δικές μας προτεραιότητες διαρθρώνονται σε δύο επίπεδα:

α) Δέσμη μέτρων οικονομικής ανάκαμψης και κοινωνικής δικαιοσύνης για την ανακούφιση των παραγωγών, που καθορίζεται από την εκάστοτε συγκυρία.

β) Μέτρα παραγωγικής ανασυγκρότησης, με στόχους:

✱ Την προώθηση της οργάνωσης των παραγωγών σε συλλογικότητες ως μόνη λύση στη βελτίωση της οικονομικής τους θέσης στην αγροδιατροφική αλυσίδα εφοδιασμού και στη μείωση του κόστους παραγωγής, μέσω φοροαπαλλακτικών πολιτικών και προνομιακής τους πρόσβασης σε όλα τα κοινοτικά προγράμματα χρηματοδότησης για τον εκσυγχρονισμό των εκμεταλλεύσεων και τη μεταποίηση των προϊόντων τους.

✱ Την αειφορία του τομέα, που θα επιτευχθεί με αξιοποίηση των χρηματοδοτήσεων των κοινοτικών διαρθρωτικών ταμείων για μικρά και μεγάλα έργα υποδομής στην άρδευση και στην ενεργειακή αυτοτέλεια των αγροτικών εκμεταλλεύσεων, τη χρήση των νέων τεχνολογιών για τη γεωργία ακριβείας, την προώθηση της φιλοπεριβαλλοντικής διάστασης της αγροτικής παραγωγής.

✱ Την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας και της εξωστρέφειας, καθορίζοντας τα «εθνικά μας προϊόντα» (γαλακτοκομικά και αιγοπρόβειο κρέας, φρούτα και λαχανικά, κρασί και ελαιόλαδο).

✱ Τη σύνδεση της παραγωγής με τη μεταποιητική βιομηχανία και τις εξαγωγές, εξασφαλίζοντας μεγαλύτερη αξία στα προϊόντα.

Τέλος, αξιολογούμε τη διαφύλαξη των μέσων παραγωγής ως βασική αρχή για τη βιωσιμότητα του πρωτογενούς τομέα, εφαρμόζοντας επιτέλους Πολιτική Γης με: α) χωροθέτηση της αγροτικής γης και προστασία της από άλλες χρήσεις, β) ήπιες πολιτικές φοροκινήτρων, ώστε η γη να οδηγηθεί σε αυτούς που την καλλιεργούν, γ) δυνατότητα δημιουργίας, μέσω της αναμόρφωσης του θεσμικού πλαισίου, μικρών εταιρικών σχημάτων μεταξύ ιδιοκτητών και καλλιεργητών, δ) λύσεις που θα παίρνουν υπόψη και θα οριστικοποιούν τους αναδασμούς, ε) μικρές Τράπεζες Γης, ως τελική λύση, σε περιφερειακό επίπεδο και ενοικίασή της σε συλλογικές οργανώσεις και παραγωγούς με κριτήρια βιωσιμότητας και προτεραιότητα –πάντα– στους νέους.