Η ιταλική κυβέρνηση προχώρησε πρόσφατα σε νομοθεσία που προβλέπει την απαγόρευση της παραγωγής εργαστηριακού κρέατος, περιορίζοντας ταυτόχρονα τις ονομασίες βίγκαν προϊόντων που παραπέμπουν σε κρέας. Η απόφαση έχει εγείρει κριτική από οργανώσεις που προωθούν τις εργαστηριακές και φυτικές εναλλακτικές αντί ζωικών προϊόντων, ωστόσο, η σκοπιά της Ιταλίας είναι ότι έτσι προστατεύονται οι γαστρονομικές παραδόσεις, καθώς και βασικοί ενδιαφερόμενοι, όπως οι αγρότες.
Ένας από τους κυριότερους λόγους για την απαγόρευση, σύμφωνα με την Aurora Russi, υπεύθυνη Τύπου και Πολιτισμού της ιταλικής πρεσβείας στο Λονδίνο, είναι η προστασία της ποιότητας των τροφίμων της γείτονος χώρας. «Τα συνθετικά τρόφιμα, τα οποία παράγονται με μεθόδους που απέχουν πολύ από την κουλτούρα μας, δεν εγγυώνται την αρχή της ποιότητας.
Εάν τα τρόφιμα τυποποιηθούν, το ποιοτικό στοιχείο θα συρρικνωθεί. Η ιδέα ότι η επισιτιστική ασφάλεια μπορεί να διασφαλιστεί μέσω αυτού του μηχανισμού, συνεπάγεται την παραίτηση από την έννοια της ποιότητας, όπως αυτή εννοείται στην Ιταλία», δηλώνει η ίδια στο FoodNavigator.
Όπως εξηγεί, «η Ιταλία διαθέτει τεράστια γαστρονομική κληρονομιά, αποτελούμενη από έναν τεράστιο αριθμό Γεωγραφικών Ενδείξεων, γνωστών για την υψηλή ποιότητά τους, που συνδέεται με την περιοχή προέλευσης και τις παραδοσιακές τεχνικές παραγωγής».
Σε δεύτερο επίπεδο, «το μέτρο απαγόρευσης των ονομασιών με βάση το κρέας στις εναλλακτικές λύσεις φυτικής προέλευσης έχει σκοπό να αποτρέψει τη χρήση ακατάλληλων ορολογιών, ακριβώς για να αποφευχθεί η σύγχυση των καταναλωτών», προσθέτει.
Στο πλευρό των αγροτών
Εκτός από τους καταναλωτές, το επίμαχο ιταλικό νομοσχέδιο φιλοδοξεί να προστατεύσει και τους Ιταλούς αγρότες. «Τέτοιες μέθοδοι παραγωγής ρισκάρουν την εξάλειψη του παραδοσιακού συστήματος τροφίμων μας, αντιπροτείνοντας ένα μοντέλο παραγωγής που δεν ευθυγραμμίζεται με αυτά που γνωρίζουμε και όλα εκείνα που μας έχουν κάνει δυνατούς και ανταγωνιστικούς σε αυτόν τον τομέα», προσδιορίζει η Russi.
Η ίδια σημειώνει ότι το ρεύμα υπέρ του εργαστηριακού κρέατος αμφισβητεί «ακόμα και τις υπηρεσίες φροντίδας του περιβάλλοντος που προέρχονται από τους γεωργούς και τους κτηνοτρόφους μας. Η σχέση μεταξύ των τροφίμων, της γης και της ανθρωπότητας είναι μια σχέση χιλιετιών που δεν μπορεί να αναπαραχθεί στο εργαστήριο».
Ζητούμενο η καινοτομία υπέρ του κλάδου
Τέλος, η Russi παροτρύνει ώστε αυτή η έμφαση στην καινοτομία να διοχετευθεί σε δράσεις για την προστασία του αγροτικού τομέα, και όχι για τη συρρίκνωσή του. «Η αγροτική παραγωγή υποστηρίζει περιοχές της υπαίθρου που διαφορετικά θα μπορούσαν να έχουν εγκαταλειφθεί. Η έρευνα και η καινοτομία θα πρέπει να στοχεύουν στη μείωση των εκπομπών της παραδοσιακής αγροτικής παραγωγής και όχι στην εξάλειψη και τη μετατόπισή της σε ένα εργαστήριο».
