Εκτεινόμενο κατά μήκος των συνόρων Πολωνίας και Λευκορωσίας, το Μπιαλοβιέζα ήταν κάποτε μέρος του παρθένου δάσους που κάλυπτε μεγάλο κομμάτι της βορειοανατολικής Ευρώπης. Σήμερα, το τελευταίο αυτό αρχέγονο δάσος της ηπείρου εκπέμπει σήμα κινδύνου, με τους ειδικούς να τονίζουν ότι βρίσκεται στα πρόθυρα της κατάρρευσης.
Επιστήμονες και περιβαλλοντικοί ακτιβιστές αποδίδουν μεγάλο μερίδιο ευθύνης στην κυβέρνηση της Πολωνίας, καθώς βάσει του δικού της προσφάτως αναθεωρημένου σχεδίου διαχείρισης δασών, η υλοτομία πλέον επιτρέπεται στο μνημείο παγκόσμιας κληρονομιάς της UNESCO.
Το Εθνικό Πάρκο Μπιαλοβιέζα, το οποίο περιέχει δασικές εκτάσεις που παραμένουν ανέγγιχτες από τον άνθρωπο εδώ και χιλιάδες χρόνια, είναι το μόνο που προφυλάσσεται. Παρόλα αυτά, αντιπροσωπεύει μόνο το 17% του δάσους στην πολωνική πλευρά, αφήνοντας περίπου 400.000 στρέμματα ευάλωτα στην κρατική δασική εκμετάλλευση. Μάλιστα, σε μια από τις πολυμελείς δημοσιογραφικές αποστολές στο Μπιαλοβιέζα, βρέθηκαν αποδεικτικά στοιχεία εκτεταμένης υλοτόμησης κατά παράβαση του πολωνικού και ευρωπαϊκού δικαίου. Πολλά από τα κομμένα δέντρα φέρονταν να έχουν υπερβεί τον ένα αιώνα ζωής, με τους κορμούς να προορίζονται φανερά για εμπορική διανομή.
«Κάποια στιγμή θα επέλθει η κατάρρευση και, εφόσον συμβεί αυτό, όλα θα έχουν τελειώσει. Κανένα χρηματικό ποσό δεν θα φέρει το δάσος πίσω» δηλώνει στον διεθνή τύπο ο Tomasz Wesolowski, καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Βρότσλαβ, ο οποίος διεξάγει επιτόπιες έρευνες στο Μπιαλοβιέζα τα τελευταία 43 χρόνια. «Με κάθε κοπή δέντρων, είμαστε πιο κοντά σε αυτό το σημείο, δίχως να υπάρχει επιστροφή».
Η κυβέρνηση της Πολωνίας υποστηρίζει ότι η υλοτόμηση είναι απαραίτητη για την προστασία του δάσους από τους σκολυτίδες (έντομα, γνωστά και ως «σκαθάρια του φλοιού») και για λόγους δημόσιας ασφάλειας. Αμφότεροι οι ισχυρισμοί της αμφισβητούνται έντονα από την επιστημονική και οικολογική κοινότητα.
