Αν υπάρχει ένα ψάρι που μπορεί να χαρακτηριστεί ως το όνειρο κάθε ερασιτέχνη –και όχι μόνο– ψαρά, δεν είναι άλλο από την τσιπούρα. Απρόβλεπτη στη συμπεριφορά ,άλλοτε τσιμπάει νωχελικά και άλλοτε γραπώνει με δύναμη το δόλωμα της. Η τσιπούρα αρέσκεται στα σκληρά δολώματα, αφού το κυρίως μενού της αποτελείται από μύδια και μικρού μεγέθους καβούρια. Ωστόσο, όπως μας εξηγούν ερασιτέχνες ψαράδες, δεν λέει όχι σε όλα σχεδόν τα είδη θαλασσινών σκουληκιών. Για εκείνους που ασχολούνται με το ψάρεμα της, είναι γνωστό πως τον Οκτώβριο κάνει την… πρεμιέρα και συνεχίζει τις… παραστάσεις της έως και τον Γενάρη.
Η τσιπούρα (Sparus aurata) απαντάται ευρέως σε όλη τη Μεσόγειο αλλά επίσης κατά μήκος των ακτών του ανατολικού Ατλαντικού, από το Ηνωμένο Βασίλειο έως τις Κανάριες Νήσους. Η λατινική της ονομασία προέρχεται από τη χαρακτηριστική χρυσή λωρίδα ανάμεσα στα μάτια της. Μπορεί να ζήσει σε θαλασσινό νερό, καθώς και στο υφάλμυρο νερό των παράκτιων λιμνοθαλασσών. Απαντάται συχνά σε βραχώδεις ή αμμώδεις βυθούς, αλλά μπορεί να βρεθεί και σε υποθαλάσσια λιβάδια. Κατά τη διάρκεια της περιόδου ωοτοκίας (Οκτώβριος έως Δεκέμβριος), τα ενήλικα ψάρια μετακινούνται σε βαθύτερα νερά. Οι νεαροί γόνοι μεταναστεύουν σε παράκτια νερά νωρίς την άνοιξη.
Πώς ψαρεύεται
Η τσιπούρα ψαρεύεται από τον Οκτώβριο μέχρι τον Ιανουάριο, αλλά τη συναντάμε όλο τον χρόνο, αναλόγως την περιοχή. Αυτό το διάστημα, οι τσιπούρες πλησιάζουν αρκετά κοντά στις ακτές, με αποτέλεσμα να γίνονται εύκολο «θήραμα» για τους ερασιτέχνες ψαράδες. Όμως, προκειμένου να καταφέρει κάποιος το ψάρεμά τους, θα πρέπει να υπάρχουν κάποιες προϋποθέσεις, όσον αφορά τις περιοχές, τις καιρικές συνθήκες, ακόμα και τις ώρες που πραγματοποιείται η ψαριά.
Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή, ξεκινώντας από τις καιρικές συνθήκες και τις ώρες που θεωρούνται οι καταλληλότερες. Καταρχήν, όπως εξηγούν στην «ΥΧ» ερασιτέχνες ψαράδες που ασχολούνται χρόνια με το… σπορ, το ψάρεμα της τσιπούρας πραγματοποιείται αποκλειστικά την ημέρα, αφού τα περισσότερα και μεγαλύτερα ψάρια πιάνονται στο διάστημα από τις 12:00 έως τις 15:00 το μεσημέρι. «Τις νυχτερινές ώρες, τα ψάρια που πιάνουμε είναι αρκετά μικρότερα», μας εξηγούν.
Οι δυνατοί άνεμοι που δημιουργούν μεγάλα κύματα είναι οι καιρικές συνθήκες εκείνες που δεν ευνοούν το ψάρεμα, εν αντιθέσει με την ήρεμη θάλασσα. Αυτό όμως από μόνο του δεν είναι αρκετό, μιας και θα πρέπει να συνδυάζεται με ηλιοφάνεια. Σε τέτοιες καιρικές συνθήκες -ήπιου φθινοπώρου-, το νερό διαθέτει διαύγεια, με αποτέλεσμα «οι ακτίνες του ηλίου να ενεργοποιούν, κατά κάποιο τρόπο, τους ζωντανούς οργανισμούς που αποτελούν την τροφή της τσιπούρας, χαρίζοντάς τους μεγάλη κινητικότητα και κάνοντάς τους να εγκαταλείψουν τα σημεία όπου κρύβονται», μας εξηγούν.
Θέλει την ησυχία της
Οι περιοχές που θα επιλέξουμε για το ψάρεμα της 
τσιπούρας είναι αποκλειστικά και μόνο οι παραλίες. Μεγάλες, ανοιχτές παραλίες με σχετικά μικρό βάθος που πολλές φορές δεν ξεπερνά τα πέντε μέτρα. Οι περισσότεροι ερασιτέχνες ψαράδες επιλέγουν κυρίως απομονωμένες παραλίες, που επικρατεί απόλυτη ησυχία και μακριά από λιμάνια, έτσι ώστε να μην υπάρχει συχνό πέρασμα σκαφών. Ο οποιοσδήποτε θόρυβος είναι ικανός να τρομάξει το συγκεκριμένο ψάρι και να το διώξει από την περιοχή. Αν το ψάρεμα γίνεται με βάρκα, τότε πριν ξεκινήσει το ψάρεμα θα πρέπει να ρίξουμε τις άγκυρες. Ο σωστός τρόπος, αφού επιλέξουμε το μέρος, είναι να ρίξουμε δύο άγκυρες, μια από την πλώρη και μια από την πρύμνη, ώστε το σκάφος μας να μείνει ακινητοποιημένο. Προσπαθούμε να μην κάνουμε τον παραμικρό θόρυβο, γιατί η τσιπούρα ακούει στα 15, ακόμη και στα 20 μέτρα. Περισσότερο δε μάλιστα όταν το μέρος που έχουμε επιλέξει είναι σε ρηχά νερά.
Δολώματα
Για το συγκεκριμένο ψάρεμα, που όπως προαναφέραμε πραγματοποιείται σε ρηχά νερά (4 – 8 μέτρα βάθος), χρησιμοποιείται ως δόλωμα αμερικανικό σκουλήκι, «Jumbo» και «Ραμσή» ή «Ολλανδό». Το πιο διαδεδομένο σκουλήκι στους ερασιτέχνες ψαράδες -τα τελευταία χρόνια- είναι το κόκκινο αμερικάνικο (υπάρχει και μαύρο). Όπως μαρτυρά και το όνομά του, είναι γεμάτο αίμα (κόκκινο), μήκους από 6 έως 15 πόντους. Δολώνεται συνήθως ολόκληρο με τη βοήθεια βελόνας αλλά και σε κομμάτια. Διατηρείται στη συντήρηση έως 5 ημέρες από την ημερομηνία αγοράς και συνήθως διατίθεται σε σακουλάκια των 10 τεμαχίων.
Εργαλεία
Ως προς τα εργαλεία ψαρέματος, για την τσιπούρα, χρησιμοποιούμε πετονιά 25 έως 30mm. Σε αυτή περνάμε ένα βαρίδι όσο το δυνατόν μικρότερο πριν δέσουμε το αγκίστρι της επιλογής μας (Νο3 – Νο4 παπαγαλάκι ή άλλου τύπου με μεγάλη κοιλιά). Οι ψαράδες μάς επεσήμαναν ακόμα ότι το βαρίδι στην πετονιά θα πρέπει να είναι σωληνωτό, προκειμένου να μείνει σταθερό στον βυθό της θάλασσας. Με αυτόν τον τρόπο το δόλωμα θα έχει τη δυνατότητα να μπορεί να μετακινηθεί έστω και ελάχιστα καθώς το ψάρι το τσιμπά ή το γλείφει. Σε αντίθετη περίπτωση, η υπερκινητική όπως μας εξηγούν τσιπούρα μπορεί να υποψιαστεί κάτι με αποτέλεσμα να τραπεί σε φυγή. Καλή επιτυχία!
