Όλα δείχνουν ότι οι φετινές κινητοποιήσεις με τη μορφή των «μπλόκων» θα είναι μάλλον υποτονικές. Η συμμετοχή αγροτών σε μία πολυήμερη μορφή διαμαρτυρίας κατά μήκος του εθνικού δικτύου τα προηγούμενα χρόνια απέφερε μικρότερα ή μεγαλύτερα απτά οφέλη για πολλούς. Όμως, φέτος, παρά την προσπάθεια της Πανελλαδικής Επιτροπής Μπλόκων να δημιουργήσει μια πιο «ήπια και διευρυμένη» πλατφόρμα αιτημάτων σε σύγκριση ακόμη και με την περσυνή χρονιά, ώστε να χωρέσει πολλούς, δεν φαίνεται να συγκινεί ιδιαίτερα.
Ο «παραδοσιακός πυλώνας» της Κουλούρας, για παράδειγμα, φαίνεται να προσπαθεί να επικεντρωθεί στο τοπικό ζήτημα του ροδάκινου.
Η «Συντονιστική Επιτροπή Κεντρικής Μακεδονίας» καλεί τους αγρότες να σταθούν απέναντι στην Πανελλαδική, ενώ αυτοπροσδιορίζεται ως έκφραση μιας πολιτικής δύναμης, μόνο που η πολιτική αυτή δύναμη αγνοεί την ύπαρξή της.
Άλλοι βάζουν το αγροτικό μαζί με «μακεδονικό» ή το «σκοπιανό», στην προσπάθειά τους να αποκτήσουν κάποια ερείσματα και δημοσιότητα στη Βόρεια Ελλάδα. Ταυτόχρονα, μεγάλες παραγωγικές περιοχές που κινητοποιούσαν σημαντικές δυνάμεις, όπως η Κρήτη, απέχουν.
Μπορεί η Δυτική Θεσσαλία, δηλαδή η Καρδίτσα και τα Τρίκαλα, να απέκτησε πλέον τον Ε65 και το «δικό της» εθνικό δίκτυο, ώστε να μη χρειάζεται να πάνε στη Λάρισα για να συμμετέχουν σε κάποιο μπλόκο. Μπορεί στα εγκαίνια της Agrotica στη Θεσσαλονίκη να υπάρξει κάποιας μορφής κινητοποίηση.
Το μεγάλο ζήτημα, ωστόσο, παραμένει.
Μία πολυάριθμη κοινωνική ομάδα, η αγροτική, με ιδιαίτερα σημαντικό ρόλο στην ανάπτυξη και τη συνοχή της χώρας, δεν διαθέτει κάποια ενιαία και αξιόπιστη επαγγελματική έκφραση και εκπροσώπηση. Απάντηση και λύση στο πρόβλημα αυτό μπορούν να δώσουν μόνο οι ίδιοι οι αγρότες.
