Η ελληνική αλιεία έχει εισέλθει στη φάση της συρρίκνωσης

Η ελληνική αλιεία έχει εισέλθει στη φάση της συρρίκνωσης

Σημαντική μείωση του πληθυσμού ψαριών και θαλασσινών καταγράφεται στις ελληνικές θάλασσες λόγω της υπεραλίευσης. Δύο ημέρες μετά τη δημοσιοποίηση παγκόσμιας έρευνας από την περιβαλλοντική οργάνωση WWF, σύμφωνα με την οποία η μισή θαλάσσια ζωή του πλανήτη έχει εξαφανιστεί τα τελευταία σαράντα χρόνια, οι επιστημονικές μαρτυρίες επιβεβαιώνουν ότι η Ελλάδα δεν εξαιρείται από τον θλιβερό κανόνα. Οπως επισημαίνει ο κ. Κωνσταντίνος Στεργίου, διευθυντής του Ινστιτούτου Θαλασσίων Βιολογικών Πόρων και Εσωτερικών Υδάτων του ΕΛΚΕΘΕ, το 65% των ειδών που καταγράφει η Ελληνική Στατιστική Υπηρεσία στις θάλασσες της χώρας είναι υπεραλιευμένα, ενώ το 32% του συνόλου πλήρως εκμεταλλευμένα.

«Η ανασυσταμένη αλιευτική παραγωγή, στην οποία περιλαμβάνονται η ερασιτεχνική αλιεία και τα παράνομα αλιεύματα, μειώνεται από το 1995 συνεχώς και η ελληνική αλιεία έχει εισέλθει στη φάση της συρρίκνωσης», λέει ο κ Στεργίου. «Η αλιευτική παραγωγή το 2013 ήταν περίπου 130.000 τόνοι -εξαιρουμένων των παράνομων αλιευμάτων που υπολογίζονται σε 40.000 τόνους-, δηλαδή τα αποθέματα ήταν κατά 70.000 λιγότερα σε σχέση με το 1994».

Την ίδια εικόνα μεταφέρουν και οι μη κυβερνητικές οργανώσεις που δραστηριοποιούνται στον τομέα της προστασίας της θαλάσσιας ζωής. Η κ. Αναστασία Μήλιου, συντονίστρια Επιστημονικής Ερευνας και Δράσεων Προστασίας του Ινστιτούτου Θαλάσσιων Ερευνών «Αρχιπέλαγος», επισημαίνει ότι κατά τις μετρήσεις αλιευμάτων σε μικρά λιμάνια τα τελευταία χρόνια έχει παρατηρηθεί μείωση κατά 50%, ποσοστό που σε δημοφιλή είδη φτάνει ακόμη και το 80%.

Στην Ελλάδα περισσότερο φαίνεται να κινδυνεύουν είδη όπως ο μπακαλιάρος, ο αστακός, η καραβίδα, το λιθρίνι, η κουτσομούρα, ο μπαλάς, το μπαρμπούνι, ο ξιφίας, ο ροφός, η συναγρίδα, ο ερυθρός τόνος και το φαγκρί, ενώ πρώτα φαίνεται ότι εξαφανίζονται τα μεγάλα ψάρια.

Σε παγκόσμιο επίπεδο ο τόνος, το σκουμπρί και η παλαμίδα έχουν μειωθεί κατά 74%, ενώ τα 3/4 των κοραλλιογενών υφάλων απειλούνται ακόμη και με εξαφάνιση μέχρι τα μισά του αιώνα. Το αρνητικό αυτό ενδεχόμενο θα επέφερε αλυσιδωτές αντιδράσεις, αν σκεφτεί κάποιος ότι το 25% των ψαριών ζει σε αυτά τα οικοσυστήματα.

Ακόμη πιο δυσχερή καθιστά τη θέση της Ελλάδας σε σχέση με άλλα ευρωπαϊκά κράτη το γεγονός ότι από το 2008 έχει διακοπεί η καταγραφή των αποθεμάτων αλιείας από το υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης. Τη χρονιά εκείνη η χώρα μας σταμάτησε να συμμετέχει στο σχετικό πρόγραμμα συλλογής αλιευτικών δεδομένων, το οποίο εφαρμόζεται σε όλες τις παραθαλάσσιες χώρες της Ευρωπαϊκής Ενωσης με κοινό πρωτόκολλο.

Το πρόγραμμα

«Το πρόγραμμα εκτελέστηκε από το 2003 έως και το 2006, σταμάτησε για έναν χρόνο, επαναλήφθηκε το 2008 και ξεκίνησε ξανά το 2014, με αποτέλεσμα να μην μπορούμε να παρακολουθούμε την κατάσταση των αλιευτικών δεδομένων, να αναλύουμε τα αποτελέσματα και να χαράσσουμε στρατηγική. Εκτός από τα πέναλτι που πληρώνουμε γιατί δεν εκτελείται το πρόγραμμα, χάνουμε και τη χρηματοδότηση της ΕΕ, γεγονός που σημαίνει χαμένες θέσεις εργασίας», λέει ο κ. Στεργίου.

Παράλληλα, όπως επισημαίνει το ελληνικό γραφείο της WWF, μόλις το 1,48% των θαλασσών της χώρας μας καλύπτεται από προστατευόμενες περιοχές, όταν διεθνώς έχει τεθεί ως στόχος η αποτελεσματική προστασία και διαχείριση του 30% των ακτών και θαλασσών μέχρι το 2030.

Στοιχεία

  • Tόνος: Κάθετη μείωση των αποθεμάτων στις ελληνικές θάλασσες. Ψαρεύονται από τα μεγάλα αλιευτικά.
  • Ξιφίας: Δεν υπεραλιεύτηκαν μόνο οι μεγάλοι (αναπαραγωγικά ώριμοι) ξιφίες, αλλά παρατηρείται υπεραλίευση και των νεαρών ψαριών.
  • Αστακός. Αμφίβολη είναι η ανάκαμψη του πληθυσμού λόγω υπεραλίευσης και καταστροφής των οικοτόπων.
  • Κωλοχτύπα. Δραματική μείωση του πληθυσμού της.
  • Ροφοειδή. Αντιμέτωπα με συρρίκνωση του πληθυσμού τους στις ελληνικές θάλασσες και σε ολόκληρη τη Μεσόγειο, λόγω του ότι αποτελούν στόχο και για ερασιτέχνες αλιείς.

Πηγή:ethnos.gr