Κινητοποιήσεων τέλος… προς το παρόν τουλάχιστον και όλοι έχουν ξεκινήσει τις αποτιμήσεις. Τι κερδήθηκε; Τι χάθηκε; Ποιος κέρδισε πολιτικά; Ποιος όχι; Αυτό ήταν όμως το ζητούμενο και φέτος; Μήπως τελικά το αίτημα όλων (ή καλύτερα το πρώτο στη λίστα αίτημα) θα έπρεπε να είναι η χάραξη εθνικής αγροτικής πολιτικής; Γι’ αυτό το θέμα όλες αυτές τις εβδομάδες που τα τρακτέρ ήταν στον δρόμο, δεν ακούσαμε τίποτα! Αντιθέτως, πρώτα ήταν τα οικονομικά αιτήματα.
Κόβε, ράβε, ξήλωνε
Βασικά και αυτά, δεν λέω. Όμως, στις περισσότερες περιπτώσεις όλο αυτό το κόβε, ράβε, ξήλωνε γινόταν με ένα μπακαλίστικο τρόπο που, όπως διαπιστώνουν εκ των υστέρων πολλοί άνθρωποι του χώρου, ούτε τα επιθυμητά αποτελέσματα είχε, ενώ παράλληλα δημιουργούσε αρνητικές εντυπώσεις σε μεγάλες κοινωνικές ομάδες –κατά των αγροτών– που επίσης έχουν πληγεί από την κρίση.
Ο ρόλος του Μαξίμου
Και για να μην ρίχνουμε τις ευθύνες μόνο στους αγρότες, θα πρέπει να πούμε ότι μεγάλο ρόλο στην εξέλιξη των πραγμάτων έπαιξε και η κυβέρνηση που εκ του αποτελέσματος φάνηκε πως ωθούσε προς αυτή την κατεύθυνση μερίδα των αγροσυνδικαλιστών. Το σχέδιο φαίνεται ότι ήταν να συνδιαλλαγεί –στο τέλος– με αυτούς που επιθυμούσε. Τα κατάφερε; Τα συμπεράσματα δικά σας…
Κρίση… πολιτικής
Και ας έρθουμε στα νεότερα… Φωτιές φαίνεται ότι άναψε το εργόσημο για την ασφάλιση των εργατών γης. Θέμα που έγινε προσπάθεια διασύνδεσής του με την προσφυγική κρίση. Δεν θα πούμε πολλά, μόνο ότι είναι κρίμα να συνδέονται τέτοια θέματα με πολιτικές σκοπιμότητες… Αυτό, και τα λέμε την άλλη εβδομάδα!
