Η αγροτική εργασία είναι μία από τις πιο δυσμενείς και επίπονες θέσεις απασχόλησης στις ΗΠΑ. Οι αγρεργάτες δουλεύουν κάτω από αντίξοες συνθήκες, είτε αυτές αφορούν τις υψηλές θερμοκρασίες είτε τις χαμηλές αμοιβές και την απουσία υγειονομικής ασφάλισης. Κατά τη διάρκεια της πανδημίας, οι συνήθεις παραβάσεις που αφορούν τις ακατάλληλες συνθήκες στέγασης και εργασίας καθιστούν το αγροτικό δυναμικό ευάλωτο στην εξάπλωση του κορωνοϊού.
Μεταξύ 2000 και 2019, η αρμόδια υπηρεσία του υπουργείου Εργασίας των ΗΠΑ πραγματοποίησε περισσότερες από 31.000 επιθεωρήσεις σε εργοδότες του αγροτικού τομέα. Σύμφωνα με έρευνα του Ινστιτούτου Οικονομικής Πολιτικής, το 70% αυτών των ελέγχων ανίχνευσε παραβιάσεις εργασιακών δικαιωμάτων. Οι εργοδότες υποχρεώθηκαν να εξοφλήσουν οφειλόμενα ύψους 76 εκατ. δολαρίων σε 154.000 αγρεργάτες και να καταβάλουν 63 εκατ. δολάρια σε αστικές κυρώσεις για παραβάσεις που σχετίζονται με την ανεπαρκή στέγαση, τη μεταφορά του δυναμικού και την τήρηση αρχείων. Τα τελευταία 15 χρόνια, ο αγροτικός τομέας αντιπροσωπεύει το 3% από τις συνολικά 10 εκατ. τέτοιες παραβάσεις, ένα ποσοστό αναλογικά τριπλάσιο σε σχέση με το μερίδιο απασχόλησης του κλάδου.
Κι όμως, οι σοβαρότεροι παραβάτες δεν είναι ούτε οι παραγωγοί μεγάλης κλίμακας ούτε οι ιδιοκτήτες των οικογενειακών αγροτικών εκμεταλλεύσεων, σύμφωνα με τους συγγραφείς της έρευνας. Αυτό το «παράσημο» ανήκει στους εργολάβους αγροτικής εργασίας, δηλαδή εταιρείες-μεσάζοντες, που δραστηριοποιούνται για τη στελέχωση τρίτων επιχειρήσεων. Εκείνοι βρίσκουν και προμηθεύουν τους αγρεργάτες στους παραγωγούς του πρωτογενούς τομέα. Παρότι αντιπροσωπεύουν μόλις το 14% της απασχόλησης στον κλάδο, οι εργολάβοι αγροτικής εργασίας αντιστοιχούν σχεδόν στο 1/4 των συνολικών ομοσπονδιακών παραβιάσεων μισθών και ημερομισθίων στη γεωργία και στην κτηνοτροφία.
Κάθε χρόνο, αυτές οι εταιρείες στελέχωσης φέρνουν περίπου 181.000 εργατικά χέρια στα αγροκτήματα, «ως μέρος μιας αυξανόμενης, δεκαετούς τάσης για εξωτερική ανάθεση αγροτικής εργασίας και μείωση των άμεσων προσλήψεων», εξηγεί ο Φίλιπ Μάρτιν, ένας από τους συγγραφείς της μελέτης του Ινστιτούτου Οικονομικής Πολιτικής. «Θεωρητικά, οι συμβάσεις εργασίας πρέπει να είναι επωφελείς για τους εργαζόμενους και τους εργοδότες. Στην πράξη, όμως, δεν έχει λειτουργήσει ποτέ έτσι».
