Με σημείο αναφοράς την Αργολίδα και μετά τις χαμηλές θερμοκρασίες, οι οποίες ξεπέρασαν ακόμη και τους -4 βαθμούς, η αγκινάρα των Ιρίων προσπαθεί να βρει τους ρυθμούς της, ώστε να επανέλθει στην κανονικότητα. Τα φυτά φαίνονται ταλαιπωρημένα και οι παραγωγοί φοβούνται για υποβάθμιση, αλλά και μείωση της παραγωγής.
Στα συμπεράσματα αυτά καταλήγει ο Κώστας Χριστόπουλος, γεωπόνος από την περιοχή. «Υπάρχει ποιοτική υποβάθμιση στο σύνολο των φυτών στην περιοχή μας. Οι χαμηλές θερμοκρασίες τα επηρέασαν σημαντικά, με αποτέλεσμα το μεγαλύτερο ποσοστό να είναι ποιοτικά υποβαθμισμένο.
Οι καλές αγκινάρες αυτήν τη στιγμή πωλούνται στα 12 ευρώ το δέμα (κάθε δέμα έχει 20 φυτά αγκινάρας), ενώ τα ποιοτικά υποβαθμισμένα, ακόμη και κάτω από 8 ευρώ το δέμα». Η αγκινάρα για τα Ίρια αποτελεί ένα εμβληματικό προϊόν με πολυετή παρουσία στην περιοχή. Παρ’ όλα αυτά, οι εκτάσεις μειώνονται χρόνο με τον χρόνο.
Κλέβει εκτάσεις το μαρούλι
Η μεγάλη ζήτηση των μαρουλιών για τη χειμερινή περίοδο, σε συνδυασμό με το μικροκλίμα της περιοχής, αλλά και τη δυνατότητα δεύτερης καλλιέργειας σε μικρό χρονικό διάστημα, κερδίζει όλο και περισσότερο το ενδιαφέρον των παραγωγών. Έτσι, στρέμματα που παραδοσιακά καλλιεργούνταν με αγκινάρα πλέον φιλοξενούν όλους τους τύπους μαρουλιών (iceberg, lola Rossa, Butterhead και άλλα), υποστηρίζει ο κ. Χριστόπουλος.
Η άγρια έχει μεγαλύτερο ενδιαφέρον
Στο Ασπρόχωμα Καλαμάτας, και ειδικότερα στην περιοχή Μικρομάνη, ο Γιάννης Γιαμαρέλος ασχολείται για πολλές δεκαετίες με την παραγωγή άγριας αγκινάρας. Το μεγαλύτερο ποσοστό της παραγωγής κατευθύνεται για επεξεργασία από τοπική βιομηχανία. «Καλλιεργούμε την αγριαγκινάρα στον τόπο μας για πολλές δεκαετίες.
Παίρνουμε τα μοσχεύματα από άλλες φυτείες μας και φτιάχνουμε τις νέες, με περίπου 1.000 φυτά ανά στρέμμα. Κάθε φυτό μας δίνει περίπου 10 τεμάχια, τα οποία πουλάμε από 20 έως 30 λεπτά του ευρώ, ανάλογα με την εποχή συλλογής. Οι πρώτες κοπές ξεκινούν μετά τα μέσα Μαρτίου και σίγουρα έχουν καλύτερη τιμή».
Κλείνοντας ο κ. Γιαμαρέλος υποστηρίζει ότι η καλλιέργεια στην ευρύτερη περιοχή ξεπερνά τα 1.000 στρέμματα και έχει σημαντικές δυνατότητες. «Δυστυχώς, όμως, απουσιάζει ένα σύγχρονο συλλογικό σχήμα. Αυτό θα μπορούσε να παίξει σημαντικό ρόλο ακόμα και στις εξαγωγές, γιατί το προϊόν έχει ιδιαίτερα χαρακτηριστικά».
Τέλος, για την άγρια αγκινάρα έκανε λόγο και ο Αλέξανδρος Προβιάς, από το Αμάρι Ρεθύμνου, όπου και ο ίδιος καλλιεργεί το φυτό μαζί με άλλους συντοπίτες του. Τη μεταποιούν μέσα από την εταιρεία που διαθέτουν και την εξάγουν στο εξωτερικό.
«Μαζί με άλλα προϊόντα μας, όπως είναι η ελιά, το λάδι και η ρίγανη, έχουμε συμπεριλάβει και την αγριαγκινάρα, η οποία παρουσιάζει σημαντικό ενδιαφέρον από τις αγορές του εξωτερικού. Το πρόβλημά μας είναι ότι δεν έχουμε χέρια για να τη συλλέξουμε», καταλήγει.
