Σέλφι, ήλιος, «φρεσκοστυμμένοι» χυμοί πορτοκαλιού σε πλαστικά μπουκάλια, μπύρες, χάμπουργκερ με προτηγανισμένες πατάτες, γκούντα και κατεψυγμένος μουσακάς, πασπαλισμένα με θαλασσινή αλμύρα. Αυτά είναι τα υλικά των αναμνήσεων που οι φετινοί επισκέπτες της Κρήτης από το εξωτερικό θα φέρνουν στην μνήμη τους τις χειμωνιάτικες νύχτες.
Τα ίδια όπως και κάθε χρόνο δηλαδή.
Βαδίζουμε στον έβδομο χρόνο οικονομικής κρίσης και όμως στο νησί όλα κυλούν όπως άλλοτε. Οι τιμές εκτοξεύονται τον Αύγουστο στις τουριστικές περιοχές του νησιού, καθώς οι επιχειρηματίες εκμεταλλεύονται στο έπακρο τον περίφημο νόμο της προσφοράς και της ζήτησης.
Όμως οι ξένοι τουρίστες μπορεί και να μην καταλάβουν καν ότι επισκέφτηκαν ένα νησί που παράγει σχεδόν τα πάντα. Ίσως να δοκιμάσουν λάδι και ελιές, λίγη ρακή, κανένα παξιμάδι και μέλι, όλα ανώνυμα φυσικά, μαζικής παραγωγής και μέτριας έως κακής ποιότητας. Οι παραγωγοί της Κρήτης που κάνουν τόσο κόπο και παράγουν μοναδικά προϊόντα και οι οποίοι προσπαθούν να βρουν τον δρόμο προς τις ξένες αγορές, δεν φαίνονται πουθενά. Μένουν αόρατοι, στο περιθώριο, για την πλειοψηφία των τουριστών του νησιού.
Ξέρω ότι στο περιορισμένο κόστος των all inclusive διακοπών με το βραχιολάκι δεν χωρούν τα τοπικά προϊόντα, που συνήθως είναι ακριβότερα. Όμως, οι τουρίστες που επισκέπτονται το νησί δεν γεύονται τις πιο σημαντικές μυρωδιές του. Και έτσι χάνεται μια μεγάλη ευκαιρία να εξάγουμε προϊόντα χωρίς να χρειαστεί να φύγουμε από τη χώρα.
