Ένα πρώτο δείγμα γραφής της δυναμικής που μπορεί να προσδώσει στο ελληνικό ρύζι η συνεργασία όλων των εμπλεκόμενων στην αλυσίδα αξίας του προϊόντος, από το πεδίο της πρωτογενούς παραγωγής μέχρι εκείνο της μεταποίησης, έδωσε το 1ο Πανελλήνιο Συνέδριο Ρυζιού που πραγματοποιήθηκε την Παρασκευή 25 Ιανουαρίου στη Θεσσαλονίκη.
Η εκδήλωση με τίτλο «Το Ρύζι είναι η Ζωή μας» διοργανώθηκε από το νεοσύστατο Σύνδεσμο Ορυζόμυλων Ελλάδος (ΣΟΕ) που, μαζί με τη Διεπεγγελματική Οργάνωση Ρυζιού- το καταστατικό της οποίας, μάλιστα, έλαβε την έγκριση του δικαστηρίου το πρωί της ίδιας μέρας- φιλοδοξούν να δημιουργήσουν ένα πλαίσιο εντός του οποίου θα αναπτυχθεί περαιτέρω η καλλιέργεια στη χώρα μας αλλά και θα αυξηθούν οι εξαγωγές.
Το τάιμινγκ του συνεδρίου θα μπορούσε να πει κανείς ότι ήταν ιδανικό, δεδομένου ότι λίγες μέρες νωρίτερα είχε δημοσιευθεί κι επισήμως ο Εκτελεστικός Κανονισμός για την επαναφορά από την ΕΕ των δασμών στις εισαγωγές ρυζιού Indica από την Καμπότζη και τη Μιανμάρ (175 ευρώ/τόνο κατά το πρώτο έτος, 150 ευρώ/τόνο το δεύτερο και 125 ευρώ/τόνο το τρίτο) οι οποίες την τελευταία δεκαετία έχουν καταφέρει σημαντικό πλήγμα στον κλάδο. Μιλώντας με αριθμούς, από το 2009 μέχρι το 2018, οι καλλιεργούμενες με μακρύσπερμο (Indica) ρύζι στην Ευρώπη μειώθηκαν κατά 10% ενώ στην Ελλάδα η μείωση ήταν ακόμα μεγαλύτερη αγγίζοντας το 60%.
Έτσι, παρά το γεγονός ότι η ευρωπαϊκή κατανάλωση αυξήθηκε φτάνοντας τους 2,7 εκατ. τόνους, ο ευρωπαϊκός κλάδος- και πολύ περισσότερο ο ελληνικός- δεν κατάφεραν να επωφεληθούν από την άνοδο αυτή αφού στο ίδιο διάστημα αυξήθηκαν οι εισαγωγές από τρίτες χώρες.
Οι τελευταίες μάλιστα αύξησαν το ποσοστό τους στην κατανάλωση, ροκανίζοντας και το μερίδιο του ευρωπαϊκό ρυζιού το οποίο συρρικνώθηκε στη δεκαετία κατά 214 τόνους. Σημειωτέον εδώ ότι η Ελλάδα, με ένα ποσοστό της τάξης του 5,5%, είναι η τέταρτη μεγαλύτερη παραγωγός χώρα στην Ευρώπη, πίσω από την Ισπανία, την Ιταλία και την Πορτογαλία.
Η πρόεδρος του ΣΟΕ, Γεωργία Κωστηνάκη στην παρουσίασή της, πέρα από τα προβλήματα, επέλεξε να αναδείξει και τις προοπτικές που ανοίγονται για το ελληνικό ρύζι. Όπως ανέφερε, μεταξύ άλλων, η εγχώρια αγορά ζητά περισσότερη Καρολίνα, η ευρωπαϊκή ένωση περισσότερο Indica- με τη ζήτηση μάλιστα να προβλέπεται αυξημένη στη Βόρεια Ευρώπη μετά την επιβολή των δασμών- ενώ παράλληλα η χώρα μας, εύλογα, στοχεύει να διατηρήσει τις εξαγωγές που πραγματοποιεί σε Japonica. Ο τρόπος για να ανταποκριθεί στην τριπλή αυτή πρόκληση είναι, σύμφωνα με την ίδια, να αυξηθεί κατά πολύ η καλλιέργεια από τα 270.000 φετινά στρέμματα ώστε να ξεπεράσει ακόμα και τα 330.000 στρέμματα του 2012- κάτι που μπορεί να γίνει, όπως τόνισε, «μόνο με τη συνεργασία και τη θέσπιση κοινών στόχων των μεταποιητών με τους παραγωγούς ρυζιού».
Ο πρόεδρος του Ιταλικού Συνδέσμου Ορυζόμυλων, Mario Francese στη δική του ομιλία σημείωσε, μεταξύ άλλων, ότι το 2010 το 40% του ρυζιού Indica που καταναλωνόταν στην ΕΕ προερχόταν από χώρες- μέλη της και το 2018 το ποσοστό αυτό είχε υποχωρήσει στο 25%. Υπενθύμισε ότι ο Σύνδεσμος ήταν ο πρώτος που το 2013 είχε θέσει επί τάπητος το θέμα του αθέμιτου ανταγωνισμού από την Καμπότζη και τη Μιανμάρ στο ιταλικό υπουργείο Εμπορίου και υπογράμμισε ότι στόχος των επιχειρήσεων του κλάδου θα πρέπει να είναι να ανακτήσουν τα μερίδια που έχουν χαθεί από τις εισαγωγές από τρίτες χώρες.
