Αντιμέτωπη με τον καιρό, αλλά και τις προτιμήσεις των παραγωγών η αγκινάρα

Χάνει στρέμματα από τα συμβολαιακά κηπευτικά

Με αντίπαλο τον καιρό καθ’ όλη τη διάρκεια της συλλεκτικής περιόδου, η αγκινάρα κλείνει τον κύκλο της. Αρχές Μαΐου θα πέσει η αυλαία για τη συλλεκτική περίοδο και το καλοκαίρι θα ξεκινήσουν οι εργασίες για τις νέες φυτεύσεις.

Οι μέχρι τώρα εκτιμήσεις των ειδικών του χώρου κάνουν λόγο για μία σημαντική μείωση των αποδόσεων, αλλά και της παραγωγής, η οποία ξεπερνά το 30%. Μεγάλο ρόλο σε αυτό έπαιξαν φέτος οι κακές καιρικές συνθήκες, με σφοδρούς παγετούς να πλήττουν τις περισσότερες περιοχές όπου καλλιεργείται το φυτό, όμως στα Ίρια του Ναυπλίου φαίνεται πως και οι ίδιοι οι παραγωγοί στρέφονται σιγά-σιγά σε άλλες καλλιέργειες, όπως το μαρούλι. Πολλές εταιρείες εμπορίας κηπευτικών ή έτοιμης σαλάτας έχουν ξεκινήσει συμβολαιακές συνεργασίες και κάθε χρόνο η αγκινάρα δίνει τόπο σε άλλα κηπευτικά.

Πολλαπλά τα χτυπήματα του παγετού

Αναφερόμενος στην τρέχουσα καλλιεργητική περίοδο, ο Παναγιώτης Χριστόπουλος, γεωπόνος της περιοχής, κάνει λόγο για μία εμφανώς δύσκολη χρονιά. «Ο παγετός έφτασε μέχρι και τους -6 βαθμούς Κελσίου. Αυτό όχι μόνο μείωσε τις αποδόσεις των φυτών, αλλά υποβάθμισε και την ποιότητά τους. Ακόμη και τα φυτά που παράγουν τα κεφάλια της αγκινάρας δείχνουν να είναι ποιοτικά υποβαθμισμένα, με επακόλουθο να έχουν χαμηλότερη τιμή». Ο κ. Χριστόπουλος μας είπε ότι η συλλογή θα ξεκινήσει μέχρι τις αρχές Μαΐου, γιατί όσο ανεβαίνουν οι θερμοκρασίες θα υπάρχουν προβλήματα από μελίγκρα και σαλιγκάρι.

Για μικρότερη και ποιοτικά υποβαθμισμένη παραγωγή κάνει λόγο και ο Κώστας Τράκας, έμπορος από την ίδια περιοχή, «μείωση που ξεπερνά το 30%. Σε σύγκριση με την περσινή περίοδο, τα φυτά παρουσιάζουν σοβαρά προβλήματα», τονίζει. Όσον αφορά τις τιμές, μας λέει ότι για την πρώτη ποιότητα αυτές «κυμαίνονται από 50 έως 60 λεπτά το ζευγάρι, είναι δηλαδή αυξημένες, καθώς πέρυσι έπαιζαν γύρω στα 40 λεπτά. Η δεύτερη ποιότητα ξεκινά από 25 και μπορεί να φτάσει και στα 30 λεπτά, όταν την αντίστοιχη περσινή περίοδο δεν ξεπερνούσε τα 20 λεπτά», συμπληρώνει.

Ενδιαφέρον μόνο για την κατεψυγμένη

Πέρα από τις χαμηλές θερμοκρασίες και τον παγετό, που δημιούργησαν σοβαρά προβλήματα, τα Ίρια το τελευταίο διάστημα ταλανίζονται και από ανομβρία, «η οποία επηρεάζει την καλλιέργεια ακόμη κι όταν αρδεύεται», τονίζει ο παραγωγός Κώστας Κακουριώτης.

Ο ίδιος αναφέρει και το πρόβλημα της στροφής των παραγωγών αγκινάρας προς την καλλιέργεια του μαρουλιού, των εσπεριδοειδών, αλλά και των βερίκοκων. Επίσης, κάνει λόγο για μεγάλο κόστος των εργατικών χεριών, που θολώνει ακόμα περισσότερο το μέλλον της αγκινάρας. «Δεν είναι μόνο το κόστος, αλλά και η ίδια η εξεύρεση εργατικών χεριών, για να τελειώσουμε στην ώρα μας τις εργασίες. Από τη φύτευση μέχρι τη συλλογή, η αγκινάρα είναι σε τεράστιο ποσοστό χειρωνακτική και για αυτό την εγκαταλείπουν οι παραγωγοί». Κλείνοντας, ο κ. Κακουριώτης κάνει λόγο για στροφή του καταναλωτικού κοινού στην κατεψυγμένη αγκινάρα. Υποστηρίζει ότι λύνει το πρόβλημα του σύγχρονου καταναλωτή με την άμεση διαδικασία του μαγειρέματος, με αποτέλεσμα να εκτοπίζεται από την αγορά το νωπό προϊόν.

Σημαντικός ο ρόλος της άγριας αγκινάρας στην τοπική γαστρονομία της Κρήτης

Αξιοποιώντας την πλούσια βιοποικιλότητα και την τοπική γαστρονομία, ο συνεταιρισμός γυναικών «Ιδαία Γη» από την Αγία Βαρβάρα Κρήτης αξιοποιεί την άγρια αγκινάρα. Το φυτό μεταποιείται από τον ίδιο τον συνεταιρισμό και συσκευάζεται σε γυάλινα βαζάκια, για να πουληθεί στις αγορές.

Αυτό δηλώνει η Κατερίνα Κοκολάκη, μέλος του συνεταιρισμού, κάνοντας λόγο για ένα φυτό πού βρίσκεται σε όλη την Κρήτη και χρειάζεται εργατικά χέρια για να συλλεχθεί. Παρ’ όλα αυτά, σύμφωνα με την ίδια, η δυνατότητα καλλιέργειας του συγκεκριμένου φυτού είναι δυνατή, απλά απαιτεί καλό προγραμματισμό. «Θέλει μία καλή οργάνωση στη μεταποίηση και στην εμπορία του προϊόντος, ώστε αυτοί που θα ασχοληθούν να έχουν καλύτερα αποτελέσματα», καταλήγει η κα Κοκολάκη.

Κίνδυνος γενετικής αλλοίωσης για την τοπική Ζακύνθου

Στη Ζάκυνθο καλλιεργείται σε μικρές εκτάσεις, και κυρίως για ιδιοκατανάλωση, η τοπική ομώνυμη του νησιού ποικιλία αγκινάρας, την οποία πρωτοέφεραν στο νησί οι Ενετοί.
Το τελευταίο διάστημα όμως, όπως υποστηρίζει η Δώρα Παπαδάτου, η οποία είχε ασχοληθεί με τη μεταποίηση τοπικών προϊόντων της Ζακύνθου, «υπάρχει κίνδυνος αλλοίωσης των χαρακτηριστικών της τοπικής ποικιλίας με άλλες που άρχισαν να έρχονται στο νησί μας. Το φυτό αυτό είναι ταυτισμένο απόλυτα με την τοπική κουζίνα και ειδικότερα την περίοδο της άνοιξης και του Πάσχα. Η τιμή πολλές φορές ανεβαίνει σε υψηλά επίπεδα, φτάνοντας ακόμη και τα 4 ευρώ το τεμάχιο».

 

Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Υπαιθρος Χώρα»
που κυκλοφόρησε Παρασκευή 8 Απριλίου 2022