Οι αντιπαραθέσεις μεταξύ των πολιτικών δυνάμεων για τις πυρκαγιές διεξάγονται λίγο – πολύ με τους γνωστούς τρόπους: Η εκάστοτε κυβέρνηση τείνει να επικεντρώνεται στο επιχείρημα ότι οι πυρκαγιές οφείλονται πρωτίστως σε ιδιαίτερα δυσμενείς εξωγενείς παράγοντες, όπως οι καιρικές συνθήκες. Αντίθετα, τα κόμματα, όταν βρίσκονται στην αντιπολίτευση, τείνουν να δίνουν έμφαση στις αδυναμίες και στην ανεπάρκεια των κυβερνητικών χειρισμών.
Οφείλουμε, ωστόσο, να πούμε ότι κατά τη χθεσινή συζήτηση στη Βουλή, εκτός από τις αντιπαραθέσεις, παρουσιάστηκαν προτάσεις από πολλές πλευρές, οι οποίες συχνά συνδέθηκαν με την κλιματική κρίση. Όμως, η απόσταση μεταξύ μίας πρότασης με την οποία μπορεί να συμφωνήσουν πολλοί μέχρι την υλοποίησή της είναι μεγάλη. Και αυτό μπορεί να είναι ιδιαίτερα επώδυνο στις περιπτώσεις εκείνες όπως της Θράκης, όπου κατέρρευσαν τα δεδομένα των συνθηκών διαβίωσης στην ύπαιθρο.
Η απόσταση αυτή μπορεί να είναι, ωστόσο, εξίσου μεγάλη και σε ζητήματα που αφορούν σχεδόν το σύνολο των αγροτών. Τυπικό παράδειγμα αποτελούν οι συζητήσεις για την κλιματική αλλαγή, την ασφάλιση της παραγωγής και τον ΕΛΓΑ. Πολλοί είναι εκείνοι που με ιδιαίτερη ευκολία προτείνουν την επέκταση των ασφαλιστικών καλύψεων. Ωστόσο, κάποια δεδομένα είναι αμείλικτα.
Οι συνθήκες με τις οποίες θα παράγουμε στην Ελλάδα ανατρέπονται και οι ζημιές συνεχώς θα αυξάνονται. Η ασφαλιζόμενη αξία της παραγωγής σήμερα ανέρχεται στα 5,5 δισ. ευρώ και οι αποζημιώσεις καλύπτονται από τις εισφορές των αγροτών που δεν υπερβαίνουν τα 160 εκατ. ευρώ. Οι αριθμοί αυτοί δείχνουν πόσο λανθασμένη είναι και η αντίληψη εκείνων που θεωρούν ότι με τη μεταφορά πόρων από τον Πρώτο Πυλώνα της ΚΑΠ σε ασφαλιστικά προγράμματα θα αντιμετωπιστεί το πρόβλημα.
Λανθασμένη, γιατί οι πόροι αυτοί μπορούν να ανέλθουν έως τα 40 εκατ. περίπου και σε κάθε περίπτωση θα κοπούν από τις ενισχύσεις του εισοδήματος των αγροτών, αντί της υλοποίησης μιας νέας ευρωπαϊκής πολιτικής, με νέους πόρους του κοινοτικού προϋπολογισμού και όχι της ΚΑΠ.
Πρέπει, λοιπόν, να περάσουμε από τις διαπιστώσεις στη διαμόρφωση ενός συνεκτικού σχεδίου για τα μέτρα εκείνα με τα οποία θα αντιμετωπίσουμε αυτό που έρχεται, μέρος του οποίου είναι και το ασφαλιστικό έργο ΕΛΓΑ. Πρέπει να περάσουμε από τις συζητήσεις στην «αποτύπωση στο χαρτί» των συγκεκριμένων μέτρων που απαιτούνται.
