Hταν το 1998, όταν ο Χρήστος Λαμπράκης, με το Ίδρυμα Λαμπράκη, τον Δήμο Επιδαύρου, τον ΕΟΤ και το υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης, διοργάνωσαν για πρώτη φορά στην Ελλάδα το Φεστιβάλ Αγροτουρισμού στο λιμάνι της Αρχαίας Επιδαύρου.
Σκοπός της πρωτοβουλίας ήταν η σύνδεση της αγροτικής παραγωγής με τον τουρισμό, με κορωνίδα τα τοπικά, αγνά παραδοσιακά προϊόντα, η γαστρονομία και ο πολιτισμός, στοιχεία που συνδυάζονται αρμονικά με το φυσικό κάλλος της Επιδαύρου.
Επίδαυρος
Πέρασαν 24 χρόνια από τότε, με πολλά σκαμπανεβάσματα, αλλά το Φεστιβάλ συνέχισε την πορεία του, φιλοξενώντας αγρότες από διάφορα σημεία της χώρας και αναδεικνύοντας αγροτικά προϊόντα που οι οικοτεχνίες έβαζαν σε μία άλλη προοπτική αξιοποίησης.
Ο δήμαρχος Επιδαύρου, Τάσος Χρόνης, δείχνοντας διάθεση να ξαναδώσει στη διαδικασία την αίγλη που είχε, με τη σχετική προσαρμογή στις ανάγκες και στα δεδομένα της εποχής, επισημαίνει: «Μετά από τα προβλήματα που συνάντησαν οι παραγωγοί της περιοχής και οι οικοτεχνίες λόγω πανδημίας, ήταν αυτονόητη η επαναλειτουργία της 24ης έκθεσης Αγροτουρισμού. Φυσικά, μετά από τόσα χρόνια, και έχοντας περάσει διάφορες φάσεις, πλησιάζει η ώρα του επαναπροσδιορισμού των στόχων που πρέπει να έχει η Έκθεση.
Μέσα από συλλογικές διαδικασίες, είμαι σίγουρος ότι θα βρούμε τους δρόμους που θα οδηγούν στην αναβάθμισή της, με περισσότερες και ποιοτικότερες εκδηλώσεις. Η Επίδαυρος φιλοδοξεί μέσα από αυτήν τη διαδικασία να προσελκύσει ακόμα περισσότερους αγρότες και μεταποιητές. Να ανοίξουμε τον διάλογο για τον αγροτουρισμό και να γίνουμε πρωτοπόροι στην εφαρμογή του».
ΟικοτεχνίεςΤο κυρίαρχο στοιχείο στη φετινή διοργάνωση ήταν οι οικοτεχνίες που είχαν δημιουργήσει γυναίκες της ευρύτερης περιοχής. Η Γεωργία Δρόσου, πρώην πρόεδρος της Ένωσης Νέων Αγροτών Αργολίδας, με μία νεοσύστατη οικοτεχνία, θα δώσει το δικό της στίγμα: «Η προσπάθεια στην τυποποίηση των προϊόντων που παράγουμε έχει στόχο να δώσουμε υπεραξία στο παραγόμενο προϊόν μας και κατά συνέπεια μεγαλύτερη αξία ανά στρέμμα». Βέβαια, υπάρχουν και εμπόδια, καθώς, όπως εξηγεί, «υπάρχει πρόβλημα με την εκπαίδευση. Δεν αρκεί η εμπειρική γνώση όταν δημιουργείς ένα προϊόν και γι’ αυτό θεωρώ ότι πρέπει να έχεις υποστήριξη από την πολιτεία. Μέχρι σήμερα, η υπηρεσία που υπάρχει για τις οικοτεχνίες λειτουργεί ελεγκτικά και όχι υποστηρικτικά. Κάποια σεμινάρια για την ασφάλεια τροφίμων θα έπρεπε ήδη να τα είχαμε κάνει. Η διακίνηση και η προώθηση των προϊόντων είναι ήδη ένα μεγάλο ερώτημα και λείπει ένα σχετικό πρόγραμμα στήριξης». Στον Δήμο Επιδαύρου λειτουργούν πάνω από δέκα βιοτεχνίες και υπάρχει μια προδιάθεση για συνεργασία στα κοινά σημεία ενδιαφέροντος. Μία από τις εκθέτριες, η Αγγελική Οικονόμου, έχοντας στο εκθετήριό της γλυκά κουταλιού, μαρμελάδες και λικέρ, δείχνει την αισιόδοξη πλευρά: «Από τη στιγμή που αποφάσισα να ξεκινήσω, δεν μπορούσε κάτι να με σταματήσει. Συνεργάστηκα με γεωπόνο και βρήκα λύσεις στα προβλήματα που υπήρχαν. Επιμένουμε στην ποιότητα από το 2014. Το κόστος λειτουργίας μιας τέτοιας επιχείρησης είναι στα 5.000 ευρώ, με την προϋπόθεση να έχεις την κτηριακή υποδομή. Αντέξαμε στα προβλήματα που δημιουργήθηκαν με την πανδημία και προχωράμε με αισιοδοξία». Κλείνοντας το σεργιάνι μας στο πανηγύρι Επιδαύρου, συναντήσαμε την Κατερίνα Κρυώνη. Η οικονομική κρίση και τα μνημόνια τη βρήκαν ως καθηγήτρια γαλλικών. Η ανάγκη επιβίωσης τής άλλαξε με εντυπωσιακό τρόπο την πορεία. Σήμερα, ιδιοκτήτρια εταιρείας με μελισσοκομικά προϊόντα και βότανα, επισημαίνει: «Από τη στιγμή που μου έμαθαν τα μυστικά της μελισσοκομίας, τη λάτρεψα. Δημιουργήσαμε όλα τα προϊόντα που παράγει η μέλισσα και προχωρήσαμε με την εμπιστοσύνη του κόσμου. Προσπαθούμε συνεχώς, ακόμα και με τα βότανα στοχεύοντας στην απόλυτη αξιοποίηση των προϊόντων που παράγουμε». Μέχρι τώρα, η κα Κρυώνη ανταμείβεται με βραβεία από διαγωνισμούς σε εκθέσεις όπου συμμετέχει. |
