Οι πολιτικοί δεν είναι αρμόδιοι μόνο για να διαπιστώνουν, αλλά κυρίως για να βρίσκουν λύσεις και να τις εφαρμόζουν.
Ο αναπληρωτής υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων, Μάρκος Μπόλαρης, δήλωσε ότι «τα καρτέλ γάλακτος υπάρχουν και, όπως είπε και η γοργόνα, θεριεύουν και τον κόσμο κυριεύουν».
Ο υπουργός «αποκάλυψε» ότι το σύστημα «Άρτεμις», μέσω του οποίου ελέγχεται πόσο γάλα φτάνει στις γαλακτοβιομηχανίες και τις μεταποιητικές τυροκομικές μονάδες, δεν είναι συνδεδεμένο με τα τελωνεία της χώρας. Το αποτέλεσμα είναι –όπως επισήμανε– να εισρέουν στην ελληνική αγορά «λίμνες» γάλακτος από ευρωπαϊκές χώρες, οι οποίες παραμένουν αδιάθετες εξαιτίας του εμπάργκο προϊόντων προς τη Ρωσία. «Η λύση» είπε ο υπουργός, «ο μόνος τρόπος για να σωθεί η ελληνική παραγωγή, είναι η αναγραφή της χώρας προέλευσης του γάλακτος στις συσκευασίες γάλακτος και στα τυροκομικά προϊόντα, κάτι το οποίο η Ελλάδα έχει αιτηθεί στην Ευρωπαϊκή Ένωση».
Αν δεχτούμε ότι αυτή είναι η μόνη λύση μέχρι να αποδεχτεί η ΕΕ το ελληνικό αίτημα –αναρωτιέμαι βέβαια γιατί να το πράξει, δημιουργώντας πρόβλημα στη διάθεση των «λιμνών» ευρωπαϊκού γάλακτος– η ελληνική παραγωγή θα πορεύεται προς την εξαφάνιση;
Εφόσον γνωρίζουμε το πρόβλημα –πιστεύω ότι ο υπουργός διαθέτει στοιχεία για τις «λίμνες γάλακτος»–, δεν μπορούμε να λάβουμε συγκεκριμένα μέτρα;
Ο κ. Μπόλαρης δε, στις δηλώσεις του στην εκπομπή «ΑΠΕριττα», κατέληξε στη στερεότυπη διαπίστωση «ότι το ελληνικό γάλα υπερέχει σε ποιότητα, έναντι του εισαγόμενου», χαϊδεύοντας τα αυτιά των Ελλήνων παραγωγών και καταναλωτών. Μπορεί πραγματικά το ελληνικό γάλα να υπερέχει, αλλά ένας υπουργός οφείλει να χρησιμοποιεί συγκεκριμένα δεδομένα για την αλήθεια των ισχυρισμών του και όχι να καταφεύγει σε κομπορρημοσύνες. Γιατί, για παράδειγμα, το υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης δεν κάνει έρευνα ώστε να στηρίξει και σε πραγματικά στοιχεία τα αιτήματα της Ελλάδας όσον αφορά την ποιοτική υπεροχή του ελληνικού γάλακτος;
