Με τρόπο που θα μπορούσε να πει κανείς ότι βρίσκεται σε αντιστοιχία με την «ειδικών συνθηκών» έως και… αλλοπρόσαλλη, ελέω και της ακραίας μεταβλητότητας, περίοδο που μεσολάβησε από την έναρξη της συγκομιδής και μετά, πέφτει σιγά σιγά η αυλαία της φετινής εκκοκκιστικής σεζόν.
Καθώς η προθεσμία για τις παραδόσεις παρατάθηκε μέχρι τις 17 Φεβρουαρίου, η γεύση που αφήνει η χρονιά στην πλειονότητα τουλάχιστον των παραγωγών που επέλεξαν να μην αξιοποιήσουν τη δυνατότητα των προπωλήσεων είναι αναμφίβολα πικρή, καθώς τα 68-69 λεπτά το κιλό στην πύλη (65-66 λεπτά σε επίπεδο αποθήκης παραγωγού), στα οποία από τα μέσα της εβδομάδας κλείνουν τα ανοιχτά βαμβάκια τα περισσότερα εκκοκκιστήρια, ξεκινώντας τις διαδικασίες εκκαθάρισης, απέχουν παρασάγγας από τις προσδοκίες που είχαν καλλιεργηθεί. Ούτε βέβαια συνιστούν ισχυρό κίνητρο ενόψει της επόμενης καλλιεργητικής περιόδου.
Σύμφωνα με την κυρίαρχη, αυτήν τη στιγμή, εκτίμηση, το ποσοστό της φετινής σοδειάς σύσπορου που παρέμεινε αφιξάριστο στις 31 Ιανουαρίου, οπότε και εξέπνεε το περιθώριο που είχε χορηγήσει η πλειονότητα των μονάδων, ξεπερνούσε το 30%. Ωστόσο, κάποιοι παραγωγοί, ιδίως στη Θράκη, που είχαν ενταχθεί σε ειδικά προγράμματα και δεν έχουν λάβει προκαταβολές, θα έχουν, όπως φαίνεται, ένα ακόμα χρονικό «παράθυρο» μέχρι τις 15 Φεβρουαρίου.
Από τα εκκοκκιστήρια διαμηνύεται ότι τα περιθώρια έχουν πλέον εξαντληθεί και ότι, με τα βαμβάκια ανοιχτά τόσο «βαθιά» στη σεζόν, δυσκολεύονται να λάβουν εμπορικές αποφάσεις, τη στιγμή που οι υποχρεώσεις τρέχουν και οι ανάγκες ρευστότητας είναι τεράστιες. Την ίδια στιγμή, όπως έδειξε και ο Ιανουάριος, η τακτική της αναμονής κάθε άλλο παρά δικαίωσε όσους πόνταραν σε ένα ανοδικό γύρισμα της αγοράς.
Η αλήθεια είναι ότι, σε μια αγορά, η οποία σε χρηματιστηριακό επίπεδο κινείται εδώ κι αρκετό διάστημα σε ένα στενό εύρος, βρίσκοντας τοίχο κάθε φορά που επιχειρεί να «πιάσει» τα 90 σεντς και με τα μακροοικονομικά δεδομένα να είναι κάθε άλλο παρά ευνοϊκά, δύσκολα διαφαίνεται σε βραχυπρόθεσμο τουλάχιστον ορίζοντα μια προοπτική σοβαρής βελτίωσης των τιμών.
Δεν βοηθά το δολάριο
Στην αναιμική ζήτηση από τη φυσική αγορά έρχεται να προστεθεί και η πτώση του δολαρίου, το οποίο έχει χάσει το τελευταίο διάστημα σχεδόν το 10% της αξίας του, γεγονός που μεταφράζεται σε μια απώλεια 7-8 λεπτών στην τιμή του σύσπορου σε ευρώ. Επιπλέον πίεση, όχι μόνο στο βαμβάκι αλλά σε ολόκληρο το σύμπλεγμα των εμπορευμάτων, ασκεί και η άνοδος των επιτοκίων στην οποία έχουν καταφύγει οι κεντρικές τράπεζες, προκειμένου να ελέγξουν τον πληθωρισμό.
Σε αυτό το περιβάλλον, ενόψει και της επόμενης σεζόν η οποία βέβαια φαντάζει αυτήν τη στιγμή πολύ μακρινή, η προσδοκία είναι ότι το βαμβάκι που, κατά παραδοχή των περισσότερων αναλυτών, είναι σήμερα υποτιμημένο, ενδεχομένως να είναι από τα πρώτα προϊόντα που θα ανακάμψουν, όταν κάποια στιγμή αρχίσουν να διαλύονται τα υφεσιακά σύννεφα που σκεπάζουν την παγκόσμια οικονομία, όπως, άλλωστε, ήταν και το πρώτο που «χτυπήθηκε» από την παρούσα κρίση.
ΔΡ. ΜΟΧΑΜΕΝΤ ΝΤΑΡΑΟΥΣΕ
|
