Διαγωνισμός της Τυνησίας και Τουρκία αναζωπύρωσαν την εξαγωγή στο σκληρό σιτάρι

Αναθέρμανση της εξαγωγικής δραστηριότητας σε τιμές αρκετά υψηλότερες από αυτές που προσφέρονταν στις αρχές του έτους καταγράφηκε τις τελευταίες εβδομάδες στην εγχώρια αγορά του σκληρού σιταριού, γεγονός που έδωσε τη δυνατότητα σε πωλητές να «διώξουν» σημαντικές ποσότητες, καλύπτοντας και… με το παραπάνω τα κοστολόγιά τους.

Δύο είναι τα στοιχεία που φαίνεται ότι συνετέλεσαν στη μεταστροφή του κλίματος και έδωσαν νέο ενδιαφέρον σε μια εμπορική σεζόν που μέχρι πρόσφατα χαρακτηριζόταν από μία μάλλον… ακατάστατη εξαγωγική ροή.

Το πρώτο είναι αναμφισβήτητα ο τελευταίος (προ δύο εβδομάδων) διαγωνισμός της Τυνησίας, κατά τον οποίο η αφρικανική χώρα αγόρασε 92.000 τόνους σκληρού σιταριού, με τη μέση τιμή να ξεπερνάει τα 387 δολάρια/τόνο CIF, αρκετά υψηλότερη δηλαδή από τον αμέσως προηγούμενο διαγωνισμό της Αλγερίας, ο οποίος, αν και δεν είχε άμεσο ενδιαφέρον για τη χώρα μας (σ.σ. εκτελείται με βορειοαμερικανικά σιτάρια), είχε επίσης «κλειδώσει» σε αυξημένες τιμές.

Η εν λόγω πράξη συνοδεύτηκε από την επανεμφάνιση των αγοραστών στη χώρα μας, οι οποίοι αναζήτησαν σοβαρές ποσότητες και, μάλιστα, σε αντίτιμο που έφτανε τα 285 ευρώ/τόνο FOB λιμάνι μας. Σύμφωνα με πληροφορίες από την αγορά, σε αυτά τα επίπεδα τιμών φορτώθηκε ένα καράβι 25.000 τόνων. Λίγες μέρες αργότερα, «έκλεισαν» και άλλες δύο-τρεις μικρότερες εξαγωγικές δουλειές για παράδοση εντός του Φεβρουαρίου, σε τιμές ωστόσο που δεν έπεσαν κάτω από τα 280 ευρώ/τόνο FOB. Συνολικά, μέσα σε διάστημα λίγων εβδομάδων, «έφυγαν» 50.000 τόνοι ελληνικού σκληρού, όταν μέχρι τα τέλη του 2020 οι εξαγωγές δεν ξεπερνούσαν τους 100.000 τόνους.

Άλλαξε τροπάρι η Τουρκία

Σημαντικό ρόλο στην αναζωπύρωση του αγοραστικού ενδιαφέροντος και στη συντήρηση αυτών των επιπέδων τιμών έπαιξε και η έντονη δραστηριοποίηση της Τουρκίας – ο δεύτερος από τους παράγοντες που αναφέραμε στην αρχή του κειμένου. Μέχρι πρόσφατα, οποιαδήποτε βιομηχανία ζυμαρικών της γειτονικής χώρας επιθυμούσε να εισαγάγει σκληρό σιτάρι, προκειμένου να εξασφαλίσει τη σχετική άδεια, έπρεπε να αποδείξει ότι θα πραγματοποιήσει αντίστοιχες εξαγωγές σε τελικό προϊόν.

Το σκεπτικό της εν λόγω πρόβλεψης ήταν να αποτρέπονται οι εισαγωγές φθηνότερου σιταριού στη χώρα, ώστε να προστατεύονται οι εγχώριες τιμές και, κατ’ επέκταση, το εισόδημα των τοπικών παραγωγών.

Εσχάτως, ωστόσο, η Τουρκία αποφάσισε να αλλάξει τακτική και, πλέον, για να πραγματοποιήσει εξαγωγές ζυμαρικών, μια βιομηχανία θα πρέπει να αποδείξει στον αρμόδιο κρατικό οργανισμό ότι έχει εισαγάγει τις αντίστοιχες ποσότητες σε πρώτη ύλη. Η μεταστροφή αυτή αποσκοπεί, προφανώς, στη διασφάλιση της επάρκειας του τοπικού σκληρού σιταριού, μια λογική που συναντάμε και στις αποφάσεις πολλών χωρών το τελευταίο διάστημα (π.χ. εξαγωγικός δασμός από τη Ρωσία στο μαλακό σιτάρι) εν μέσω των ανησυχιών για διαταραχές στην εφοδιαστική αλυσίδα λόγω της πανδημίας.

Σε κάθε περίπτωση, μπροστά στον κίνδυνο να μπλοκάρουν οι εξαγωγές τους και να μην μπορέσουν να εξυπηρετήσουν τους πελάτες τους, αρκετές τουρκικές βιομηχανίες της έσπευσαν να εισαγάγουν σκληρό σιτάρι και μέρος των αναγκών αυτών καλύφθηκε και από τη χώρα μας.

Διελκυστίνδα για τα 295 ευρώ

Μετά το πυκνό σε εξαγωγική δραστηριότητα διάστημα των προηγούμενων εβδομάδων, η εγχώρια αγορά δείχνει να έχει κατεβάσει πλέον ταχύτητα. Με οδηγό τα 285 ευρώ για τα μέτρια ποιοτικά σιτάρια που κατευθύνθηκαν στην εξαγωγή, οι πωλητές προσφέρουν στους ντόπιους μύλους τις καλύτερες ποιότητες σε τιμές της τάξης των 295 ευρώ/τόνο, δίχως ωστόσο να βρίσκουν προς το παρόν ιδιαίτερη ανταπόκριση.

Οι αλευροβιομηχανίες επικαλούνται τη μείωση της ζήτησης στην αγορά των αρτοσκευασμάτων, απόρροια του lockdown στην εστίαση, ενώ ανόρεχτες εμφανίζονται και οι μακαρονοποιίες, οι οποίες δουλεύουν μεν με το λιανεμπόριο, παράλληλα όμως «βλέπουν» τις εξαγωγές τους να έχουν πιεστεί, κάτι που έχει οδηγήσει και σε αντίστοιχη μείωση των ρυθμών άλεσης.

Αναιμική η ζήτηση από την ιταλική αγορά, αμετάβλητη αυτή την εβδομάδα η Φότζια

*Επί αυτοκινήτου στην αποθήκη του παραγωγού (ευρώ/τόνος)

Στην Ιταλία, όπου η κατανάλωση ζυμαρικών εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό και από την εστίαση, η ζήτηση εξακολουθεί να είναι υποτονική, κάτι που εξηγεί και τη σταθερότητα που επιδεικνύουν το τελευταίο διάστημα οι τοπικές αγορές.

Στη νέα λίστα της Φότζια (βλ. πίνακα αροστερά), οι τιμές παρέμειναν και αυτή την εβδομάδα αμετάβλητες, με αποτέλεσμα να διαμορφώνονται για την πρώτη ποιότητα (πρωτεΐνη 13%, ειδικό βάρος 78 kg/hl, υαλώδη 80%) στα 300-305 ευρώ/τόνο, τη δεύτερη ποιότητα (πρωτεΐνη 12%, ειδικό βάρος 76 kg/hl, υαλώδη 70%) στα 290-295 ευρώ/τόνο και την τρίτη (πρωτεΐνη 11%, ειδικό βάρος 74 kg/hl, υαλώδη 60%) στα 280-285 ευρώ/τόνο (τιμές στην αποθήκη του παραγωγού).