Τα 2/3 όλων των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου απελευθερώνονται μετά την εφαρμογή λιπασμάτων σε καλλιεργήσιμες εκτάσεις, ενώ το 1/3 προέρχεται εξαρχής από τη διαδικασία παραγωγής λιπασμάτων. Σύμφωνα με μελέτη Βρετανών ερευνητών που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Nature Food, ένας συνδυασμός τεχνικών, γεωργικών και πολιτικών παρεμβάσεων σε αμφότερες τις ανωτέρω φάσεις θα μπορούσε να μειώσει τις εκπομπές έως και 80% έως το 2050.
Οι ερευνητές λένε ότι η αύξηση της αποτελεσματικότητας της χρήσης λιπασμάτων είναι η πιο αποτελεσματική στρατηγική για τη μείωση των εκπομπών. Η γεωργία ακριβείας, ο χρόνος εφαρμογής, η χρήση γενετικά βελτιωμένων φυτών που αξιοποιούν αποτελεσματικότερα το λίπασμα και η υιοθέτηση καλύτερων πρακτικών άρδευσης σκιαγραφούνται ως τρόποι μείωσης των εκπομπών κατά σχεδόν 50%.
Επιπλέον, η αντικατάσταση ορισμένων από τα λιπάσματα με τις υψηλότερες εκπομπές, όπως αυτά που περιέχουν νιτρικό αμμώνιο, θα μπορούσε να μειώσει τις εκπομπές κατά 20%-30%. Τα λιπάσματα θα μπορούσαν να αναμειχθούν με χημικές ουσίες, οι οποίες ονομάζονται αναστολείς νιτροποίησης, που εμποδίζουν τα βακτήρια να σχηματίσουν υποξείδιο του αζώτου, με αποτέλεσμα τη μείωση των εκπομπών μεταξύ 42% και 55%.
Το έγγραφο αναφέρει ότι οι συστάσεις του θα αξίζουν τον κόπο μόνο εάν η βιομηχανία λιπασμάτων λάβει μέτρα για την απεξάρτηση από τον άνθρακα. Η δέσμευση και αποθήκευση άνθρακα υπογραμμίστηκε ότι μπορεί να μειώσει τις τρέχουσες εκπομπές κατά 25% έως το 2050.
