Πολλοί αγρότες θα σάστιζαν στο θέαμα μιας τραυματισμένης αγελάδας να αιωρείται πάνω από ένα λιβάδι, τοποθετημένη στο δίχτυ μεταφοράς ενός ελικοπτέρου, ώστε να καταστεί δυνατή η μετάβασή της στον κοντινότερο κτηνίατρο. Στην ορεινή Ελβετία, το θέαμα μιας τέτοιας αποστολής διάσωσης είναι συνηθισμένο και δεν προξενεί καμία εντύπωση. Άλλωστε, εκεί οι αγρότες απολαμβάνουν άμεσες πληρωμές για καλή μεταχείριση των ζώων και τη διαφύλαξη του φυσικού τοπίου.
«Όταν ο καιρός είναι κακός, με πολλή βροχή ή χιόνι», εξηγεί ο πιλότος ελικοπτέρου Patrick Fauchère στο γνωστό διαδικτυακό περιοδικό Aeon, «οι αγελάδες γλιστρούν και τραυματίζονται, ή ακόμα και πεθαίνουν. Εφόσον μία από αυτές εγκλωβιστεί σε ένα δυσπρόσιτο σημείο, όπου ο αγρότης δεν μπορεί να φτάσει, καλούνται τα ελικόπτερα. Το ζώο μεταφέρεται από αέρος στον πλησιέστερο δρόμο, όπου ένα φορτηγό όχημα μπορεί να το παραλάβει. Καθένας μπορεί να αγοράσει μια κάρτα ‘‘οικογενειακής ασφάλισης’’, η οποία καλύπτει τέτοιες επιχειρήσεις διάσωσης για τα ζώα του».
Αυτού του είδους η πρόνοια δεν απορρέει μόνο από την τεράστια ευαισθησία της ελβετικής κοινωνίας απέναντι στα ζώα εκτροφής, ή και την προσωπική σχέση που αναπτύσσεται ανάμεσα στους Ελβετούς κτηνοτρόφους και τις αγελάδες τους (σ.σ. οι αγρότες είθισται να δίνουν ονόματα στα μέλη των αγελών τους).
Μία νεκρή αγελάδα σε αποσύνθεση μολύνει τον τοπικό υδροφόρο ορίζοντα, κάτι που μπορεί να οδηγήσει στην πρόκληση ασθενειών σε ένα κοντινό χωριό. Σε αντίθεση με τα άγρια ζώα που πεθαίνουν και αποσυντίθενται στην άγρια φύση, υπάρχει η αντίληψη ότι τα ζώα εκτροφής θα πρέπει να μετακινούνται, ώστε να μην επιβαρύνουν περαιτέρω το τοπικό οικοσύστημα.
Έτσι δημιουργείται μια οικονομική παράμετρος, η οποία βοηθά να εξαχθούν ορισμένα χρήσιμα συμπεράσματα. Μια νεκρή αγελάδα δεν συνεπάγεται μόνο χαμένη παραγωγή γάλακτος, αλλά και μείωση του ποσού της γενναίας κρατικής ενίσχυσης που λαμβάνει ο εκάστοτε γεωργός, δεδομένου ότι αυτή υπολογίζεται ανά αγελάδα. «Η “ορεινή γεωργία” δεν θα μπορούσε να επιβιώσει, εάν δεν είχε καμία βοήθεια από την κυβέρνηση», τονίζει ο Fauchère.
Πράγματι, εδώ και δεκαετίες, οι κρατικές αρχές επιβραβεύουν τη συμβολή των αγροτών στη διατήρηση του φυσικού τοπίου στις περιορισμένες εκτάσεις της μικρής χώρας της Δυτικοκεντρικής Ευρώπης.
Οι ορεινοί βοσκότοποι παραμένουν χωρίς δέντρα, οι αγελάδες μακριά από τα δάση και το νερό διατηρείται καθαρό. Οι αγρότες πληρώνονται αδρά για την παροχή πολύτιμων υπηρεσιών όπως είναι η διατήρηση της αγροτικής γης, η καλή μεταχείριση των ζώων τους και η διατήρηση των κοινωνικών δομών στις αγροτικές περιοχές. Για αυτό και αν κοιτάξει κανείς πιο προσεκτικά στην ορεινή ελβετική ύπαιθρο –που μας ταξιδεύει πολύ μακριά από τον βιομηχανικό κόσμο τού σήμερα–, θα διαπιστώσει ότι οι αγρότες έχουν την οικονομική δυνατότητα να διαθέτουν τον πιο προηγμένο εξοπλισμό. Όλα είναι μια αλυσίδα…
