Η ανατολική Φωκίδα είναι ένας τόπος με αδρό και ξεκάθαρο ανάγλυφο, με βαθιές χαράδρες και ρεματιές. Επίσης, διαθέτει πολλά λιβάδια με μεγάλη ποικιλία φυτικών ειδών, που συντηρούν έναν μεγάλο αριθμό αιγοπροβάτων.
Το υψηλής διατροφικής αξίας παραγόμενο προϊόν από τη μετακινούμενη κτηνοτροφία είναι αποτέλεσμα δουλειάς σε εικοσιτετράωρη βάση με πολλούς κινδύνους. Ωστόσο, τα μεγάλα υψόμετρα και η δυσκολία των μετακινούμενων μονάδων σε αυτές τις περιοχές αποτελεί ένα σοβαρό ζήτημα, το οποίο θα πρέπει να λυθεί άμεσα. Η πιστοποίηση αυτών των τοπικών προϊόντων με βάση τον τρόπο παραγωγής θα μπορούσε να δώσει προστιθέμενη αξία και μέρος αυτής να πάει στους κτηνοτρόφους.
Ο συνδυασμός των λιβαδιών με τις κάθετες ορθοπλαγιές συνθέτει μια ξεχωριστή αισθητική τοπίου και αποτελεί έναν πραγματικό παράδεισο βιοποικιλότητας, τον οποίο εκμεταλλεύονται κτηνοτρόφοι και από άλλες περιοχές της χώρας, μεταφέροντας τα ζώα τους στον τόπο αυτόν για μεγάλο χρονικό διάστημα κάθε χρόνο.
Ένας από αυτούς είναι και ο Γιάννης Γκρίνιας, κτηνοτρόφος με πολλές δεκαετίες στην πλάτη του και από τους επαγγελματίες που γνωρίζουν την κτηνοτροφία από όλες τις πλευρές. Συμμετέχει ενεργά στα συνδικαλιστικά όργανα των Ελλήνων κτηνοτρόφων, ενώ αυτό το διάστημα είναι αντιπρόεδρος του ΔΣ της Πανελλήνιας Ένωσης Κτηνοτρόφων και προσπαθεί να συστήσει σύλλογο μετακινούμενης κτηνοτροφίας Νότιας Ελλάδας. Ο σκοπός είναι πολύ σημαντικός, όπως δηλώνει στην «ΥΧ»: «Mέσα από αυτήν τη συνεργασία των κτηνοτρόφων της μετακινούμενης κτηνοτροφίας ωφελημένοι θα βγούμε όλοι: εμείς, η εθνική οικονομία, το περιβάλλον και η παράδοση. Μην ξεχνάμε ότι πέρα από την ιδιότητα του κτηνοτρόφου, έχουμε ‘‘οριστεί’’ και θεματοφύλακες του περιβάλλοντος.
Η συνεχής μείωση της ορεινής κτηνοτροφίας και των μετακινούμενων βοσκών θα έχει ως αποτέλεσμα και τη διατάραξη των οικοσυστημάτων αυτών των περιοχών που για εκατοντάδες χρόνια η αρμονική συμβίωση ανθρώπου και περιβάλλοντος αποτελούσε σημείο αναφοράς».
Εστιάζοντας στην πολιτική στήριξης αυτής της πρακτικής από την πολιτεία,
ο κ. Γκρίνιας τονίζει ότι «περίπου έξι μήνες τον χρόνο, τα κοπάδια μας τρέφονται με καθαρές τροφές από ένα περιβάλλον που δεν έχει δεχθεί ρύπους και χημικές ουσίες, από φάρμακα και λιπάσματα, άρα σε έναν μεγάλο βαθμό παράγουμε προϊόντα υψηλής διατροφικής αξίας, με πρώτη ύλη ζωοτροφή από την πλουσιότερη χλωρίδα του κόσμου. Τι άλλο πρέπει να πούμε για να μας καταλάβουν καλύτερα τα στελέχη που χαράζουν την αγροτική μας πολιτική; Αργά ή γρήγορα, για πολλούς από εμάς, ο κύκλος της μετακινούμενης κτηνοτροφίας θα κλείσει. Οι νέοι, βλέποντας τις δυσκολίες του επαγγέλματός μας, αρνούνται να συνεχίσουν την παραγωγή με αυτόν τον τρόπο και γι’ αυτό μένουν στα πεδινά και εφαρμόζουν την κλειστή κτηνοτροφία με όλα τα θετικά ή αρνητικά αποτελέσματα. Μαζί με εμάς θα τελειώσει και η παράδοση, γιατί η πρακτική που εφαρμόζουμε είναι αυτή που μάθαμε από τους προγόνους μας. Αν δεν χαράξουμε μια πολιτική που να δίνει λύσεις στα προβλήματά μας και να ανοίγει δρόμους για την απασχόληση των νέων στο επάγγελμα, το μέλλον της ελληνικής μετακινούμενης κτηνοτροφίας θα είναι εξαιρετικά δύσκολο».
«Λόγω της φύσης του επαγγέλματος και του τρόπου διατροφής των ζώων, όλα τα κοπάδια της μετακινούμενης κτηνοτροφίας, χωρίς ιδιαίτερη γραφειοκρατία, θα μπορούσαν να ενταχθούν σε περιβαλλοντικά προγράμματα και ειδικά σε αυτό της βιολογικής κτηνοτροφίας.
Με μία σύγχρονη οργάνωση, από τη δική μας πλευρά, θα μπορούσαμε να ενισχύσουμε ακόμη περισσότερο τον ρόλο των νέων που θέλουν να εισέλθουν στο επάγγελμα. Ο χώρος μας είναι ανοιχτός και έχει μεγάλες δυνατότητες για αυτούς που θέλουν να ασχοληθούν επαγγελματικά με τη μετακινούμενη κτηνοτροφία», αναφέρει ο αντιπρόεδρος του ΔΣ της Πανελλήνιας Ένωσης Κτηνοτρόφων, Γιάννης Γκρίνιας.
