Ολοκληρώνεται σε λίγες ημέρες η διαδικασία της συλλογής φράουλας στο μεγαλύτερο ποσοστό της Δυτικής Πελοποννήσου. Τη σκυτάλη θα παραλάβουν οι περιοχές της Βόρειας Ελλάδας όπως και καλλιέργειες σε ορεινές ζώνες, που καλύπτουν μέρος των αναγκών της καλοκαιρινής περιόδου κυρίως εγχώρια, λόγω του τουρισμού.
Φυσικά, όλα θα εξαρτηθούν από τις καιρικές συνθήκες και αν αυτές διατηρηθούν στα ίδια με τα σημερινά επίπεδα, η συλλογή θα κρατήσει για περισσότερες ημέρες. Κάνοντας έναν μικρό απολογισμό, ο Σάκης Μαυρόγιαννης, παραγωγός από τη Λάππα Αχαΐας, εκτιμά ότι πρόκειται για μία μέτρια χρονιά, λόγω της εναλλαγής των καιρικών συνθηκών και των προβλημάτων που δημιουργήθηκαν με το πολλαπλασιαστικό υλικό. «Η αδυναμία της χώρας μας να δημιουργήσει το δικό της πολλαπλασιαστικό υλικό φράουλας δημιουργεί σοβαρά προβλήματα στις προδιαγραφές που εμείς θέλουμε».
Αναφερόμενος σε παλαιότερες ποικιλίες, κάνει λόγο για την Camarosa, η οποία όμως έκλεισε τον κύκλο παραγωγής με σημαντικά προβλήματα. Συγκρίνοντας τις περσινές αποδόσεις με τις φετινές, υπάρχει μία εμφανής πτώση, από τους 5 με 6 τόνους/στρέμμα στους φετινούς 3 με 4 τόνους. «Αυτό φυσικά εξαρτάται και από τον τρόπο καλλιέργειας, αλλά και την ορθή διαχείριση των φυτών, ώστε να επιτευχθεί το μέγιστο αποτέλεσμα», υποστηρίζει ο κ. Μαυρόγιαννης.
Η σημασία των ποικιλιών
Σύμφωνα με τον Βασίλη Τσιρίκο, γεωπόνο από τη Βάρδα Ηλείας, οι ποικιλίες έπαιξαν σημαντικό ρόλο στις τελικές αποδόσεις και στα ποιοτικά χαρακτηριστικά των φυτών. Ο ίδιος εκτιμά ότι η συλλογή θα συνεχιστεί έως τα μέσα του Ιουνίου. «Αρκεί φυσικά να το επιτρέψουν οι καιρικές συνθήκες και να μην έχουμε απότομα υψηλές θερμοκρασίες, οι οποίες θα επηρεάσουν σε μεγάλο ποσοστό στην παραγωγή».
Ζητήσαμε από τον ίδιο να μας αναφέρει ποιες από τις ποικιλίες παρουσιάζουν υψηλές αποδόσεις και ποιοτικά χαρακτηριστικά. Ο κ. Τσιρίκος μας είπε ότι η Victory καλύπτει το μεγαλύτερο ποσοστό των καλλιεργειών, σε σύγκριση με την Camarosa.
Σχετικά με το πώς θα καλυφθεί το επόμενο διάστημα η ζήτηση του προϊόντος από την αγορά, ο ίδιος «έδειξε» τα βόρεια της χώρας. «Υπάρχουν περιοχές σε ορεινά μέρη, όπως τα Καλάβρυτα, και στη Β. Ελλάδα, που μπορούν να καλύψουν τις εσωτερικές ανάγκες αυτής της περιόδου, λόγω του αυξημένου τουρισμού, και είναι σχεδόν έτοιμες για τη συλλογή».
Εστιάζοντας στα βασικά σημεία των προβλημάτων που απασχολούν τους φραουλοπαραγωγούς, υποστηρίζει ότι «το κόστος παραγωγής είναι αυτό που επηρεάζει σημαντικά την καλλιέργεια. Αν σε αυτό προσθέσουμε και την αδυναμία εξεύρεσης εργατών γης, ο προγραμματισμός για την επόμενη καλλιεργητική περίοδο, που θα ξεκινήσει τον Αύγουστο, θα είναι δύσκολος», καταλήγει.
Οι υποδομές είναι το ζητούμενο
Η φράουλα για την περιοχή της Ηλείας είναι μία δυναμική καλλιέργεια με σημαντική παρουσία του προϊόντος στις ξένες αγορές. Το γεγονός ότι δεν έχει ισχυροποιηθεί με μια ξεχωριστή ταυτότητα, ώστε να διαφοροποιηθεί από τις φράουλες που διακινούνται στις αγορές του εξωτερικού, αποτελεί τροχοπέδη στην εξέλιξη της παραγωγής.
Ο Τάσος Τακτικός, εξαγωγέας φράουλας από τη Νέα Μανωλάδα Ηλείας, κάνει λόγο για ένα προϊόν που έχει ζήτηση. Υποστηρίζει ότι θα μπορούσε να έχει καλύτερα αποτελέσματα στις αγορές του εξωτερικού, αν είχε υποστηριχτεί από το κράτος με σύγχρονες υποδομές.
«Λόγω της ευαισθησίας του καρπού, οι θερμοκρασίες που απαιτούνται είναι συγκεκριμένες και θα πρέπει να προσαρμόζονται με τα δεδομένα και τα στάνταρ που έχουμε εμείς. Δεν γίνεται δηλαδή να προσαρμοστούμε εμείς στα δεδομένα του αεροδρομίου και γενικά των αερομεταφορών».
Στο ερώτημά μας αν τα πιστοποιητικά ποιότητας καλύπτουν τις συμβατικές υποχρεώσεις προς τους πελάτες τους ή θα πρέπει να δημιουργηθούν νέα, ο κ. Τακτικός υποστήριξε ότι θα μπορούσε η ευρύτερη περιοχή της Δυτικής Ελλάδος να έκανε έναν φάκελο για τη φράουλα ως Προϊόν Γεωγραφικής Ένδειξης, όμως για τον ίδιο «υπάρχουν δυσκολίες σε τεχνικά ζητήματα, τα οποία απαιτούν άμεση λύση από εξειδικευμένους επιστήμονες».
Προσπαθήσαμε μέσα από το ρεπορτάζ που κάναμε να μιλήσουμε και με άλλους παραγωγούς για πιο εξειδικευμένα ζητήματα στον χώρο της φράουλας, όπως είναι η βιολογική καλλιέργεια, για την οποία οι τάσεις δείχνουν να έχει σταθεροποιηθεί, χωρίς σημαντικές μεταβολές.
Ζητήσαμε όμως και από ειδικούς τη γνώμη τους σε ό,τι αφορά τις υδροπονικές καλλιέργειες φράουλας. Η απάντηση ήταν αρνητική, λόγω της μεγάλης ποιοτικής διαφοράς σε σύγκριση με αυτή που καλλιεργείται στο έδαφος.
Κλείνοντας, μιλήσαμε και για το θέμα της μεταποίησης του προϊόντος, όμως και εκεί τα δεδομένα δεν ήταν ενθαρρυντικά, καθώς το μεγαλύτερο ποσοστό φράουλας προέρχεται από τρίτες χώρες και κυρίως από Αίγυπτο και Μαρόκο, λόγω του χαμηλού κόστους παραγωγής.
