Αυξητική τάση παρουσιάζει η ορυζοκαλλιέργεια στον Έβρο, όπου στο βόρειο τμήμα καλλιεργούνται περίπου 2.500 στρέμματα και άλλα 7.000 στο νότιο, σύμφωνα με τον ορυζοκαλλιεργητή στο Δέλτα Έβρου, Κώστα Αλεξανδρή. «Για την ερχόμενη χρονιά, ετοιμάζονται νέα χωράφια σε όλο τον νομό, με τη διαφορά ότι στον Νότο ευνοείται καιρικά η καλλιέργεια, γιατί έχει περισσότερο νερό».
Η καλλιέργεια, όπου κυριαρχεί η ποικιλία Ρονάλντο, κατά 95% προχωράει ευνοϊκά, αναμένουν καλή χρονιά και το ρύζι ετοιμάζεται για ανθοφορία. Η παρουσία της Agrohellas στις Καστανιές Έβρου οδηγεί το 80% της παραγωγής στην εβρίτικη εταιρεία. «Μειώθηκε το κόστος μεταφοράς, καθώς αναλογούσαν δύο λεπτά για τη μεταφορά στη Θεσσαλονίκη, ενώ τώρα είναι 0,5. Δημιουργήθηκε μια αλυσίδα στον Έβρο που διαμορφώνει θετικό κλίμα».
Οι παραγωγοί είναι ικανοποιημένοι από τις αποδόσεις και τις τιμές, γεγονός που ενθαρρύνει νέους αγρότες να μπουν στην ορυζοκαλλιέργεια. «Χρειάζεται να επικεντρωθούμε στην ορθή διαχείριση υδάτων και απαιτούνται έργα υποδομών για να μη χάνονται τεράστιες ποσότητες νερού στη θάλασσα, αλλά να μένουν για αγροτική χρήση. Συγκριτικά με την Τουρκία που εξελίσσεται στην άρδευση, με σύγχρονα αντλιοστάσια, καναλέτα, φράγματα και διώρυγες, είμαστε πολύ πίσω, ζώντας σε πρωτόγονες συνθήκες», μεταφέρει με δυσαρέσκεια.
Άτυπη Διεπαγγελματική
Καλά εξελίσσεται η ορυζοκαλλιέργεια και στην Καβάλα που διατηρεί σταθερά 13.000 στρέμματα. «Είμαστε στο στάδιο του ξεσταχυάσματος και είναι η κρισιμότερη περίοδος για το ρύζι», αναφέρει ο πρόεδρος της ΕΑΣ Καβάλας, Κώστας Λεπίδας, εξηγώντας πως οι καιρικές συνθήκες ήταν καλές, καθώς δεν αντιμετώπισαν ούτε υπερβολικές ζεστές ούτε κρύο και υγρασία που επηρεάζει το ρύζι. Τα περισσότερα στρέμματα απλώνονται προς τη θάλασσα και είναι αλμυρά εδάφη, άρα ταιριάζει η καλλιέργεια.
Στην περιοχή, δραστηριοποιούνται κάποιοι μεγαλοπαραγωγοί από τη Θεσσαλονίκη και το μεγαλύτερο μέρος αυτής κατευθύνεται στους δύο μεγάλους συνεταιρισμούς της Χαλάστρας. Οι αγρότες είναι αρκετά ικανοποιημένοι, αλλά σε κάθε περίπτωση το ρύζι απαιτεί έξοδα και δεν είναι εύκολη η αντικατάστασή του. Ο ίδιος επεξηγεί πώς θα μπορούσαν να βελτιωθούν οι συνθήκες εμπορίας, καθώς οι Συνεταιρισμοί της Χαλάστρας συγκεντρώνουν περίπου το 90% της ελληνικής παραγωγής, παρέχοντας αποθηκευτικό χώρο στον καλλιεργητή. «Όταν ο παραγωγός κρίνει πως η εποχή είναι κατάλληλη, δίνει εντολή στον συνεταιρισμό να πουλήσει, αλλά αυτό δεν είναι συνεταιρισμός» σχολιάζει, εννοώντας ότι ο συνεταιρισμός οφείλει να διαπραγματεύεται και όχι απλώς να αποθηκεύει.
Η ΕΑΣ συγκεντρώνει το ρύζι στα σιλό της για λογαριασμό των μελών και διαπραγματεύεται, αλλά δεν μπορεί να προχωρήσει στη λιανική, καθώς δεν διαθέτει τις υποδομές για αποφλοίωση και συσκευασία. Ακόμη, προσθέτει πως προχώρησαν σε μια Άτυπη Διεπαγγελματική Ρυζιού και η Ένωση δηλώνει «παρών», αν προκύψει προσπάθεια για να πάρει υπεραξία το ρύζι και να μπορέσει ο Έλληνας παραγωγός να ανταγωνιστεί Ευρωπαίους συναδέλφους, παραπέμποντας στον τρόπο που λειτουργούν οι συνεταιρισμοί στην Ιταλία, οι οποίοι διαθέτουν συσκευασμένο το προϊόν.
