Κερδίζει πόντους το σενάριο για αλώνια με 50 λεπτά στο σκληρό σιτάρι

Τα θεμελιώδη και η ένταση στις διεθνείς αγορές προδιαγράφουν δυνατό ξεκίνημα στη νέα εμπορική σεζόν

Εκκίνηση της νέας εμπορικής σεζόν από υψηλή αφετηρία τιμών και με συσχετισμούς που προδιαγράφονται ιδιαίτερα ευνοϊκοί για την εγχώρια παραγωγή δείχνει μια πρώτη ανάλυση των δεδομένων της διεθνούς αγοράς, καθώς ερχόμαστε ολοένα και πιο κοντά στον αλωνισμό του σκληρού σιταριού.

Το πρώτο στοιχείο στο οποίο θα πρέπει να σταθεί κανείς έχει να κάνει με τη «μεγάλη εικόνα», ήτοι τα θεμελιώδη που αφορούν την προσφορά και τη ζήτηση σε παγκόσμιο επίπεδο. Οι εκτιμήσεις αυτήν τη στιγμή τοποθετούν τη φετινή παγκόσμια παραγωγή στην περιοχή των 30 εκατ. τόνων, ελαφρώς υψηλότερη από τα χαμηλά εικοσαετίας που καταγράφηκαν την περσινή χρονιά, κυρίως λόγω της μεγάλης μείωσης που εμφάνισε ο Καναδάς.

Αυτό βέβαια σε καμία περίπτωση δεν σημαίνει ότι θα καλυφθεί το κενό στα αποθέματα, το οποίο στις τελευταίες εκτιμήσεις της η Κομισιόν τοποθετεί στους 6,2 εκατ. τόνους (-24,8% σε ετήσια βάση) ενώ, ειδικά σε ό,τι αφορά τους τέσσερις μεγαλύτερους εξαγωγείς παγκοσμίως (Καναδά, ΕΕ, Μεξικό, ΗΠΑ), βρίσκεται στα χαμηλότερα επίπεδα των τελευταίων 24 ετών.

Πάει για 5,5 εκατ. τόνους ο Καναδάς

Εσχάτως εκφράζεται έντονος προβληματισμός για την επίπτωση των καιρικών συνθηκών και κυρίως της ξηρασίας στις παραγωγές βασικών εξαγωγικών χωρών, όπως και κάποιων μεγάλων εισαγωγέων. Στον Καναδά, για παράδειγμα, οι υψηλές θερμοκρασίες έχουν καθυστερήσει αρκετά τις σπορές, γεγονός που με τη σειρά του προοιωνίζεται μείωση των αποδόσεων και της παραγωγής.

Οι τελευταίες εκτιμήσεις από την άλλη πλευρά του Ατλαντικού μιλούν πάντως για αύξηση των εκτάσεων του Καναδά κατά 12,5% και μια σοδειά της τάξης των 5,5 εκατ. τόνων το ερχόμενο φθινόπωρο, η οποία εξυπακούεται ότι απέχει πολύ από τους 2,65 εκατ. περσινούς τόνους, αλλά παραμένει κάτω από τους 6,1 εκατ. τόνους που αντιστοιχούν στον μέσο όρο της πενταετίας.

Η ξηρασία «πληγώνει» το Μαρόκο

Στη Βόρεια Αφρική, οι τελευταίες βροχές φαίνεται ότι αλλάζουν προς το καλύτερο τις προοπτικές της Αλγερίας, ωστόσο εκεί που εντοπίζεται πρόβλημα είναι το Μαρόκο όπου, λόγω των ξηρών συνθηκών, αναμένεται πτώση άνω του 50% στη φετινή παραγωγή.

Μάλιστα, οι προβλέψεις που διατύπωσε πρόσφατα το υπουργείο Γεωργίας της χώρας είναι ακόμα πιο απαισιόδοξες, καθώς κάνουν λόγο για μείωση της τάξης του 78%, δίνοντας μια σοδειά μόλις 550.000 τόνων. Εφόσον το σενάριο αυτό πραγματωθεί, για να καλυφθούν οι τοπικές ανάγκες θα πρέπει οι εισαγωγές να ξεπεράσουν τους 1,5 εκατ. τόνους, ξεπερνώντας και το προηγούμενο ρεκόρ των 1,3 εκατ. τόνων της σεζόν 2020/2021.

Εξάλλου, πτωτικά, αν και σε σαφώς χαμηλότερο βαθμό, αναμένεται να κινηθεί και η Τυνησία, ενώ η Ισπανία «βλέπει» μια παραγωγή της τάξης των 750.000 τόνων, καλύτερη μεν από τις εκτιμήσεις που διατυπώνονταν μέχρι πριν λίγες εβδομάδες, κάτω ωστόσο από τους 800.000- 900.000 τόνους που αντιπροσωπεύουν τη μεσοσταθμική επίδοση της πενταετίας.

Η μεγάλη εικόνα στο σκληρό σιτάρι

Πηγή: IGC, report Μαρτίου, Κομισιόν

Πρίμα η καλλιέργεια στην Ελλάδα

Σε αυτό το πλαίσιο, η Ελλάδα είναι μια από τις λίγες, αν όχι η μοναδική χώρα, που η καλλιέργεια εξελίσσεται κάτι παραπάνω από ικανοποιητικά, καθώς οι θερμοκρασίες στη διάρκεια του χειμώνα ήταν σχεδόν ιδανικές, ενώ τα φυτά «πήραν» και από τις βροχές που έπεσαν λίγο πριν από το Πάσχα. Με τα σημερινά δεδομένα φαίνεται ότι οδεύουμε προς μια παραγωγή κοντά στους 900.000 τόνους, αλλά φυσικά πολλά θα εξαρτηθούν από τις καιρικές συνθήκες στους δύο περίπου μήνες που μεσολαβούν μέχρι τις πρώτες κοπές.

Στο μεταξύ, αντίθετα απ’ ό,τι θα συνέβαινε ενδεχομένως σε μια «νορμάλ» χρονιά, οι τιμές συντηρούνται, ακόμα και αυτήν τη σχετικά «νεκρή» εμπορικά περίοδο προ του αλωνισμού, σε υψηλά επίπεδα. Φυσικά, λόγω του πολέμου στην Ουκρανία και όχι μόνο, η φετινή σεζόν δεν μπορεί με τίποτα να χαρακτηριστεί «κανονική» και, με το μαλακό σιτάρι να έχει σκαρφαλώσει πάνω από τα 40 λεπτά/κιλό, είναι προφανές ότι η βάση για το σκληρό τοποθετείται αρκετά υψηλότερα.

Ήδη οι παραγωγοί μιλούν για τιμή εκκίνησης στα 50 λεπτά/κιλό, τα οποία βρίσκονται σε αυτά που πλήρωνε η αγορά μέχρι πρόσφατα, δεδομένου ότι και στη Φότζια η πρώτη ποιότητα βρισκόταν μεταξύ 542 και 547 ευρώ/τόνο.

Ζώνουν τα φίδια τους εμπόρους

Εκείνοι που πάντως φαίνεται ότι κάθονται σε αναμμένα κάρβουνα είναι οι έμποροι, οι οποίοι απεύχονται το σενάριο η αγορά να εκκινήσει από ψηλά και εν συνεχεία να πέσει (λόγω π.χ. πωλήσεων καναδέζικου σιταριού στα 500 ευρώ/τόνο CIF στην Ευρώπη). Κάτι τέτοιο θα τους κληροδοτούσε ένα ακριβό στοκ, το οποίο θα πρέπει να «κουβαλάνε» μαζί τους σε όλη την υπόλοιπη εμπορική χρονιά, τη στιγμή που και η λύση των γρήγορων, μαζικών πωλήσεων εγκυμονεί και πάλι τον κίνδυνο να πιεστούν, λόγω υπερβάλλουσας προσφοράς, οι τιμές.