Το Εθνικό Πάρκο Δάσους Δαδιάς-Λευκίμμης-Σουφλίου διατηρεί τη βιοποικιλότητα και φιλοξενεί τη σημαντικότερη αναπαραγωγική αποικία του απειλούμενου Μαυρόγυπα και τριών από τα πέντε εναπομείναντα ζευγάρια του Ασπροπάρη.
Την κυριότερη απειλή συνιστά η παράνομη χρήση δηλητηριασμένων δολωμάτων εξόντωσης άλλων ειδών, όπως ο λύκος. Οι κυνηγοί μίλησαν στον Φορέα Διαχείρισης για αύξηση των επιθέσεων λύκων σε κυνηγετικά σκυλιά, φοβούμενοι ότι μπορεί να αποτελέσει πρόσθετη αιτία παράνομης χρήσης δολωμάτων.
Έτσι, οι περιβαλλοντικές οργανώσεις WWF Greece και Καλλιστώ σε συνεργασία με τον Φορέα Διαχείρισης, με την αρωγή των κυνηγετικών συλλόγων Διδυμοτείχου, Σουφλίου, Αλεξανδρούπολης και Μεταξάδων προχώρησαν σε έρευνα.
Ο διδάκτωρ Βιολογίας, επιστημονικός υπεύθυνος, Γιώργος Ηλιόπουλος, εξηγεί πως έγιναν δύο έρευνες. «Η μία αφορούσε την καταγραφή της κατανομής του λύκου στον Έβρο σε 2.000 τετραγωνικά χιλιόμετρα και το δεύτερο σκέλος στο τι συμβαίνει με τις επιθέσεις σε κυνηγετικά σκυλιά». Αξιοποίησαν το δίκτυο του WWF και του φορέα στην περιοχή και κατέγραψαν όλα τα περιστατικά που τους μετέφεραν 56 κυνηγοί με τους οποίους συνεργάστηκαν.
Για την περίοδο 2005-2020, οι 56 ανέφεραν 110 περιστατικά αλληλεπίδρασης λύκων-κυνηγετικών σκυλιών, εκ των οποίων ορισμένα θανατηφόρα. Ταξινομήθηκαν σε τρεις κατηγορίες αξιοπιστίας και το 43% είναι πλήρως επιβεβαιωμένο. Η μέση ετήσια απώλεια σκυλιών ανά κυνηγό ανέρχεται στον έναν σκύλο ανά δεκαετία.
Η έρευνα έδειξε αύξηση των επιθέσεων λύκων σε κυνηγετικούς σκύλους και μείωση των επιθέσεων σε κτηνοτροφικά ζώα, πιθανώς εξαιτίας της κατάρρευσης της παραδοσιακής κτηνοτροφίας την τελευταία 15ετία. «Παρατηρείται μείωση του κτηνοτροφικού κεφαλαίου, άρα διαθεσιμότητας τροφής για τον λύκο».
Συστάσεις
Στο ερώτημα τι μπορεί να κάνει ένας κυνηγός, ο ερευνητής αναφέρεται σε παθητικά και ενεργητικά προστατευτικά μέτρα που καταγράφονται στις προτάσεις τους, για παράδειγμα το κυνήγι σε μεγαλύτερες ομάδες, όπως κάνουν οι κυνηγοί γουρουνιών. Τονίζει, μάλιστα, ότι τα αγριογούρουνα τρώνε τα σκυλιά, γι’ αυτό χρειάζεται αυτοψία από κτηνιάτρους για να διαπιστωθεί ποιος σκότωσε το σκυλί και να καταγραφεί στο σύστημα ασφάλισης του ΕΛΓΑ το ζημιογόνο αίτιο.
Στη συνέχεια, αναφέρει την εντατικοποίηση του ελέγχου κινήσεων των σκύλων με GPS κολάρα, τη χρήση ειδικών προστατευτικών γιλέκων για τα σκυλιά, επίσης συσκευών θορύβου πριν από το κυνήγι. «Επιπλέον, οι κυνηγοί να εξοικειωθούν με την αναγνώριση των βιοδηλωτικών ενδείξεων παρουσίας του λύκου, ίχνη, περιττώματα».
Χάρτες
Στην έρευνα, δημιουργήθηκαν χάρτες επικινδυνότητας περιοχών υψηλής και χαμηλής πιθανότητας επιθέσεων για προειδοποίηση των κυνηγών. «Σε περιοχές με υψηλότερο ρίσκο, οφείλουν να είναι προσεκτικότεροι, δηλαδή να μην κυνηγούν μόνοι, καθώς και να χρησιμοποιούν μεγαλύτερα και εμπειρότερα σκυλιά. Οι κυνηγοί δήλωσαν ότι υποχρεούνται να κυνηγήσουν σε συγκεκριμένη περιοχή, αλλά μπορούν να προσέχουν». Οι αιτίες που οι λύκοι σκοτώνουν σκυλιά είναι «είτε για ανταγωνισμό, αφού δεν τα θέλουν στις περιοχές αναπαραγωγής τους, είτε για τροφή».
Επομένως, οι κυνηγοί δεν πρέπει να πηγαίνουν στη φωλιά του λύκου σε περίοδο αναπαραγωγής.
