Να βρούμε λύση

της Τάνιας Γεωργιοπούλου

Οι καταναλωτές προτιμούν ελληνικά προϊόντα, αλλά εν αγνοία τους τρώνε κυρίως εισαγόμενα. Το ελληνικό κράτος χάνει τεράστια ποσά από τη φοροαποφυγή προϊόντων που κινούνται λαθραία στην αγορά, όπως το χύμα κρασί, που κανείς δεν μπορεί να γνωρίζει από που ήρθαν και που καταλήγουν. Οι παραγωγοί βλέπουν το προϊόν τους να δυσφημείται ή να χάνει μερίδιο της αγοράς, χωρίς να έχουν τη δυνατότητα να αντιδράσουν. Οι ελληνοποιήσεις είναι ένα θέμα που τίθεται από τους αγρότες πολλά χρόνια τώρα, χωρίς όμως συγκεκριμένα στοιχεία είναι η αλήθεια. Από την άλλη, για το θεαθήναι οι υπουργοί Γεωργίας από καιρό σε καιρό ξεσκεπάζουν «κυκλώματα ελληνοποιήσεων», αλλά μετά τις ανακοινώσεις ακολουθεί σιγή.

Πριν κάποια χρόνια, κυριάρχησε η τάση «των ευρωπαϊκών προϊόντων». Από τη Γερμανία ή την Ελλάδα, τι σημασία έχει, αφού στην εσωτερική αγορά της Ευρώπης δεν υπάρχουν σύνορα. Φυσικά πρόκειται για ερώτημα που απεικονίζει μια μόνο πλευρά της αλήθειας.

Ελεύθερη αγορά σημαίνει ότι ένα προϊόν από μια οποιαδήποτε ευρωπαϊκή χώρα μπορεί να ταξιδέψει σε μια άλλη χωρίς εμπόδια (π.χ. δασμούς) και Κοινή Αγροτική Πολιτική σημαίνει πως το ίδιο προϊόν επιδοτείται με τον ίδιο τρόπο σε όλα τα κράτη μέλη της Ευρώπης. Όμως εκεί σταματούν οι «ομοιότητες». Σε άλλες συνθήκες, με διαφορετικό κόστος και σε διαφορετικές ποσότητες παράγεται αγελαδινό γάλα στη Γερμανία και σε άλλες στην Ελλάδα. Άλλο είναι το Αγιωργίτικο από τη Νεμέα και άλλο από τη Βουλγαρία. Αλλιώς μυρίζουν οι ντομάτες από την Ολλανδία και αλλιώς από τον Μαραθώνα. Και, επιτέλους, εκείνοι που ψωνίζουν πρέπει να έχουν το δικαίωμα επιλογής και εκείνοι που παράγουν πρέπει να μπορούν να προστατέψουν τον κόπο και το προϊόν τους. Δεν είναι δυνατόν να μην υπάρχουν λύσεις.