Από σαράντα κύματα φαίνεται πως θα περάσει η πολυαναμενόμενη από τους αγρότες της περιοχής άρδευση 200.000 στρεμμάτων γης στη Δυτική Αχαΐα από το φράγμα του Πηνειού. Το έργο έχει μεν θεωρητικά εγκριθεί από τα αρμόδια στελέχη του υπουργείου Υποδομών, εντούτοις μια σειρά από νομικά κωλύματα καθιστούν αδύνατη την ολοκλήρωσή του.
Μέχρι σήμερα, και παρά το γεγονός ότι έχουν περάσει 48 χρόνια, δεν έχουν τελεσιδικήσει δικαστικές εκκρεμότητες που αφορούν απαλλοτριώσεις για την αποζημίωση ιδιοκτητών γης. Τέσσερις αιτήσεις αφορούν πάνω από 1.200 ιδιοκτήτες γης, οι οποίοι από το 1972 μέχρι και σήμερα δεν έχουν αποζημιωθεί για τα ακίνητά τους, ενώ η εκδίκαση των υποθέσεων εκκρεμεί από το Τριμελές Εφετείο Πατρών.
Όπως προκύπτει από τα στοιχεία που δημοσιοποίησε η εφημερίδα «Πελοπόννησος», για 500 εξ αυτών υπάρχει συνεργασία δικηγορικών γραφείων από Πάτρα, Αμαλιάδα και Λεχαινά, παρακολουθώντας στενά το θέμα της άρδευσης, μέσω συστήματος καταιονισμού, που ξεκίνησε προ 50 ετών, μετά από κοινή υπουργική απόφαση των υπουργών Οικονομικών και ΠΕΧΩΔΕ. Η απαλλοτρίωση αφορούσε 10.000 ακίνητα στη βόρεια ζώνη του Πηνειού και έφτανε μέχρι και τα χωριά της Αχαΐας.
Το 1973 δικάστηκε στο Μονομελές Πρωτοδικείο Αμαλιάδας η αίτηση του ελληνικού Δημοσίου, στην οποία όμως παραστάθηκαν μόνο 100 από τους 10.000 δικαιούχους. Καθορίστηκε αποζημίωση 3 δραχμές το στρέμμα και κατά της απόφασης αυτής προσέφυγαν και οι 10.000, αρχικά ενώπιον του Εφετείου Πατρών και μετά στον Άρειο Πάγο.
Ο Άρειος Πάγος από το 1975 και το 1978, με διαδοχικές αποφάσεις του, τους δικαίωσε, οπότε κατέθεσαν αιτήσεις οριστικού προσδιορισμού το 1980, ενώπιον του Εφετείου Πατρών.
