Ο πρωτογενής τομέας είναι, τελικά, για πολλούς η διέξοδος, όταν τα πράγματα δεν πάνε καθόλου καλά και αναζητείται επειγόντως λύση για την επιβίωση και την έξοδο από το πρόβλημα. Ο Βασίλης Γιαννόπουλος, από τα Ίρια Αργολίδας, είναι ένας από τους ανθρώπους που μπορεί να αποτελέσει οδηγό γι’ αυτούς που «πνίγονται» μέσα στην κρίση.
Με δικό του μαρμαράδικο στην περιοχή των Ιρίων, στις αρχές του 2000 αντιλαμβάνεται ότι έρχεται κρίση στο επάγγελμα και αρχίζει να ψάχνεται. Έχοντας ακίνητη περιουσία και προερχόμενος από αγροτική οικογένεια δεν θα διστάσει να… ψαχτεί στον πρωτογενή τομέα και στις δυνατότητες εκμετάλλευσης του.
Τελικά, θα αφήσει πίσω τις επιχειρήσεις του και θα ασχοληθεί με την καλλιέργεια, με στόχο την επιβίωση αλλά και την αποκατάσταση των ζημιών της προηγούμενης δουλειάς του. Το 2005 μπαίνει στη βιολογική καλλιέργεια των οπωροκηπευτικών, αφού, όπως εξηγεί στην «ΥΧ», η διακίνηση των συμβατικών προϊόντων ήταν σε λάθος βάση. «Όταν φεύγει από σένα το προϊόν στα δέκα λεπτά και καταλήγει στην αγορά στα πενήντα, τότε αντιλαμβάνεσαι ότι κάτι δεν πάει καθόλου καλά. Φυσικά, τα πράγματα στις ισορροπίες που υπήρχαν στον χώρο των συμβατικών προϊόντων είχαν ανατραπεί από νωρίς, όταν μετά τη δεκαετία του ‘90 βρέθηκαν στη χώρα άφθονα και φθηνά αγροτικά χέρια, με αποτέλεσμα οι έμποροι να γίνουν και παραγωγοί και από κάποιο σημείο και μετά να παίρνουν τα προϊόντα σε τιμές που δεν ήταν λογικές αλλά και μόνο όταν είχαν αυτοί πρόβλημα στην παραγωγή τους», δηλώνει ο κ. Γιαννόπουλος.
Όλα αυτά τα προβλήματα έφεραν στην επιφάνεια την ανάγκη αναζήτησης νέας λύσης, περισσότερο αποτελεσματικής στο οικονομικό αποτέλεσμα και έτσι η προοπτική της βιολογικής καλλιέργειας ήταν μονόδρομος. «Είναι ανάγκη να προχωρήσουμε στη δημιουργία λαϊκών αγορών με βιολογικά προϊόντα», επισημαίνει, ενώ πλέον διαθέτει μόνος του το 80% της παραγωγής του, συμμετέχει στις βιολογικές λαϊκές της Αθήνας και μετρά απόλυτα θετικά αποτελέσματα.
Πώς, όμως, αντέδρασαν οι δικοί του άνθρωποι όταν αποφάσισε να ασχοληθεί με τη βιολογική καλλιέργεια; «Έπεσαν τα βουνά να τους πλακώσουν μόλις το έμαθαν αφού πίστευαν ότι έτσι βάδιζα στην καταστροφή», θυμάται τώρα, αλλά πια δεν μετανιώνει για την επιλογή του και εκτιμά ότι τα βιολογικά προϊόντα έχουν απεριόριστες δυνατότητες στην αγορά, αφού πέρα από τα θέματα που έχουν σχέση με την υγεία, οι τιμές είναι σταθερές και δεν «παίζουν» ανάλογα με τις παραγόμενες ποσότητες. Όσο για την πορεία και τη σχέση με το κράτος, είναι ιδιαίτερα κατηγορηματικός: «Το κράτος δεν το βρίσκεις πουθενά. Απλά δεν υπάρχει σε κανένα επίπεδο…»! Κλείνοντας τη συζήτηση, εύχεται οι νέοι να μπουν ενεργά στην αγροτική παραγωγή, που αποτελεί λύση, ειδικά σήμερα.
- Γιώργος Αργυρίου
