Οι άνθρωποι πίσω από τα μπλόκα της ΑΜΘ

Γεωργοί και κτηνοτρόφοι, μητέρες με τα παιδιά τους, ακόμη και ηλικιωμένοι με μπαστούνια συμμετέχουν στα μπλόκα της Περιφέρειας Ανατολικής Μακεδονίας – Θράκης. Όλες οι ηλικίες δίνουν δυναμικό «παρών» στη μάχη της διεκδίκησης, αλλά ορισμένοι συνάδελφοί τους –όπως λένε– προτιμούν τον καναπέ του σπιτιού τους, παρά το οικονομικό αδιέξοδο που βιώνουν, τους ανοιχτούς λογαριασμούς τα δάνεια. Η «ΥΧ» κατέβηκε στα μπλόκα και σας παρουσιάζει τους ανθρώπους πίσω από τις κινητοποιήσεις: Τους παραγωγούς που εργάζονται, ονειρεύονται και θέλουν να ζήσουν, πουλώντας τα παραγόμενα προϊόντα τους και λαμβάνοντας τα οφειλόμενα στην ώρα τους.

«Ελπίζουμε να σώσουμε τα ζώα μας»

Ο Κώστας Παπαδημητρίου είναι συνειδητά γεωργός και κτηνοτρόφος από το Κόσμιο Ροδόπης, καθώς άφησε τις σπουδές του στην Κοζάνη ως μηχανικός Περιβάλλοντος για να ασχοληθεί με την αγάπη του: Τα ζώα και τα χωράφια. «Ο παππούς μου ήταν αγρότης και, στη συνέχεια, ανέλαβε ο πατέρας μου, που δημιούργησε την κτηνοτροφική μας μονάδα το 2007», περιγράφει. Διατηρούν μια υπερσύγχρονη μονάδα με 400 πρόβατα σταβλισμένα. «Προσπαθούμε πάρα πολύ να τα προφυλάξουμε, γιατί σε μια ακτίνα περίπου 20 χλμ. μείναμε μόνοι και κάνουμε τον σταυρό μας καθημερινά. Ελπίζουμε να καταφέρουμε να σώσουμε τα ζώα μας. Λαμβάνουμε όλα τα μέτρα, γίνονται απολυμάνσεις, υπάρχει σκάμμα εξωτερικά. Μηχανήματα και εργαλεία μένουν εκτός», λέει. Ταυτόχρονα, καλλιεργούν βαμβάκι, σιτηρά, καλαμπόκι και τριφύλλι για να διασφαλίσουν μέρος των ζωοτροφών.

Η παρουσία του στα μπλόκα είναι αυτονόητη, όπως και τα αιτήματα των αγροτών. «Θέλουμε να πάρουμε τα λεφτά που μας χρωστάνε, να σταματήσει το έγκλημα ενάντια στην κτηνοτροφία, να εκριζωθεί η ευλογιά και να σωθεί ο πρωτογενής τομέας. Ταλαιπωρούμαστε, γιατί δεν μπορούν να κάνουν σωστά τη δουλειά τους», τονίζει και υπενθυμίζει ότι βρίσκονται στα μπλόκα εν μέσω σποράς σιτηρών και ενώ υπάρχουν αμάζευτα βαμβάκια, γιατί η κατάσταση είναι κρίσιμη.

«Να ζωντανέψουν τα χωριά»

Ο καπνοπαραγωγός και πρόεδρος του Συνεταιρισμού Καπνοπαραγωγών Θράκης, Σινάν Αμέτ, είναι στο χωράφι από παιδί. «Γεννήθηκα και ζω στο χωριό Δοκός. Αγωνιζόμαστε όλοι μαζί να μεταφέρουμε τα προβλήματα. Πρέπει να ζωντανέψουν τα χωριά», σημειώνει. Η βασική του καλλιέργεια είναι 20 στρέμματα καπνού και έχει λίγα σιτηρά. «Έμαθα τον καπνό από τον παππού μου. Παλιά ήταν πολύ δύσκολα χρόνια. Τέλειωνα το δημοτικό και με τα πόδια πηγαίναμε στο χωράφι.

Από εννέα χρονών οδηγούσα το τρακτέρ και βοηθούσα όταν φύτευαν καπνό», θυμάται. Το φύτεμα του καπνού διαρκεί 15 μέρες. Ξεκινούν στις 5:00 το πρωί, βγάζουν τα φυτά και το απόγευμα φυτεύουν. «Στο μάζεμα, που διαρκεί 3,5 μήνες, ξυπνάμε στις 3:00 τα ξημερώματα, μαζεύουμε μέχρι τις 10:00 και ξαναρχίζουμε το απόγευμα. Με τις καιρικές συνθήκες που επικρατούν δυσκολευόμαστε», περιγράφει και συμπληρώνει: «Αγαπώ την καπνοκαλλιέργεια. Την κληρονομήσαμε από τους παππούδες μας και κάνουμε κάθε προσπάθεια να διατηρήσουμε τον “πράσινο χρυσό” στα χέρια μας».

«Μηδενικές αποζημιώσεις για τον παγετό»

Στη Χρυσούπολη Καβάλας, ο Νίκος Παλιαμαξίδης καλλιεργεί ρύζι, ηλιόσπορο, σιτηρά, κριθάρι, ακτινίδιο και θα επανέλθει στο σπαράγγι. «Ο μπαμπάς μου ήταν κτηνοτρόφος. Πήγαινα στο δημοτικό και φυλούσα πρόβατα. Όταν αρρώστησε, δώσαμε τα ζώα και παραμείναμε στα χωράφια», αναφέρει. Ο ένας γιος του έφυγε στο εξωτερικό και ο άλλος έγινε αγρότης. Τα προβλήματά τους δεν έχουν τελειωμό και πρόσφατα ενημερώθηκε ότι για τις καταστροφές στις καλλιέργειες λόγω παγετού το τετραήμερο του Απριλίου το ποσό που έχει να λάβει είναι «μηδέν».

Ο ίδιος προσθέτει πως πέρυσι είχε πάθει ζημιά στη σπορά σιταριού και κριθαριού, ακολούθως προχώρησε σε σπορά αραβοσίτου, αλλά τα χαμένα έξοδα από την πρώτη σπορά δεν αποζημιώθηκαν από κανέναν. «Έρχεται το Μέτρο 23 και ρωτάμε πόσα χρήματα είναι και δεν απαντάει κανείς», λέει χαρακτηριστικά. Στα παραπάνω προσθέτει και τα προβλήματα στο ράφι, φέρνοντας το παράδειγμα του ρυζιού, που δεν πωλείται. «Φέρνουν συσκευασίες με χαμηλή τιμή από τρίτες χώρες κι εμείς δεν πουλάμε. Εκείνοι χρησιμοποιούν απαγορευμένα φυτοφάρμακα και εμείς τα καταναλώνουμε. Γιατί δεν προτάσσουν την κατανάλωση ευρωπαϊκών προϊόντων και δεν γίνονται οι απαραίτητοι έλεγχοι στα τελωνεία;» αναρωτιέται.

«Να γίνει ανασύσταση του ζωικού κεφαλαίου»

Ο κτηνοτρόφος Δημήτρης Κυπαρίσσης από το Ερατεινό Νέστου θυμάται ότι ο πατέρας του ίδρυσε την επιχείρηση και από το 2000 μέχρι πέρυσι εργάζονταν με τον αδελφό του ως κτηνοτρόφοι. «Έτος ίδρυσης της μονάδας ήταν το 1989. Έτος καταστροφής το 2024, από την ευλογιά. Στις 7 Νοεμβρίου, θανάτωσαν το κοπάδι μας και υποσχέθηκαν ότι σε ένα εξάμηνο θα βάλουμε ζώα. Δεν επιτρέπουν το εμβόλιο, ενώ στην Τουρκία εμβολιάζουν. Εάν δεν εμβολιάσουμε, όπως έγινε στην Ισπανία, ο ιός θα μείνει για πολλά χρόνια, το ζωικό κεφάλαιο θα μειώνεται, άρα δεν θα έχουμε γάλα να παράγουμε φέτα», προειδοποιεί.

Στην επαρχία Νέστου, έμειναν 10 από τις 50 μονάδες και θανατώθηκαν 16.000 ζώα. Έπειτα από τη θανάτωση των ζώων, 13 μήνες μετά, πηγαίνουν καθημερινά στη μονάδα με τον αδελσφό του, όπως παλιά, 365 μέρες τον χρόνο… Ο κ. Κυπαρίσσης δηλώνει, μεταξύ άλλων, πως διαρκώς αναμένουν το «πράσινο φως» για να εγκαταστήσουν ζώα στη μονάδα. «Είμαστε νέοι, έχουμε οικογένειες, χρεωθήκαμε, πρέπει να επιβιώσουμε. Ζητώ από τον κ. Τσιάρα μια λύση για όλους όσοι χάσαμε τα ζώα μας: Να γίνει ανασύσταση ζωικού κεφαλαίου», καταλήγει.