Οι δημοσιογραφικές επιτυχίες: Τα μεγάλα ρεπορτάζ της «ΥΧ»

Με αφορμή το σημαντικό ορόσημο των 500 φύλλων, οι δημοσιογράφοι της «ΥΧ» ανασύρουν στη μνήμη τους τα ρεπορτάζ που σημάδεψαν την πορεία τους στο μέσο. Αποτέλεσμα αυτής της ανασκόπησης και του αναστοχασμού είναι ένα ποτ πουρί των μεγάλων δημοσιογραφικών επιτυχιών της εφημερίδας σε βάθος χρόνου, το οποίο ξεδιπλώνεται στις σελίδες που ακολουθούν.

• Συνέντευξη με την «κυρία της Μαλαγουζιάς»

Μέσα από την οκτάμηνη διαδρομή μου στην «ΥΧ», ξεχωρίζω τη συνέντευξη με την «κυρία της Μαλαγουζιάς», την οινοποιό και οινολόγο Ρωξάνη Μάτσα. Την επισκέφθηκα στο κτήμα της, στην Κάντζα, όπου είναι ταυτόχρονα και το σπίτι της. Με έκανε να αισθανθώ σαν να γνωριζόμασταν χρόνια. Από τις τρεις ώρες που πέρασα εκεί, προέκυψε αυτή η συνέντευξη, για την οποία είμαι περήφανος και για την οποία μιλάω ακόμα κι ας έχουν περάσει τέσσερις μήνες από τότε.

Πέτρος Αλεξανδρής

• Τόπος είναι οι άνθρωποι

Κάθε κείμενο είναι ξεχωριστό στη συναρπαστική πορεία των 500 φύλλων της εφημερίδας. Ειδικά όσα κείμενα φέρουν τις υπογραφές των ανταποκριτών και των συναδέλφων στην Αθήνα αποδεικνύουν στην πράξη το «ευ συνεργάζεσθαι».

Στην πολυσήμαντη αυτή διαδρομή, διακρίνω τη μεγάλη δασική πυρκαγιά στον Έβρο που εκδηλώθηκε τον Αύγουστο του 2023 και ακόμη καταγράφουμε σε ρεπορτάζ τις συνέπειες στην παραγωγή, το περιβάλλον, τους ανθρώπους. Καμένη γη, καμένα ζώα, καμένες γεωργικές εκμεταλλεύσεις, καμένες υποδομές και αγώνας για ορθή αποκατάσταση της περιοχής.

Στέκομαι, επίσης, στο αφιέρωμα στην Ανατολική Μακεδονία και τη Θράκη όπου έγινε καταγραφή των συγκριτικών πλεονεκτημάτων, των καλλιεργειών που πρωταγωνιστούν, αλλά και των πολύ σοβαρών προβλημάτων του τόπου με κύριο το δημογραφικό, που στερεί τον τόπο από νέους ανθρώπους. Το δημογραφικό, βέβαια, οφείλεται στην ανεργία, την έλλειψη υποδομών σε υγεία και παιδεία, την απουσία σιδηρόδρομου και, βέβαια, στις περιβαλλοντικές απειλές, όπως είναι οι ανεμογεννήτριες – ανάμεσά τους και οι πακτωμένες που σχεδιάζονται στον βυθό του Θρακικού Πελάγους και η εξόρυξη χρυσού που επιχειρείται στη Θράκη εδώ και 26 χρόνια. Επιγραμματικά, ως «επιτυχία» καταγράφω το ρεπορτάζ για την πρώτη Wagyu Φάρμα στην Ελλάδα του Δραμινού Άρη Αμαραντίδη, αλλά και για τον Γυναικείο Συνεταιρισμό Χριστού Ραχών Ικαρίας.

Μαρία Αμπατζή

• Ανταποκριτές καλών ειδήσεων

Από το ξεκίνημά μου στην «ΥΧ», παρακολουθώ συστηματικά το ελαιόλαδο, μία από τις μεγαλύτερες καλλιέργειες. Μεταξύ των ρεπορτάζ για το συγκεκριμένο προϊόν, επέλεξα εκείνο που, σε σημαντικά παραγωγικά κέντρα της χώρας, αποτυπωνόταν η εικόνα μιας πλούσιας ανθοφορίας, με όλες τις επιφυλάξεις που μπορεί να διατυπώνονται λόγω του σταδίου της καλλιέργειας. Μια καλή ανθοφορία μπορεί να μη σημαίνει πολλά από μόνη της, αν δεν ακολουθήσει μια καλή καρπόδεση ή αν στα επόμενα στάδια της καλλιέργειας υπάρξουν εμπόδια. Όμως, εκείνη τη φορά, όπως προμηνυόταν αρχικά για το ελαιόλαδο, η χώρα κατέγραψε μια θετική χρονιά τόσο σε ποσότητες όσο και σε τιμές, λόγω και της διεθνούς συγκυρίας. Το κείμενο αυτό αποτελεί μόνο μία πτυχή των όσων φιλοξενεί καθημερινά στις σελίδες της η «ΥΧ», με εκτενή ρεπορτάζ και συνομιλίες, προσπαθώντας με αξιόπιστο τρόπο να καλύψει όλα όσα αφορούν μία από τις σημαντικότερες καλλιέργειες σε εθνικό επίπεδο.

Μαρία Αντωνίου

• Δίνοντας βήμα στις γυναίκες που τολμούν στον αγροτικό τομέα

Σε έναν κόσμο που συνεχώς αλλάζει, η γυναικεία φωνή στην ύπαιθρο δεν αποτελεί πλέον ψίθυρο, αλλά ηχηρό μήνυμα προόδου, ανθεκτικότητας και καινοτομίας. Η εφημερίδα «Ύπαιθρος Χώρα», εδώ και 500 φύλλα, στέκεται αρωγός στην προσπάθεια ενίσχυσης των γυναικών της υπαίθρου, αναδεικνύοντας τον κομβικό τους ρόλο στον αγροτικό τομέα, στην τοπική ανάπτυξη και στην κοινωνική συνοχή. Μέσα από ρεπορτάζ, συνεντεύξεις και αφιερώματα, δίνει βήμα σε γυναίκες που επιστρέφουν στον αγροτικό τομέα, που ιδρύουν αγροδιατροφικές επιχειρήσεις, που συμμετέχουν σε συνεταιρισμούς, που αξιοποιούν την τεχνολογία και την εκπαίδευση για να προχωρήσουν ένα βήμα μπροστά. Γυναίκες που τολμούν, που συνεργάζονται και εμπνέουν. Ένα τέτοιο ρεπορτάζ είναι η δημοσιογραφική κάλυψη του διαγωνισμού «Ενδυνάμωση γυναικών στον τομέα της αγροδιατροφής – Empowering Women in Agrifood (EWA)», μέσω του οποίου δίνεται η δυνατότητα σε γυναίκες να παρουσιάσουν τις καινοτόμες ιδέες τους, αποδεικνύοντας ότι ο αγροδιατροφικός τομέας, παρά τις προκλήσεις που αντιμετωπίζει, μπορεί να αποτελέσει ένα ευρύ πεδίο επιχειρηματικότητας.

Το συγκεκριμένο άρθρο αναδεικνύει τη δυναμική παρουσία των γυναικών στον αγροδιατροφικό τομέα μέσα από βραβεία επιχειρηματικότητας που απονέμονται σε καινοτόμα προϊόντα. Οι γυναικείες επιχειρήσεις που βραβεύτηκαν συνδυάζουν την τοπική παράδοση με τη δημιουργικότητα και την εξωστρέφεια, αποδεικνύοντας ότι η γυναικεία επιχειρηματικότητα στην ύπαιθρο μπορεί να είναι κινητήριος μοχλός ανάπτυξης. Η επιβράβευση αυτών των προσπαθειών ενισχύει την ορατότητα και τη φωνή των γυναικών, συμβάλλοντας σε μια πιο δίκαιη και βιώσιμη αγροτική οικονομία.

Βικτωρία Αποστολοπούλου

• «Για αλλού κινήσανε και αλλού η ζωή τους πάει»

Η διαρκής ενασχόληση με τον πρωτογενή τομέα σε οδηγεί στην καταγραφή όσων συμβαίνουν στην παραγωγή σε όλα τα στάδιά της. Μιλάς με αριθμούς για προϊόντα και στρέφεις την προσοχή σου σε οτιδήποτε άλλο, που δεν έχει σχέση με τον πρωταγωνιστή. Τον απλό παραγωγό, που κάνει καθημερινά κατάθεση ψυχής για να μείνει όρθιος και να μην εγκαταλείψει την επιλογή της ζωής του.

Ο Λάμπρος Καραγγελής, ο Γιάννης Ρεκούμης, ο Νίκος Διονυσόπουλος, ο Ιάσων Σκουτέρης και ο Ανδρέας Μπικάκης είναι πέντε παραγωγοί που μίλησαν στην «ΥΧ» και άνοιξαν την καρδιά τους για τους λόγους που τους οδήγησαν στο χωράφι, μακριά από γραφεία με ανέσεις. Κοινό στοιχείο τους, η πανεπιστημιακή τους μόρφωση, αλλά και η αγάπη τους για την παραγωγή, το χωράφι, τη θάλασσα και τη φύση. Και όλα αυτά, δύο χρόνια μετά τη δεκαετία των μνημονίων και ενώ η πανδημία βρισκόταν σε εξέλιξη. Πέντε χρόνια μετά, η φράση «νέος στο χωράφι» αποτελεί απλώς ακόμη ένα κακόγουστο ανέκδοτο.

Γιώργος Αργυρίου

• Σε ανοιχτή επικοινωνία με τους αγρότες της εμπόλεμης Ουκρανίας

Την ώρα που τα γυναικόπαιδα και οι ηλικιωμένοι εγκατέλειπαν άρον άρον την Ουκρανία μετά τη ρωσική εισβολή της 24ης Φεβρουαρίου 2022, η «ΥΧ» επικοινωνούσε με τη Mariia Didukh, διευθύντρια του Ουκρανικού Εθνικού Αγροτικού Φόρουμ (UNAF), μιας σημαίνουσας αγροτικής οργάνωσης της βαλλόμενης χώρας. Η ίδια, σε μια αποκλειστική συνέντευξη μόλις μερικές μέρες μετά την έναρξη της εισβολής, άνοιξε την καρδιά της για το σοκ που βίωναν οι Ουκρανοί αγρότες και τη νέα, αβέβαιη πραγματικότητα, στην οποία καλούνταν να προσαρμοσθούν από τη μία στιγμή στην άλλη.

Εξομολογούμενη τις αγωνίες της για την ίδια και τους υπόλοιπους Ουκρανούς παραγωγούς, η κα Didukh είχε πει ότι ενώ μέχρι πρότινος προγραμμάτιζαν τη σπορά του ηλίανθου, της ελαιοκράμβης, του καλαμποκιού και τη συγκομιδή του σιταριού, πλέον βρίσκονταν σε θέσεις μάχης, καλούμενοι να υπερασπιστούν την πατρίδα ή αναγκασμένοι απλώς να παρακολουθούν τα χωράφια τους να βομβαρδίζονται και τους κόπους μιας ζωής να καταστρέφονται. «Ετοιμαζόμασταν για τις σπορές και βρεθήκαμε στο μέτωπο του πολέμου», είχε δηλώσει χαρακτηριστικά.

Όπως σε κάθε πόλεμο, έτσι και στην κλιμάκωση της ρωσοουκρανικής σύρραξης, οι άνθρωποι του πρωτογενούς τομέα συνεισέφεραν με ποικίλους τρόπους. Κάτι τέτοιο θα επιβεβαίωνε και η κ. Didukh, εξηγώντας ότι «σε κάθε γωνιά της χώρας, οι αγρότες είναι επιφορτισμένοι με τον εφοδιασμό του στρατού και των αμάχων σε τρόφιμα». Επιπλέον, δεν θα παρέλειπε να αναφερθεί και σε ένα φλέγον ζήτημα που θα απασχολούσε για πολύ ακόμα καιρό την παγκόσμια ατζέντα, υπογραμμίζοντας ότι «η ρωσική εισβολή απειλεί την επισιτιστική ασφάλεια της Ευρώπης».

Να σημειωθεί ότι την περίοδο που πραγματοποιήθηκε η συνέντευξη με την επικεφαλής του UNAF, η οργάνωση είχε μόλις γίνει και επίσημα αποδεκτή ως εταίρος των COPA και COGECA, όπως είχαν επιβεβαιώσει στις 7 Μαρτίου του 2022 οι κεντρικοί ευρωπαϊκοί φορείς εκπροσώπησης των αγροτών και των συνεταιρισμών τους.

Νίκος Γαργαλάκος

• Εμβάθυνση στα θέματα και τις προκλήσεις που αντιμετωπίζει ο αμπελοοινικός κλάδος

Αν έπρεπε να ξεχωρίσω κάποια από τα θέματα που έχω κάνει όλα αυτά τα χρόνια, νομίζω ότι θα διάλεγα αυτά για το κρασί και τις προκλήσεις που αντιμετωπίζει ο συγκεκριμένος κλάδος της αγροτικής οικονομίας, ο οποίος ναι μεν θεωρείται επιτυχημένος, αλλά αγωνίζεται να επιβιώσει σε ένα εξαιρετικά ανταγωνιστικό περιβάλλον. Βασικό στοιχείο της επόμενης μέρας του αμπελοοινικού κλάδου για την Ελλάδα είναι το πρώτο συνθετικό της λέξης, δηλαδή το αμπέλι. Το σχέδιο για την ελληνική αμπελουργία, που προετοιμάζεται εδώ και χρόνια, θα καθορίσει πολλά. 

Εδώ και περισσότερα από επτά χρόνια, παρακολουθώ και καταγράφω τον τρύγο σε όλη τη χώρα με τις δυσκολίες, τις ατυχίες και τις επιτυχίες του. Έχω ζήσει πώς είναι να παρακαλάς να μη βρέχει ή να ανάβεις βαρέλια με φωτιά μέσα στα αμπέλια για να τα βοηθήσεις να ξεπεράσουν τις χαμηλές θερμοκρασίες. Μέσα από αυτή την καταγραφή, συνειδητοποιώ όλο και περισσότερο πόσο η κλιματική αλλαγή επηρεάζει την αγροτική παραγωγή χρόνο με τον χρόνο. 

Τάνια Γεωργιοπούλου

• Στην πρώτη γραμμή της πληροφόρησης για πληρωμές και χρηματοδοτικά εργαλεία

Πεντακόσια φύλλα γεμάτα γεγονότα, που διαμόρφωσαν την ελληνική ύπαιθρο. Από μεταρρυθμίσεις και επιδοτήσεις έως κρίσεις και ελπίδες, η «ΥΧ» στάθηκε σταθερά παρούσα, με συνέπεια, εγκυρότητα και σεβασμό προς τον αναγνώστη. Εκτός από τη θέση του διευθυντή Σύνταξης, το τελευταίο διάστημα έχω αναλάβει και την ευθύνη ενός νευραλγικού τομέα της εφημερίδας: Των πληρωμών και των χρηματοδοτικών εργαλείων. Στο φύλλο 497, με το ρεπορτάζ μας, ήμασταν οι πρώτοι που παρουσιάσαμε αναλυτικά την έναρξη του προγράμματος Βιολογικής Γεωργίας, προϋπολογισμού 287 εκατ. ευρώ, προσφέροντας ουσιαστική πληροφόρηση σε χιλιάδες παραγωγούς. Λίγες εβδομάδες νωρίτερα, καλύψαμε με συνέπεια τις εξελίξεις γύρω από την πληρωμή του πρώτου «πακέτου» των Συνδεδεμένων Ενισχύσεων (φύλλο 494), συνεχίζοντας το έργο της συναδέλφου Γεωργίας Μπόχτη,
την οποία έχω την τιμή να αναπληρώνω αυτή την περίοδο.

Χρήστος Διαμαντόπουλος

• Οι αναγνώστες μας έχουν τον πρώτο λόγο

Σαφώς και δεν είναι εύκολο να κρίνει ένας δημοσιογράφος τον εαυτό του και συγκεκριμένα αν ένα ρεπορτάζ που έχει κάνει είναι επιτυχημένο ή όχι. Οι αναγνώστες μας έχουν τον πρώτο λόγο και την κρίση. Ωστόσο, προσκαλώντας με να αναφέρω –για την επετειακή έκδοση των 500 φύλλων– ένα ή δύο ρεπορτάζ που προσωπικά ξεχωρίζω στους 14 μήνες που εργάζομαι στην «ΥΧ», θα επιλέξω αυτό που δημοσιεύθηκε την Παρασκευή 6/9/2024, με αποκλειστικές πληροφορίες για το τι θα περιλάμβανε για τους αγρότες το «καλάθι» του πρωθυπουργού στη ΔΕΘ και συγκεκριμένα ειδήσεις που αφορούσαν το μέτρο της ρύθμισης των «κόκκινων» αγροτικών δανείων.

Θα αναφέρω, επίσης, τη συνέντευξη εφ’ όλης της ύλης που μας παραχώρησε –μαζί με τον διευθυντή της «ΥΧ», Νίκο Γαργαλάκο– ο υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων, Κώστας Τσιάρας, από την οποία ανέκυψαν τότε σημαντικές ειδήσεις για τους γεωργοκτηνοτρόφους μας, όπως το χρονοδιάγραμμα πληρωμών, μέτρα ενίσχυσης για τους πληγέντες κτηνοτρόφους από τις ζωονόσους, η ενίσχυση των θερμοκηπιακών καλλιεργειών κ.ά. (σ.σ. η συνέντευξη δημοσιεύθηκε την Παρασκευή 29/11/2024).

Πόπη Θεοδωροπούλου

• Πρόσωπα και γεγονότα που «έγραψαν» βαθιά μέσα μας

Αν έπρεπε να ξεχωρίσω κάποια ρεπορτάζ που μου έμειναν ανεξίτηλα στη μνήμη, 500 φύλλα μετά την πρώτη μέρα κυκλοφορίας της «ΥΧ», αυτά θα ήταν τα εξής:

Σε πρώτο επίπεδο, η συνάντηση με δύο εμβληματικές προσωπικότητες. Αρχικά, τον αείμνηστο αγροτοσυνδικαλιστή Βαγγέλη Μπούτα, τον χειμώνα του 2016. Σε μια «ξεσηκωμένη» Θεσσαλία, ανάμεσα σε τρακτέρ και κουβέντες γεμάτες μαχητικότητα, γνώρισα αυτόν το εξαίρετο αγωνιστή του αγροτικού κινήματος, που έφυγε από τη ζωή το 2020. Επίσης, στo πλαίσιo του ρεπορτάζ, είχα την τύχη να γνωρίσω ακόμα μία σημαντική προσωπικότητα που «έφυγε» σχετικά πρόσφατα από κοντά μας (τον Νοέμβριο του 2024), τον πρώην δήμαρχο Θεσσαλονίκης και οινοποιό, Γιάννη Μπουτάρη. Έναν άνθρωπο που δεν δίστασε να σπάσει στερεότυπα, τόσο στην τοπική αυτοδιοίκηση όσο και στον τομέα του κρασιού.

Ακόμα ένα ρεπορτάζ που «έγραψε» βαθιά μέσα μου ήταν η αποστολή στη Βόρεια Εύβοια μετά τις καταστροφικές πυρκαγιές. Ανάμεσα σε στάχτες και καμένα σπίτια,
μίλησα με ανθρώπους που είχαν χάσει σχεδόν τα πάντα, αλλά κρατούσαν ακόμη σφιχτά την ελπίδα. Εκεί κατάλαβα πως η δημοσιογραφία δεν είναι μόνο καταγραφή καταστροφής, αλλά και ανάδειξη της δύναμης που επιμένει.

Κυριάκος Λάμπρου

• Αγροτικά συλλαλητήρια και… Daniel

Αμέτρητες συγκινήσεις, ενδιαφέρουσες ειδήσεις, αποκλειστικά ρεπορτάζ και συνεντεύξεις, αξέχαστα ταξίδια καταγράφω στο βιογραφικό μου ως συντάκτης της «ΥΧ».

Από όλα αυτά, και εφόσον πρέπει να διαλέξω, επιλέγω τις καθιερωμένες μεν, ξεχωριστές κάθε χρόνο δε, αγροτικές κινητοποιήσεις που λαμβάνουν χώρα συνήθως τέλη Ιανουαρίου με αρχές Φεβρουαρίου στον θεσσαλικό κάμπο. Και, φυσικά, τα όσα τραγικά συνέβησαν με τις καταστροφικές πλημμύρες του Daniel το 2023 και κατέγραψε ο φακός της «ΥΧ».

Κατά τη διάρκεια των πολυήμερων, συνήθως, αγροτικών κινητοποιήσεων, πολλές φορές λειτουργήσαμε ως συνδετικός κρίκος ανάμεσα στους εξεγερμένους αγρότες και την εκάστοτε ηγεσία του ΥΠΑΑΤ, καθώς στις δηλώσεις και τα αιτήματα των μπλοκατζήδων καλούνταν να απαντήσουν, με συνεντεύξεις, δηλώσεις ή διαρροές, οι υπουργοί, προετοιμάζοντας το έδαφος για την καθοριστική συνάντηση –για το μέλλον των κινητοποιήσεων– που ακολουθούσε στο υπουργείο. Φυσικά, δεν ξεχνώ και όσα καταγράψαμε κατά τη διάρκεια της μετάβασης των Θεσσαλών αγροτών με τρακτέρ στην Αθήνα το 2024 για το συλλαλητήριο στην πρωτεύουσα και την υποδοχή που τους επιφυλάχθηκε από τους κατοίκους του λεκανοπεδίου. Όσον αφορά τον Daniel και τα όσα τραγικά βίωσε η Θεσσαλία, τα λόγια είναι περιττά. Ο φακός της «ΥΧ» κατέγραψε στα πρόσωπα των Θεσσαλών τον πόνο, την απογοήτευση και τον προβληματισμό τους για τη συμφορά που τους βρήκε.

Γιώργος Ρούστας

• Κωμοπόλεις και κεφαλοχώρια, τα τελευταία προκεχωρημένα φυλάκια της υπαίθρου

Παρακολουθώντας την εξέλιξη της υπαίθρου εδώ και δεκαετίες, βλέπω μια μεγάλη συρρίκνωση χιλιάδων χωριών και οικισμών. Η κατάσταση αυτή δεν έχει πισωγύρισμα, όποιες πολιτικές και να λάβουμε στο μέλλον. Εκείνο που πρέπει να κάνουμε είναι να κρατήσουμε όσο μπορούμε τα κεφαλοχώρια και τις κωμοπόλεις ως τα τελευταία προκεχωρημένα φυλάκια της υπαίθρου. Το σκεπτικό είναι ότι εντάσσονται στον αγροτικό τομέα και μπορούν να διατηρήσουν ενιαία χαρακτηριστικά αγροτικής παρουσίας.

Υποστηρίζω ότι ο αγρότης δεν είναι επάγγελμα, αλλά γεωγραφικός προσδιορισμός, όπου σε αυτήν τη γεωγραφική ενότητα ασκούνται διάφορα αγροτικά επαγγέλματα, όπως του γεωργού, του κτηνοτρόφου, του ψαρά, του δασοκόμου, του μελισσοκόμου, συν αυτά που συνεπικουρούν στο έργο τους. Τα επαγγέλματα αυτά συνθέτουν την κοινωνία της υπαίθρου, όπου μέσα από τις περιβαλλοντικές, ιστορικές, κοινωνικές, παραδοσιακές και άλλες αξίες δημιουργούν την τοπική ταυτότητα, η οποία πρέπει να παραμείνει αναλλοίωτη.

Σε αυτή την περίπτωση, το μεγαλύτερο βάρος πέφτει στην τοπική αυτοδιοίκηση και, κυρίως, στους δήμους και τις περιφέρειες πρώτου και δεύτερου βαθμού. Ορθώς, η εφημερίδα έχει εντοπίσει αυτό το ζήτημα και σε κάθε έκδοσή της φιλοξενεί ανθρώπους του χώρου, αναδεικνύοντας με αυτόν τον τρόπο τα προβλήματα, αλλά και τις λύσεις που προτείνουν.

Γιάννης Σάρρος

• Ανάδειξη περιβαλλοντικών θεμάτων

Στην εποχή μας, η ανάδειξη θεμάτων που αφορούν το περιβάλλον δεν αποτελεί απλώς μια επιλογή, αλλά δημοσιογραφική ευθύνη. Η ύπαιθρος βιώνει τις συνέπειες της περιβαλλοντικής υποβάθμισης και της κλιματικής αλλαγής πιο άμεσα από οπουδήποτε αλλού. Μέσα από την παρουσία μου στη Δυτική Ελλάδα, προσπάθησα να φωτίσω κρίσιμες πτυχές αυτής της πραγματικότητας.

Ξεχωρίζω τα ρεπορτάζ που σχετίζονται με την προτεινόμενη εγκατάσταση φωτοβολταϊκών στη λίμνη Πηνειού, μια υπόθεση με δυσμενείς επιπτώσεις στην τοπική κοινωνία, τη βιοποικιλότητα και την αγροτική παραγωγή, θέτοντας ερωτήματα για τη βιωσιμότητα τέτοιων παρεμβάσεων. Ιδιαίτερο βάρος δόθηκε και σε ρεπορτάζ που καταγράφουν τις επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής στις καλλιέργειες και τους παραγωγούς της Δυτικής Ελλάδας, από την αύξηση των ακραίων καιρικών φαινομένων έως την ανάγκη προσαρμογής των αγροτικών πρακτικών.

Νικολέτα Τζώρτζη

• Δέκα χρόνια ρεπορτάζ, δέκα χρόνια ζωής

Ήταν οι πρώτες ημέρες του Ιανουαρίου του 2016, όταν για πρώτη φορά βρέθηκα, ως «νέα» στον σχετικό χώρο, δημοσιογράφος, μπροστά στα αγροτικά συλλαλητήρια. Οι αγροτοκτηνοτρόφοι είχαν συγκεντρωθεί στον χώρο της ΔΕΘ προκειμένου να αποφασίσουν για τον χρόνο των κινητοποιήσεών τους. Χωρίς να γνωρίζω ιδιαίτερα πρόσωπα και πράγματα, εντυπωσιάστηκα από το πάθος, την ορμή, τη δύναμη και την αποφασιστικότητά τους. Ήταν η πρώτη φορά που ένιωσα το βάρος της ευθύνης να καταγράψω τον παλμό μιας κοινωνίας που διεκδικεί. Από τότε, κάθε ρεπορτάζ ήταν ένα ταξίδι.

Δεν θα ξεχωρίσω κανένα, γιατί όλα είχαν τη δική τους αξία. Γιατί μέσα από τις σελίδες της εφημερίδας, είχα την τιμή και την ευκαιρία να δώσω φωνή σε κοινότητες, σε τόπους που κρύβουν ιστορίες και πολιτισμό, σε ανθρώπους που μας δίδαξαν τι σημαίνει αφοσίωση στη γεωργία και στην κτηνοτροφία, που πάλεψαν απέναντι στις δυσκολίες και σε ειδικούς που μοιράστηκαν τη γνώση τους. Κι όλα αυτά μέσα από τη στήλη των ανταποκριτών «Τόπος», που δεν είναι απλώς ένα κομμάτι της εφημερίδας, αλλά μια αποστολή, αφού καλούμαστε να μεταφέρουμε την ψυχή των περιοχών μας.

Δέκα χρόνια μετά, νιώθω περήφανη για κάθε ρεπορτάζ και για κάθε ιστορία που φέραμε στο φως όλοι οι συνάδελφοι στην «Ύπαιθρο Χώρα». Γιατί η δύναμή μας δεν βρίσκεται απλώς στη γραφή, αλλά στη σύνδεση. Στη σχέση με τους ανθρώπους της γης. Και όσο υπάρχουν χέρια που μοχθούν, όσο υπάρχουν σκέψεις που αξίζουν να γίνουν λόγος, εμείς θα είμαστε εδώ.

Αφροδίτη Χρυσοχόου