Αρκετή προσπάθεια, αλλά και υπομονή, απαιτείται από όλους τους εμπλεκόμενους στην αλυσίδα παραγωγής βάμβακος, προκειμένου να εντοπισθούν κάποιες αχνές «νησίδες αισιοδοξίας», σε μια εκκοκκιστική σεζόν που ξεκίνησε μέσα σε συνθήκες που κάθε άλλο παρά ιδανικές θα μπορούσαν να χαρακτηρισθούν.
Την ώρα που γράφονταν αυτές οι γραμμές, υπολογιζόταν ότι η συγκομιδή στο σύνολο της χώρας είχε φτάσει το 40%, με τις παραδόσεις σε ορισμένες περιοχές (π.χ. Ροδόπη) να βρίσκονται πιο μπροστά σε σύγκριση με τις υπόλοιπες, και τον καιρό, σε αντίθεση με ό,τι συνέβη καθ’ όλη σχεδόν τη διάρκεια της καλλιεργητικής περιόδου, να στέκεται –σε γενικές γραμμές– στο πλευρό των παραγωγών.
Όσο προχωρά η συλλογή στα βαμβακοχώραφα, αποκρυσταλλώνεται η εικόνα των μειωμένων αποδόσεων σε ένα ποσοστό που μεσοσταθμικά και σε πανελλαδικό επίπεδο κινείται μεταξύ 6% και 10%, κατά τόπους, όμως, συχνά ξεπερνά το 20%.
Στη δε Θεσσαλία, αν και κάθε πρόβλεψη αυτή τη στιγμή είναι παρακινδυνευμένη, το σενάριο με το οποίο πορεύονται αυτή τη στιγμή οι επιχειρήσεις του κλάδου θέλει το 25%-30% των εκτάσεων να μη συγκομίζεται τελικά και τις απώλειες παραγωγής στις υπόλοιπες να ανέρχονται στο 40%.
Επιπλέον, τα περισσότερα από τα βαμβάκια που ήδη μαζεύονται στην εν λόγω περιφέρεια και δη στους νομούς που «χτυπήθηκαν» με μανία από τον Daniel και τον Elias, είναι αρκετά υποβαθμισμένα. Αντίθετα, πολύ καλύτερη είναι ποιοτικά η εικόνα στις περιοχές που δεν ενεπλάκησαν σε φυσικές καταστροφές.
Στα παραπάνω πρέπει να προσθέσουμε και τη μείωση των καλλιεργούμενων εκτάσεων, που, βάσει των τελευταίων αναθεωρημένων στοιχείων του ΟΠΕΚΕΠΕ, αγγίζει το 10% (9,32%), καθώς τοποθετούνται πλέον στα 2,305 εκατ. στρέμματα, έναντι 2,541 εκατ. στρεμμάτων πέρυσι. Με τα μέχρι στιγμής δεδομένα, λοιπόν, φαίνεται ότι οδεύουμε προς μια μείωση της τάξης του 30%, ενδεχομένως και παραπάνω, στις φετινές ποσότητες σύσπορου, κάτι που «μεταφράζεται» σε μια παραγωγή 200.000-230.000 τόνων εκκοκκισμένου έναντι 320.000 τόνων πέρυσι.
Πιεσμένο το basis, σκληρός ο ανταγωνισμός στην Ασία
Το τονάζ αυτό θα πρέπει να διοχετευθεί σε μια παγκόσμια αγορά που εξακολουθεί να ταλανίζεται από ασθενική ζήτηση. Αυτό αντικατοπτρίζεται και στο χαμηλό basis (πριμ επί των χρηματιστηριακών τιμών) που παραμένει στα 2-2,5 σεντς/λίμπρα, όσο δηλαδή και στο ξεκίνημα της εκκοκκιστικής περιόδου. Με την Τουρκία ουσιαστικά απούσα από την αγορά, ενδιαφέρον για το ελληνικό βαμβάκι υπάρχει αυτή τη στιγμή μόνο από εμπορικούς οίκους που προσανατολίζονται στις αγορές της Ασίας (Μπαγκλαντές, Βιετνάμ, Ινδονησία, Πακιστάν).
Εκεί, βεβαίως, υπάρχει έντονος ανταγωνισμός από άλλες προελεύσεις, με τη Βραζιλία να είναι η πλέον επιθετική σε ό,τι αφορά την τιμολογιακή της πολιτική. Ελαφρώς πιο ζωηρή εμφανίζεται ως τώρα η Αίγυπτος, όμως τα προβλήματα ρευστότητας και έλλειψης συναλλάγματος που εξακολουθούν να βασανίζουν τη χώρα λειτουργούν αποτρεπτικά για το κλείσιμο νέων δουλειών.
Ενδεικτικό της υποτονικής ζήτησης είναι το γεγονός ότι, στο ξεκίνημα της σεζόν, οι πωλήσεις δεν ξεπερνούσαν το 10% της προσδοκώμενης –και αρκετά μικρότερης, όπως προαναφέρθηκε, σε σύγκριση με πέρυσι– φετινής παραγωγής, όταν το αντίστοιχο διάστημα πέρυσι το ποσοστό αυτό έφτανε το 30%. Μάλιστα, στο διάστημα που μεσολάβησε δεν φαίνεται να έχει συντελεστεί αξιοσημείωτη πρόοδος, καθώς οι πωλήσεις σήμερα εκτιμάται ότι δεν έχουν ξεπεράσει το 20%, ποσοστό ιδιαίτερα χαμηλό για την εποχή.
Τα πρώτα δειλά κλεισίματα για σύσπορο στα 64-65 λεπτά
Την ίδια στιγμή, το χρηματιστήριο εξακολουθεί να κινείται στο στενό εύρος των 84-90 σεντς, κάτι που, σε συνδυασμό με το ισχυρό δολάριο, μεταφράζεται σε τιμές από 60 έως 65 λεπτά/κιλό για το σύσπορο. Η πλειονότητα των παραγωγών παραδίδει αυτή τη στιγμή το βαμβάκι της με ανοιχτή τιμή, δεν λείπουν ωστόσο και αυτοί που, όποτε η αγορά ανεβαίνει στην περιοχή των 64 λεπτών, προχωρούν σε κλεισίματα ακολουθώντας τη λογική του «μη χείρον βέλτιστον» και επιλέγοντας ένα μικρό μεν, αλλά σίγουρο κέρδος (συνυπολογίζοντας φυσικά και τα ποιοτικά πριμ) από το ρίσκο της αναμονής.
Κοιτώντας μπροστά, αρκετοί αναλυτές εκτιμούν ότι, αν και επ’ ουδενί δεν μπορούμε να μιλάμε αυτή τη στιγμή για μια bullish αγορά, το γεγονός ότι το βαμβάκι κρατιέται εν μέσω της δύσκολης αυτής συγκυρίας στα επίπεδα των 84-90 σεντς, δοκιμάζοντας μάλιστα συχνά να «σπάσει» το άνω άκρο της διακύμανσης, μόνο ως θετικό μπορεί να εκληφθεί.
Υπό αυτό το πρίσμα, και με δεδομένο ότι, τόσο σε εθνικό όσο και σε παγκόσμιο επίπεδο, δεν έχουμε να κάνουμε με συνθήκες υπερπροσφοράς, θα μπορούσε να πει κανείς ότι το βαμβάκι εξακολουθεί να βρίσκει κάποια σημεία στήριξης, σωρεύοντας μια δυναμική που, όταν το μακροοικονομικό περιβάλλον βελτιωθεί, θα δώσει καλύτερα επίπεδα τιμών.
