Ο αγροδιατροφικός τομέας βρίσκεται αντιμέτωπος με τεράστιες προκλήσεις, που συνδέονται με τις δημογραφικές αλλαγές, τον υπερπληθυσμό του πλανήτη, τις μεταβαλλόμενες καταναλωτικές ανάγκες και την προστασία του περιβάλλοντος.
Την ίδια ώρα, η υφιστάμενη πρωτόγνωρη συγκυρία της ενεργειακής κρίσης, σε συνδυασμό με τον πόλεμο στην Ουκρανία, έχουν επιταχύνει τις εξελίξεις στον πρωτογενή τομέα, που ούτως ή άλλως δρομολογούνταν, δεδομένης της εφαρμογής της νέας Κοινής Αγροτικής Πολιτικής και της κλιματικής κρίσης. Το επόμενο μεγάλο στοίχημα που έχουμε να αντιμετωπίσουμε φαίνεται ότι θα είναι η επισιτιστική επάρκεια.
Οι παγκόσμιες αυτές προκλήσεις, σε συνδυασμό με τα δομικά προβλήματα που αντιμετωπίζουμε ως χώρα, όπως η γραφειοκρατία, η ολιγωρία στις κρατικές αποφάσεις, η έλλειψη μακροχρόνιου σχεδιασμού, ο μικρός κλήρος και το χαμηλό επίπεδο γεωργικής εκπαίδευσης και συνεργασίας, καθιστούν τον εγχώριο πρωτογενή τομέα ιδιαίτερα ευάλωτο στη δεδομένη συγκυρία.
Ήδη, το κόστος των αγροτικών εισροών και της ενέργειας χαρακτηρίζονται απαγορευτικά και δυσβάστακτα, με αποτέλεσμα να εγκυμονεί ο κίνδυνος εγκατάλειψης καλλιεργειών και γεωργικών εκμεταλλεύσεων.
Ένας υγιής συνεταιρισμός, υπό αυτές τις συνθήκες, οφείλει να αφουγκράζεται ανάγκες, να προβλέπει και να προετοιμάζει τα μέλη του ώστε να μπορούν να επιβιώσουν, να αναπτυχθούν και να ευημερήσουν. Μέσω του ψηφιακού μετασχηματισμού, της καινοτομίας και της αξιοποίησης νέων τεχνολογιών, όπως είναι τα συστήματα γεωργίας ακριβείας, ο συνεταιρισμός μπορεί να αποφέρει σημαντικά αποτελέσματα στη μείωση του κόστους παραγωγής των μελών του. Επιπρόσθετα, η αξιοποίηση χρηματοδοτικών εργαλείων και η ανάπτυξη της Συμβολαιακής Γεωργίας, σε συνδυασμό με τη διαμόρφωση ενός σύγχρονου και ολοκληρωμένου σχεδίου ανάπτυξης, θα αποτελέσουν κλειδί για τη βιωσιμότητά του.
Η ισχυροποίηση των συλλογικών σχημάτων και η ανάπτυξη συνεργιών μεταξύ των συνεταιρισμών είναι μονόδρομος. Μέσα από τις συνθήκες που βιώνουμε, θα το αντιληφθούν και οι πιο δύσπιστοι.
Μπροστά σε όποια κρίση, υγειονομική, κλιματική, οικονομική, γεωπολιτική ή ενεργειακή, οφείλουμε να ανακάμπτουμε, να προσαρμοζόμαστε και να αναζητούμε τις ευκαιρίες. Απαιτείται αλλαγή νοοτροπίας, αλλαγή προτεραιοτήτων, αλλαγή του τρόπου που παράγουμε και εμπορευόμαστε τα προϊόντα μας.
Στη νέα πραγματικότητα, όπως αυτή διαμορφώνεται σήμερα, ο πρωτογενής τομέας πρέπει να είναι πρωταγωνιστής για την επίτευξη μιας βιώσιμης ανάπτυξης με την έμπρακτη στήριξη της πολιτείας, η οποία ευελπιστώ ότι θα λάβει έγκαιρα και ουσιαστικά μέτρα για την προστασία του αγροτικού κόσμου.
