Την Κυριακή 8 Οκτωβρίου, ο αγροτικός κόσµος, όπως και οι υπόλοιποι πολίτες της χώρας, θα εκλέξει τους νέους δηµάρχους και περιφερειάρχες του τόπου του. Η «ΥΧ» απευθύνθηκε στις τέσσερις µεγαλύτερες πολιτικές δυνάµεις, ζητώντας να εξηγήσουν γιατί οι αγρότες και οι κάτοικοι της υπαίθρου πρέπει να προτιµήσουν τους περιφερειάρχες που υποστηρίζει η κάθε µία από αυτές. Από την πλευρά του ΚΚΕ απευθυνθήκαμε Κώστα Μπασδέκη, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ, περιφερειακό σύμβουλο της Στερεάς Ελλάδας και υποψήφιο περιφερειάρχη Στερεάς Ελλάδας:
Η περιφερειακή και τοπική διοίκηση έχει ενεργό ρόλο στην εξειδίκευση της πολιτικής κυβερνήσεων-ΕΕ υπέρ του κεφαλαίου, με προτεραιότητα την προώθηση των συγκεκριμένων -για κάθε περιοχή- επιχειρηματικών συμφερόντων.
Αυτή η ενιαία πολιτική δεν προκρίνει την υλοποίηση έργων και υποδομών απαραίτητων για τις λαϊκές ανάγκες, γιατί δεν προσφέρουν τα προσδοκώμενα κέρδη για τους επιχειρηματικούς ομίλους.
Οι βιοπαλαιστές γεωργοί, κτηνοτρόφοι, μελισσοκόμοι γνωρίζουν πολύ καλά σε τι κατάσταση βρίσκονται τα χωριά τους, με τους ακατάλληλους και επικίνδυνους δρόμους, επαρχιακούς και αγροτικούς, τα απαρχαιωμένα συστήματα ύδρευσης και άρδευσης, με τους περισσότερους αγρότες να είναι αναγκασμένοι να ποτίζουν με πομόνες και να έρχονται αντιμέτωποι με το πανάκριβο ρεύμα, παρά το γεγονός ότι στις περισσότερες περιπτώσεις υπάρχει νερό που ρέει άφθονο προς τη θάλασσα και δεν αξιοποιείται, καθώς τα απαραίτητα έργα «κόβονται» και οι χρηματοδοτήσεις κατευθύνονται σε έργα που αφορούν τη στήριξη των σχεδίων των επιχειρηματικών ομίλων.
Χειμώνα καλοκαίρι βλέπουν, λόγω της έλλειψης έργων πρόληψης, όπως αντιπλημμυρικής και αντιπυρικής προστασίας, τους κόπους μιας ολόκληρης ζωής να καταστρέφονται, είτε από φωτιές είτε από πλημμύρες είτε από τα υπόλοιπα ζημιογόνα αίτια, ενώ οι αποζημιώσεις που κάθε φορά λαμβάνουν σε καμιά περίπτωση δεν καλύπτουν το μέγεθος της κατεστραμμένης παραγωγής και του αγροτικού τους κεφαλαίου.
Μπροστά και στις συγκλονιστικές εξελίξεις της τελευταίας περιόδου, με την ανείπωτη καταστροφή στη Θεσσαλία κ.ά. και με αφορμή τις επικείμενες εκλογές, μπορούν να σκεφτούν: Τι δημοτικές και περιφερειακές αρχές και εκλεγμένους έχουν ανάγκη;
Δημοτικές-περιφερειακές αρχές και εκλεγμένους που μέσα από τα διάφορα τεχνικά προγράμματα δίνουν δεκάδες εκατομμύρια ευρώ επιχορηγήσεις σε επιχειρηματικούς ομίλους, ενώ προϋπολογίζουν τα ελάχιστα για αντιπλημμυρική, αντιπυρική, αντισεισμική θωράκιση και τα οποία αφορούν σε έργα «μπαλώματα», αποσπασματικές παρεμβάσεις που συνήθως μεταφέρουν το πρόβλημα από τη μία περιοχή στην άλλη; Που αφήνουν τον λαό απροστάτευτο πριν και κατά τη διάρκεια της καταστροφής, ενώ μετά αδυνατούν να του εξασφαλίσουν ακόμα και τα στοιχειώδη;
Μπροστά στις υποδομές-ρημαδιό που αφήνει πίσω της η πολιτική «κόστους-οφέλους», μπροστά σε ένα νομικό πλαίσιο και έναν κανονισμό του ΕΛΓΑ που εγκαταλείπει την παραγωγή και το αγροτικό κεφάλαιο στο έλεος της εκάστοτε καταστροφής, η αγροτιά έχει ανάγκη από περισσότερους εκλεγμένους της Λαϊκής Συσπείρωσης. Εκλεγμένους, δηλαδή, που δείχνουν και στην πράξη ότι για ολοκληρωμένα έργα, μέτρα και υποδομές πρόληψης των συνεπειών των φυσικών καταστροφών στην αγροτική παραγωγή, αλλά και γενικότερα, εκτός από χρηματοδότηση, χρειάζονται και σύγκρουση με μια πολιτική που έχει ως πρώτη προτεραιότητα τον χωροταξικό σχεδιασμό των επενδυτικών πρότζεκτ του Ταμείου Ανάκαμψης, όπως η εγκατάσταση φωτοβολταϊκών πάρκων, ανεμογεννητριών κ.ά. σε βοσκοτόπια και παραγωγική γη, στερώντας την από τους αγρότες που την καλλιεργούν για να επιβιώσουν αυτοί και οι οικογένειές τους.
Όμως, και σε ό,τι αφορά τη φορομπηξία, ποια είναι η απάντηση στην πολιτική της πλειοψηφίας των δημοτικών αρχών, που όχι μόνο επιβάλλουν φόρο ηλεκτροδοτούμενων επιφανειών σε μαντριά, κοτέτσια, στέγαστρα γεωργικών μηχανημάτων, αποθήκες για ζωοτροφές ή κυψέλες, φτιαγμένες με τσιμεντόλιθους και τσίγκους, αν διαθέτουν έστω και μόνο μια λάμπα ηλεκτρικού ρεύματος, αλλά εφαρμόζουν και όλες τις γνωστές πρακτικές των «κορακιών» (απειλές αναγκαστικής είσπραξης, επιβολής προστίμων, μπλοκαρίσματος λογαριασμών και φορολογικής ενημερότητας κ.λπ.) ώστε να εξαναγκαστούν γεωργοί, κτηνοτρόφοι και μελισσοκόμοι να καταβάλουν τα τέλη;
Πραγματική απάντηση είναι η αύξηση των εκλεγμένων με τη Λαϊκή Συσπείρωση, του συνδυασμού που στηρίζει το ΚΚΕ, το κόμμα που δεν υποχωρεί από τη θέση ότι πρέπει να φορολογηθεί το μεγάλο κεφάλαιο, να πληρώνουν υψηλότερα τέλη οι μεγάλες επιχειρήσεις σε κάθε δήμο (π.χ. τράπεζες, βιομηχανίες, μεγάλα ξενοδοχεία, νυχτερινά κέντρα, εμπορικοί όμιλοι κ.λπ.), ώστε να μειωθούν όσα πληρώνουν τα λαϊκά στρώματα.
Στην περιφερειακή και τοπική διοίκηση, στα κρίσιμα ζητήματα υπάρχουν εμβληματικές ταυτίσεις των δημοτικών και περιφερειακών αρχών που ανήκουν στη ΝΔ, στο ΠΑΣΟΚ, στον ΣΥΡΙΖΑ ή σε δήθεν «ανεξάρτητους». Αυτές οι δυνάμεις είναι εξαρτημένες από τα «θέλω» των καρτέλ, των μεσαζόντων, των τραπεζών, γι’ αυτό και είναι αναφανδόν υπέρ της Κοινής Αγροτικής Πολιτικής (ΚΑΠ) που συναποφασίζουν οι κυβερνήσεις σε επίπεδο ΕΕ.
Οι βιοπαλαιστές αγρότες δεν έχουν ανάγκη από ψηφίσματα δήθεν στήριξής τους, Δημοτικών και Περιφερειακών Συμβουλίων με τα οποία ουσιαστικά υιοθετούνται τα αιτήματα μεταποιητών και μεγαλεμπόρων που ζητούν μικροβελτιώσεις στην ΚΑΠ με βάση τα συμφέροντά τους, ενώ παράλληλα υποδαυλίζονται τοπικιστικοί διαχωρισμοί, προκειμένου να βγαίνει λάδι η εφαρμοζόμενη πολιτική.
Αντίθετα, έχουν ανάγκη από τη στήριξη των πραγματικών αιτημάτων τους, όπως εγγυημένες τιμές στα προϊόντα τους, μείωση του κόστους παραγωγής, αλλαγή του κανονισμού του ΕΛΓΑ για 100% αποζημιώσεις, έργα υποδομής χωρίς το χαράτσωμά τους κ.λπ., αλλά και των μορφών πάλης που επιλέγουν κάθε φορά για να διεκδικήσουν.
Είτε σε ρόλο δημοτικής διοίκησης είτε σε ρόλο αντιπολίτευσης στα δημοτικά και περιφερειακά όργανα, μια υποχρέωση αναλαμβάνουμε ως κομμουνιστές: Να στηρίξουμε, να προβάλουμε τις ανάγκες του λαού, την πάλη του ενάντια στην πολιτική υπέρ του κεφαλαίου, στα αστικά κόμματα που την προωθούν και τη στηρίζουν.
