Πίεση στην αγορά του σκληρού σιταριού από τις τουρκικές εξαγωγές

Σε ένα περιβάλλον έντονης μεταβλητότητας εξελίσσεται το φετινό καλοκαίρι η αγορά του σκληρού σιταριού, με την εναλλαγή των συναισθημάτων να είναι συνεχής και τα δεδομένα να μεταβάλλονται ακόμα και εντός εικοσιτετραώρου, δυσκολεύοντας σημαντικά τον προγραμματισμό και τις αποφάσεις τόσο των παραγωγών, όσο και των εμπορικών μαγαζιών.

Η νεότερη εξέλιξη αφορά την απόφαση της Τουρκίας να επιτρέψει τις εξαγωγές σκληρού σιταριού, κάτι που ήδη από την περασμένη εβδομάδα είχε προκαλέσει έντονο προβληματισμό στους εμπλεκόμενους στην ελληνική αγορά. Όπως έγραψε στο προηγούμενο φύλλο η «ΥΧ», η γειτονική χώρα έχει διαθέσιμους προς εξαγωγή περί τους 1 εκατ. τόνους σιταριού εξαιρετικής, ως επί το πλείστον, ποιότητας, η διοχέτευση των οποίων στην ευρωπαϊκή αγορά θα μπορούσε να ασκήσει πίεση στις τιμές.

Οι φόβοι αυτοί φαίνεται ότι επιβεβαιώνονται καθώς, σύμφωνα με πληροφορίες, έχουν ήδη κλειστεί δουλειές για 350.000-400.000 τόνους τουρκικού σκληρού με προορισμό την Ιταλία, ενώ κάποιες ποσότητες έχουν κάνει την εμφάνισή τους και στην ελληνική αγορά. Μάλιστα, ο έντονος ανταγωνισμός μεταξύ των Τούρκων πωλητών έχει ρίξει εσχάτως τις εκεί εξαγωγικές τιμές έως και τα 380-390 ευρώ/τόνο FOB, με το προϊόν να προσφέρεται στον αγοραστή ακόμα και στα 400-405 ευρώ/τόνο CIF.

Φτηνότερο από το καναδέζικο

Οι περισσότερες δουλειές με τουρκικό σιτάρι πάντως έχουν συμφωνηθεί σε ένα εύρος από 420 έως 460 ευρώ/τόνο CIF, επίπεδα που, δεδομένων των ποιοτικών του χαρακτηριστικών, είναι ιδιαίτερα ελκυστικά για τους Ιταλούς -και όχι μόνο- αγοραστές. Ενδεικτικά, ένα τέτοιο συμβόλαιο για σιτάρι με ειδικό βάρος 80 kg/hl, 80% υαλώδη και 15% πρωτεΐνη έκλεισε, όπως πληροφορείται η «ΥΧ», στα 450 ευρώ/τόνο CIF σε ιταλικό λιμάνι, όταν το αντίστοιχων προδιαγραφών καναδέζικο προσφέρεται στα 550 ευρώ/τόνο.

Επί της ουσίας, η αναπάντεχη εμφάνιση της Τουρκίας, η οποία για τουλάχιστον 15 χρόνια ήταν απούσα από το εξαγωγικό εμπόριο σκληρού σιταριού, επιτρέπει στους ιταλικούς και σε κάποιους ντόπιους μύλους και βιομηχανίες να καλύψουν εν πολλοίς το έλλειμμα ποιότητας των εγχώριων σοδειών, δίχως επί του παρόντος να «ανησυχούν» για την παραγωγή του Καναδά, που εξελίσσεται προβληματικά.

Την ίδια στιγμή, η σταθεροποίηση των περισσότερων ιταλικών χρηματιστηριακών αγορών, μετά από εβδομάδες συνεχούς ανόδου, φαίνεται ότι έχει ωθήσει αρκετούς Ιταλούς παραγωγούς να πουλήσουν τα μέτριας ποιότητας σιτάρια που είχαν στην κατοχή τους και τα οποία σήμερα τιμολογούνται στα 330-340 παραδοτέα στους μύλους. Αυτό ενδεχομένως να εξηγεί και την πτώση 5 ευρώ για την πρώτη ποιοτική κατηγορία και 10 ευρώ για τις υπόλοιπες που σημείωσε την περασμένη Παρασκευή η αγορά της Αλταμούρα ενώ 2 ευρώ έχασε αυτή την εβδομάδα και η αγορά του Μπάρι.

Η Φότζια δεν θα ανακοινώσει νέες τιμές πριν από τις 30 Αυγούστου, ενώ στη λίστα της περασμένης εβδομάδας (την τελευταία πριν το καθιερωμένο διάλειμμα του Αυγούστου) δεν υπήρξε κάποια μεταβολή, με τις τιμές να παραμένουν στα 455-460 ευρώ/τόνο για την πρώτη κατηγορία, στα 445-450 ευρώ/τόνο για τη δεύτερη και στα 395-400 ευρώ/τόνο για την τρίτη. Ωστόσο, η Μπολόνια στη δική της τελευταία λίστα πριν από τη θερινή ραστώνη κατέγραψε την περασμένη Πέμπτη άνοδο 15 και 8 ευρώ για τις δύο πρώτες (από τις συνολικά τέσσερις) ποιοτικές κατηγορίες.

Στα 350 ευρώ έπεσε η εξαγωγή

Η (νέα) αλλαγή σκηνικού έχει ήδη αρχίσει να αποτυπώνεται στην ελληνική αγορά όπου, από τα 440 ευρώ/τόνο που είχαν αναρριχηθεί το προηγούμενο διάστημα, οι προσφερόμενες τιμές εξαγωγής διολίσθησαν τα τελευταία εικοσιτετράωρα έως και τα 350 ευρώ/τόνο FOB. Σε αυτά τα επίπεδα βέβαια δεν υπάρχει διάθεση για νέες δουλειές από τους εγχώριους πωλητές, η πλειονότητα των οποίων έχουν χτίσει υψηλότερα κοστολόγια, αν και δεν έλειψαν το τελευταίο διάστημα οι προτροπές προς τους παραγωγούς να κλείσουν στα 33-34 λεπτά/κιλό.

Εξυπακούεται ότι σε δυσκολότερη θέση βρίσκονται όσοι εμπορικοί οίκοι πούλησαν στην αρχή της σεζόν στα 280-300 ευρώ/τόνο FOB που προσφέρονταν τότε από την εξαγωγή, έχοντας παραλάβει με ανοιχτή τιμή από τους παραγωγούς. Οι τελευταίοι, με την τροπή που πήρε στη συνέχεια η αγορά και τους επιτυχημένους διαγωνισμούς που πραγματοποίησαν οι συνεταιρισμοί, διεκδικούν τώρα μίνιμουμ 35 λεπτά, ενώ μια λογική αναπροσαρμογή προς τα πάνω ζητούν και όσοι επέλεξαν να κλείσουν νωρίς τις τιμές τους. Αυτά που για την ώρα τουλάχιστον κρατούν τις τιμές τους είναι τα λίγα εξαιρετικής ποιότητας προβροχικά, στην πλειονότητά τους, σιτάρια, για τα οποία έχουν γίνει πράξεις ακόμα και στα 42 λεπτά το κιλό.