Ποια είναι η πρότασή σας για τη φορολόγηση των αγροτών; Ποιοι συντελεστές θεωρείτε ότι πρέπει να ισχύσουν; Τι θεωρείτε ότι πρέπει να ισχύσει σχετικά με το αφορολόγητο;
Οι κυβερνήσεις διαχρονικά έχουν τσακίσει τα λαϊκά στρώματα με τη φοροληστεία, στον βωμό της ανταγωνιστικότητας του κεφαλαίου.
Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ κατήργησε, με το μνημόνιο που ψήφισε μαζί με τα υπόλοιπα αστικά κόμματα, ακόμα και εκείνη την ελάχιστη επιστροφή του Ειδικού Φόρου Κατανάλωσης στο πετρέλαιο των αγροτών, την ίδια ώρα που μπουκώνει το κεφάλαιο με απαλλαγές στους ΕΦΚ, ύψους 1,1 δισ. ευρώ ετησίως. Η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ έχουν ακριβώς το ίδιο σχέδιο. Η συγκυβέρνησή τους μηδένισε το αφορολόγητο στο αγροτικό εισόδημα.
Τη σημερινή κουτσουρεμένη έκπτωση φόρου εισοδήματος την κέρδισαν οι αγρότες ύστερα από 40 ημέρες κινητοποιήσεων στα μπλόκα του αγώνα το 2016 και την κάθοδο των τρακτέρ στο Σύνταγμα. Για αυτές τις κινητοποιήσεις διώκονται ακόμα και σήμερα στα «αγροτοδικεία», που δήθεν θα καταργούσε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ. Πρόσφατη είναι η καταδίκη (12 Ιουνίου) σε βάρος στελεχών του αγροτικού κινήματος, με βαριές ποινές που φτάνουν μέχρι και τους 12 μήνες φυλάκιση.
Το ΚΚΕ υποστηρίζει τα δίκαια αιτήματα του αγροτικού κινήματος για κατάργηση των τεκμηρίων διαβίωσης, αφορολόγητο ατομικό εισόδημα 12.000 ευρώ, προσαυξανόμενο κατά 3.000 ευρώ για κάθε παιδί, κατάργηση των λογιστικών βιβλίων σε βιοπαλαιστές αγρότες με τζίρο έως 40.000 ευρώ και προοδευτική φορολόγηση στο επιπλέον του αφορολόγητου εισοδήματος, για τους μεγαλοαγρότες και τους επιχειρηματίες στο 45%. Οι μικρομεσαίοι αγρότες θα πρέπει να έχουν αφορολόγητο πετρέλαιο, όπως οι εφοπλιστές, μειωμένο αγροτικό ρεύμα κατά 50% και μηδενικό ΦΠΑ στα μέσα και στα εφόδια.
Το ΚΚΕ τον περασμένο Απρίλη κατέθεσε δύο τροπολογίες για φθηνό αγροτικό ρεύμα και πετρέλαιο, τις οποίες απέρριψε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, αποδεικνύοντας ότι η «δίκαιη ανάπτυξη» που ευαγγελίζεται δεν χωράει ούτε τα στοιχειώδη μέτρα ανακούφισης των λαϊκών στρωμάτων.
Οι αποζημιώσεις μέσω του ΕΛΓΑ απασχολούν όλο και περισσότερο τους παραγωγούς, καθώς τα ακραία καιρικά φαινόμενα τα τελευταία χρόνια έχουν προκαλέσει μεγάλες καταστροφές σε καλλιέργειες. Η αλλαγή του Κανονισμού Ασφάλισης έχει κριθεί αναγκαία. Προς ποια κατεύθυνση πρέπει να επικαιροποιηθεί ο Κανονισμός;
Η ένταση των καταστροφών στις καλλιέργειες καθιστά επίκαιρο και αναγκαίο το αίτημα του ριζοσπαστικού αγροτικού κινήματος για ΕΛΓΑ κρατικό φορέα, με επαρκή κρατική χρηματοδότηση, που θα ασφαλίζει και θα αποζημιώνει στο 100% όλες τις αιτίες καταστροφής και νόσους σε φυτική, ζωική παραγωγή και πάγιο κεφάλαιο, χωρίς καθυστερήσεις.
Ο ΕΛΓΑ σήμερα χαρατσώνει και δεν αποζημιώνει, με ευθύνη των προηγούμενων κυβερνήσεων και της σημερινής. Οι ασφαλιστικές εισφορές αγροτών και κτηνοτρόφων είναι το μόνο έσοδό του, ακόμη και για τα λειτουργικά έξοδα και τη μισθοδοσία του προσωπικού του. Καμιά κυβέρνηση από το 2012 δεν έχει δώσει ούτε ένα ευρώ στον ΕΛΓΑ, από τα 35 εκατομμύρια τον χρόνο που έχουν την υποχρέωση να χρηματοδοτούν. Υπάρχει μεγάλη καθυστέρηση στην αποπληρωμή των αποζημιώσεων, που φτάνει τους 16 μήνες και πάνω, οι αποζημιώσεις είναι ψίχουλα συνήθως και, με πρόσχημα τον κανονισμό και τα ζημιογόνα αίτια, δεν καλύπτει εκτεταμένες ζημιές.
Τα επίσημα κείμενα για τη νέα ΚΑΠ 2021-2027 προωθούν τις ιδιωτικές γεωργικές ασφαλίσεις. Στόχος είναι η διεύρυνσή τους ως πεδίο κερδοφορίας για τους μονοπωλιακούς κολοσσούς (ασφαλιστικές εταιρείες – τράπεζες) σε βάρος των μικρομεσαίων αγροτών. Η προστασία της παραγωγής τους μπορεί να εξασφαλιστεί μόνο στο πλαίσιο ενός διαφορετικού τρόπου οργάνωσης της οικονομίας, όπου το κριτήριο της παραγωγής θα είναι η ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών και όχι τα κέρδη των μεγαλοεπιχειρηματιών.
Πώς μπορεί να γίνει η διασύνδεση του αγροτικού τομέα με την έρευνα και την καινοτομία; Ποια είναι η γνώμη σας για την ψηφιοποίηση του τομέα; Πώς μπορεί να επέλθει γρηγορότερα και με ποιον τρόπο θα μπορούν να απολαύσουν όλοι οι αγρότες τα οφέλη που θα προκύψουν;
Σήμερα, η έρευνα και η τεχνολογία δεν αξιοποιούνται με κριτήριο την ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών, αλλά για την κερδοφορία και τον ανταγωνισμό. Στην ατζέντα της νέας ΚΑΠ βρίσκεται ψηλά η λεγόμενη «ευφυής» γεωργία, που δημιουργεί προϋποθέσεις αύξησης της παραγωγικότητας της εργασίας και της ανταγωνιστικότητας των ευρωενωσιακών ομίλων στον παγκόσμιο ανταγωνισμό. Αναγκαίος όρος για την προώθησή της είναι η συγκέντρωση – συγκεντροποίηση της παραγωγής και της γης, που σημαίνει επιτάχυνση του ξεκληρίσματος. Οι μικρομεσαίοι αγροκτηνοτρόφοι πρέπει να είναι πολύ επιφυλακτικοί απέναντι σε όλη αυτή την εξέλιξη.
Η έρευνα και η τεχνολογία μπορούν να συμβάλουν στην ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών μόνο στο πλαίσιο μιας αγροτικής παραγωγής που αναπτύσσεται με διαφορετικές από τις σημερινές σχέσεις παραγωγής, έξω από τα δεσμά της ΕΕ, με κοινωνικοποίηση των συγκεντρωμένων μέσων παραγωγής, κεντρικό σχεδιασμό και ενταγμένους σε αυτόν παραγωγικούς συνεταιρισμούς μικρομεσαίων αγροτών.
Η κτηνοτροφία στην Ελλάδα αντιμετωπίζει σημαντικά προβλήματα. Ποια πολιτική θα πρέπει κατά τη γνώμη σας να ακολουθήσει η χώρα μας για την ανάταξή της, συνοπτικά;
Σήμερα στη μεταποίηση και στην εμπορία κτηνοτροφικών προϊόντων (π.χ φέτα, γιαούρτι, κοτόπουλο, αλλαντικά κ.λπ.) κυριαρχεί μια χούφτα μονοπωλιακών ομίλων που έχουν συμφέρον από τη συγκέντρωση της πρωτογενούς παραγωγής, ώστε να εξασφαλίζουν φθηνές πρώτες ύλες. Γι’ αυτό οι κτηνοτρόφοι έχουν μειωθεί απελπιστικά στην Ελλάδα. Η αγελαδοτροφία, η χοιροτροφία, αλλά και η πτηνοτροφία χαρακτηρίζονται από σημαντικό βαθμό συγκέντρωσης, όχι μόνο της παραγωγής, αλλά και του ζωικού κεφαλαίου. Στην ίδια πορεία βρίσκεται και η αιγοπροβατοτροφία στην οποία ωστόσο, λόγω του εκτατικού χαρακτήρα της και της υπερεργασίας των κτηνοτρόφων, επιβιώνουν και μικρότερες μονάδες.
Η τάση διαμόρφωσης μιας παραγωγικής βάσης, που στηρίζεται στη μεγάλη καπιταλιστική παραγωγική μονάδα και στην καθετοποίηση, δείχνει ότι έχουν ωριμάσει οι υλικές συνθήκες για κατάργηση της ατομικής ιδιοκτησίας στα συγκεντρωμένα μέσα παραγωγής. Αυτό μπορεί να συμβεί μόνο στο πλαίσιο της εργατικής εξουσίας. Η κοινωνικοποίηση των συγκεντρωμένων μέσων παραγωγής θα απελευθερώσει τις μεγάλες αναξιοποίητες παραγωγικές δυνατότητες της χώρας.
