Σιτάρι: Συνέρχεται από το τουρκικό σοκ η αγορά του σκληρού
Η διεθνής και δη η ευρωπαϊκή αγορά του σκληρού σιταριού μοιάζει να συνέρχεται σιγά-σιγά από το «τουρκικό σοκ», έστω κι αν αυτό δεν αποτυπώνεται ακόμα σε κάποια βελτίωση των τιμών.
Αυτό πρέπει να αποδοθεί στο γεγονός ότι οι ιταλικοί μύλοι εξακολουθούν να είναι στην πλειονότητά τους καλυμμένοι για το διάστημα που μεσολαβεί μέχρι τις γιορτές, ενώ, παρά το γεγονός ότι νέες εξαγωγικές άδειες δεν εκδίδονται από τη γειτονική χώρα, ένας σημαντικός όγκος τουρκικών εξαγωγών που έχουν ήδη συμβολαιοποιηθεί πρόκειται να εκτελεσθούν το δίμηνο Νοεμβρίου-Δεκεμβρίου.
Στον Καναδά, πάντως, θεωρούν δεδομένο ότι το νέο έτος θα βρει την Τουρκία (σ.σ. εκτιμάται ότι θα εξάγει φέτος έως 1,4 εκατ. τόνους) απούσα από τη διεθνή αγορά – όπως και τη Ρωσία, που γνωστοποίησε ότι διακόπτει τις εξαγωγές της μέχρι τις 31 Μαΐου 2024.
Ο συνδυασμός αυτός αναμένουν ότι αναπόφευκτα θα στρέψει το αγοραστικό ενδιαφέρον στη δική τους παραγωγή, με τον ανάλογο αντίκτυπο, φυσικά, στις τιμές. Είναι χαρακτηριστικό ότι στο τέλος της προηγούμενης εβδομάδας, οι καναδικές εξαγωγές σκληρού σιταριού για την τρέχουσα σεζόν δεν ξεπερνούσαν τους 641.300 τόνους, δηλαδή μόλις 19% του αναμενομένου.
Στην ιταλική αγορά, εδραιώνεται η εικόνα της σταθερότητας με τις τιμές στα κυριότερα εμπορικά κέντρα είτε να παραμένουν αμετάβλητες είτε να διορθώνουν ελαφρώς, προκειμένου να ευθυγραμμιστούν με τα 385 ευρώ/τόνο για παράδοση στον μύλο που μοιάζουν να είναι πλέον ο γενικός κανόνας. Από την άλλη, οι τιμές του καναδέζικου συνεχίζουν να υποχωρούν με σαφώς χαμηλότερους πάντως ρυθμούς.
Αμετάβλητη η Φότζια
Ενδεικτικά, στη νέα λίστα της Φότζια (σ.σ. δεν είχε συνεδριάσει την περασμένη εβδομάδα) οι τιμές έμειναν σταθερές στα 380-385 ευρώ/τόνο για την πρώτη ποιοτική κατηγορία (ελάχιστο ειδικό βάρος 78 kg/hl, υαλώδη 70%, πρωτεΐνη 12%), στα 360-375 ευρώ/τόνο για τη δεύτερη (ειδικό βάρος 76 kg/hl, υαλώδη 50%, πρωτεΐνη 11%) και στα 330-335 ευρώ/τόνο για την τρίτη (ειδικό βάρος 74 kg/hl, υαλώδη 30%, πρωτεΐνη 10,5%). Υπενθυμίζεται ότι στις 18 Οκτωβρίου η πρώτη ποιοτική κατηγορία στην εν λόγω αγορά είχε χάσει 7 ευρώ, με τη δεύτερη και την τρίτη να χάνουν από 5 ευρώ/τόνο, ενώ στις 11 Οκτωβρίου οι απώλειες έφταναν τα 5 ευρώ για την πρώτη κατηγορία και τα 15 ευρώ/τόνο για τις άλλες δύο.
Στην Μπολόνια, την περασμένη Πέμπτη, οι τιμές υποχώρησαν 5 ευρώ στην εκεί πρώτη κατηγορία, ενώ οι υπόλοιπες τρεις δεν παρουσίασαν μεταβολή, με τα σιτάρια από το βόρειο μέρος της χώρας να τοποθετούνται πλέον στα 370-375 ευρώ για την πρώτη και στα 340-345 ευρώ/τόνο για τη δεύτερη κατηγορία. Αντίστοιχα, για τα σιτάρια από την Κεντρική Ιταλία οι τιμές διαμορφώνονταν στα 380-385 ευρώ/τόνο για την πρώτη και στα 350-355 ευρώ/τόνο για τη δεύτερη κατηγορία.
Σκηνικό ηρεμίας επικρατεί και στην Αλταμούρα, όπου οι τιμές του ιταλικού σκληρού παρέμειναν την περασμένη Παρασκευή 3 Νοεμβρίου αμετάβλητες, τη στιγμή που το καναδέζικο απώλεσε 10 ευρώ. Μια εβδομάδα νωρίτερα το σκληρό σιτάρι του Καναδά είχε χάσει 13 ευρώ, ενώ στις 20 Οκτωβρίου η πτώση είχε φτάσει τα 23 ευρώ/τόνο.
Παρόμοια είναι η εικόνα και στο Μπάρι, όπου την Τρίτη οι τιμές της τοπικής σοδειάς έμειναν σταθερές ενώ το καναδέζικο σιτάρι έχασε 10 ευρώ/τόνο. Σε καθεμιά από τις δύο προηγούμενες λίστες της εν λόγω αγοράς, το καναδέζικο είχε εμφανίσει απώλειες 15 ευρώ/τόνο.
Κολλημένη στα 320 ευρώ η εξαγωγή
Σε αυτό το κλίμα, η εξαγωγή στη χώρα μας εξακολουθεί να βρίσκεται στα 320 ευρώ/τόνο FOB για τα χαμηλής ποιότητας σιτάρια, δίχως πάντως να υπάρχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον για νέες δουλειές, καθώς οι πωλητές αναμένουν το ανοδικό γύρισμα της αγοράς από το νέο έτος, προκειμένου να πετύχουν τιμές που ανταποκρίνονται στα κοστολόγια που έχουν χτίσει.
Καθώς, βέβαια, πλησιάζουμε στην περίοδο των σπορών στις παραγωγικές ζώνες της Μεσογείου, είναι λογικό να υποθέσει κανείς ότι το κλίμα και, κατ’ επέκταση, οι τιμές στην αγορά μπορεί να επηρεαστούν από τις προβλέψεις/εκτιμήσεις για τις καλλιεργούμενες της σεζόν 2023/2024. Επ’ αυτού, ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζουν οι εκτιμήσεις παραγόντων του κλάδου ότι η εντυπωσιακή φετινή παρουσία της Τουρκίας στον στίβο των εξαγωγών ενδεχομένως να μην είναι συγκυριακό φαινόμενο, καθώς η αύξηση της παραγωγής της (σ.σ. υπολογίζεται ότι ξεπερνά τους 4 εκατ. τόνους) ήταν, κατά κύριο λόγο, αποτέλεσμα της διεύρυνσης των στρεμμάτων.
Με άλλα λόγια, η υπόθεση που κάνουν πλέον αρκετοί αναλυτές είναι ότι η Τουρκία ήρθε για να μείνει στο εμπόριο σκληρού σιταριού, επομένως είναι πολύ πιθανό και την επόμενη εμπορική σεζόν να λειτουργήσει ως σημαντικός «παίκτης» στην αγορά.
