Στα Καλάβρυτα συνεδρίασε για πρώτη φορά, πριν από λίγες ημέρες, η Τοπική Επιτροπή της Μονάδας Διαχείρισης Εθνικού Πάρκου Χελμού – Βουραϊκού και Προστατευόμενων Περιοχών Βόρειας Πελοποννήσου.
Η συγκρότηση της Τοπικής Επιτροπής συμπληρώνει τη διάρθρωση του Εθνικού Συστήματος Διοίκησης των Προστατευόμενων Περιοχών, υπό τον Οργανισμό Φυσικού Περιβάλλοντος και Κλιματικής Αλλαγής (ΟΦΥΠΕΚΑ). Τα μέλη της Επιτροπής ενημερώθηκαν για τη χωρική αρμοδιότητα της Μονάδας Διαχείρισης Εθνικού Πάρκου Χελμού – Βουραϊκού και Προστατευόμενων Περιοχών Βόρειας Πελοποννήσου και του ρόλου τους, σύμφωνα με τα όσα ορίζονται, από την απόφαση του υφυπουργού Περιβάλλοντος και Ενέργειας, σχετικά με τον καθορισμό αρμοδιοτήτων των τοπικών Επιτροπών Διαχείρισης.
Όπως επισημάνθηκε χαρακτηριστικά, με το σύστημα διαχείρισης που αποτυπώνεται στον νέο νόμο ενισχύεται η συνεργασία όλων των συναρμόδιων υπηρεσιών και φορέων. Η περιοχή ευθύνης της Μονάδας Διαχείρισης (ΜΔ) Εθνικού Πάρκου Χελμού – Βουραϊκού & Προστατευόμενων Περιοχών Βόρειας Πελοποννήσου του ΟΦΥΠΕΚΑ περιλαμβάνει 18 Προστατευόμενες Περιοχές του Δικτύου «Natura 2000».
Εκτείνεται στους νομούς Αχαΐας, Κορινθίας Αρκαδίας και Ηλείας, περιλαμβάνοντας το Χελμό, τον Ερύμανθο, το Παναχαϊκό, τον Μπαρμπά και τον Κλωκό, την Κυλλήνη, το Μαίναλο, τον Ολίγυρτο, το Αρτεμίσιο και το Λύρκειο, που αποτελούν τους σημαντικότερους ορεινούς όγκους της Βόρειας Πελοποννήσου.
Ξεχωριστό τοπίο
Φαράγγια, σπήλαια, χαράδρες, πηγές, λίμνες, ποταμοί και χείμαρροι είναι χαρακτηριστικά του φυσικού τοπίου της περιοχής και έχουν ως αποτέλεσμα τη διαμόρφωση πολλών διαφορετικών ενδιαιτημάτων, φιλοξενούν έναν ανεκτίμητο χλωριδικό και πανιδικό πλούτο. Οι ορεινοί όγκοι που εντάσσονται στη ΜΔ θεωρούνται θερμές περιοχές βιοποικιλότητας της ενδημικής χλωρίδας, φιλοξενώντας υψηλό αριθμό φυτικών taxa, συμπεριλαμβανομένων ελληνικών ενδημικών, ενδημικών της Πελοποννήσου και τοπικών ενδημικών ειδών.
Πολλά από αυτά είτε ανήκουν σε μία από τις κατηγορίες επικινδυνότητας του Βιβλίου Ερυθρών Δεδομένων της IUCN, ή/και είναι ενταγμένα σε διεθνές καθεστώς προστασίας, καθώς και μονάδες βλάστησης και τύποι οικότοπων, που είναι σημαντικά τόσο σε εθνικό, όσο και σε ευρωπαϊκό επίπεδο.
