Τα oδοιπορικά που κατέγραψαν τον παλμό της ελληνικής περιφέρειας

Με την έκδοση του 500ού φύλλου της, η εφημερίδα «Ύπαιθρος Χώρα» συμπληρώνει μια μακρά διαδρομή αδιάλειπτης παρουσίας στην πρώτη γραμμή της αγροτικής ενημέρωσης. Δεν πρόκειται απλώς για έναν αριθμό, αλλά για 500 εβδομάδες στις οποίες η φωνή του γεωργού, του κτηνοτρόφου, του συνεταιριστή, της τοπικής κοινωνίας, έχει βρει βήμα για να εκφράσει προβληματισμούς, να αναδείξει λύσεις και να υπερασπιστεί την υπόστασή της.

Από το πρώτο της φύλλο έως σήμερα, η «ΥΧ» δεν περιορίστηκε στην καταγραφή ειδήσεων από το γραφείο. Με συνέπεια και ευαισθησία απέναντι στον αγροτικό κόσμο, οι δημοσιογράφοι της εφημερίδας πραγματοποίησαν δεκάδες οδοιπορικά σε κάθε γωνιά της Ελλάδας – από τους κάμπους της Θεσσαλίας μέχρι τα βουνά της Αρκαδίας, και από τις εύφορες πεδιάδες της Ημαθίας έως τους ελαιώνες της Χαλκιδικής και τις ακτές της Πρέβεζας.

Η επιλογή των περιοχών δεν έγινε ποτέ με δημογραφικά ή πολιτικά κριτήρια. Η εφημερίδα έφτανε εκεί όπου υπήρχε ανάγκη να ειπωθεί μια ιστορία. Εκεί που ένας αγρότης παλεύει μόνος απέναντι στην ακρίβεια, εκεί που ένας συνεταιρισμός αλλάζει τη μοίρα ενός τόπου, εκεί που η γη πονά και καρπίζει ταυτόχρονα.

Σε κάθε αποστολή, οι συντάκτες της «ΥΧ» άφηναν πίσω τους την άνεση του γραφείου και συναντούσαν ανθρώπους που κουβαλούν στο βλέμμα τους το βάρος μιας καθημερινότητας γεμάτης προκλήσεις: Από την έλλειψη υποδομών και την κλιματική αβεβαιότητα, μέχρι την αδυναμία πρόσβασης σε χρηματοδοτικά εργαλεία και τις αγκυλώσεις της γραφειοκρατίας.

Στις επαφές τους, οι δημοσιογράφοι της εφημερίδας δεν κατέγραφαν μόνο παράπονα και προβλήματα, αλλά και την αισιοδοξία που πηγάζει από κάθε επιτυχημένη αγροτική προσπάθεια. Στον θεσσαλικό κάμπο, στις πεδιάδες της Πέλλας, στη Λακωνία και στην Ηλεία, αποτύπωσαν πρωτοβουλίες για την αναβίωση τοπικών ποικιλιών, την καινοτομία στην αγροτική παραγωγή και τη δυναμική της εξωστρέφειας.

Στον κάμπο του βαμβακιού: Λάρισα & Καρδίτσα

Τον Δεκέμβριο του 2015, η «Ύπαιθρος Χώρα» επισκέφθηκε τις περιοχές της Λάρισας και της Καρδίτσας, καταγράφοντας τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν οι βαμβακοπαραγωγοί. Παρά τις αντίξοες καιρικές συνθήκες και τις επιπτώσεις από το πράσινο σκουλήκι, οι αγρότες συνέχιζαν με επιμονή την καλλιέργεια του «λευκού χρυσού», αντιμετωπίζοντας παράλληλα τις αυξημένες τιμές σε λιπάσματα, φάρμακα και καύσιμα. Η αγωνία για το μέλλον ήταν έκδηλη, με πολλούς να χαρακτηρίζουν τη χρονιά ως «χαμένη».

Πρώτος σταθμός μας ήταν οι Σοφάδες Καρδίτσας. Οι ουρές στις τράπεζες ήταν γεμάτες από αγρότες, που βρέθηκαν εκεί για να πληρώσουν –όσοι από αυτούς είχαν τη δυνατότητα– τον ΟΓΑ. Ακολούθησαν οι Μαυραχάδες, η Φίλια, τα Γεφύρια, αλλά και τα επόμενα που βρέθηκαν στον δρόμο μας, διανύοντας δεκάδες χιλιόμετρα, με τελικό προορισμό τη Φαλάνη Λάρισας. Εκεί, σ’ ένα καφενείο του χωριού, μας περίμεναν βαμβακοπαραγωγοί για να μας πουν και εκείνοι τις προσωπικές ιστορίες τους.

Θεσσαλονίκη: Οι φορείς της πόλης μιλούν

Τον Απρίλιο του 2016, η εφημερίδα βρέθηκε στη Θεσσαλονίκη, συνομιλώντας με φορείς της πόλης για την αγροτική ανάπτυξη. Ο τότε δήμαρχος, ο αείμνηστος Γιάννης Μπουτάρης, τόνισε τη σημασία των αγροτικών συνεταιρισμών και της συμβολαιακής γεωργίας, επισημαίνοντας την ανάγκη για στρατηγική ενίσχυση των εξαγωγών αγροτικών προϊόντων. Υπογράμμισε, επίσης, τη σημασία της κατανάλωσης ελληνικών προϊόντων και της προώθησης της μεσογειακής διατροφής.

«Η Θεσσαλονίκη αποτελεί έναν αστικό δήμο, που συμμετέχει μόνο στην κατανάλωση των αγροτικών προϊόντων. Ο δήμος δεν έχει αγροτικές εκτάσεις, όπως για παράδειγμα ο μεγαλύτερος δήμος των Βασιλικών, όπου υπάρχουν μεγάλες καλλιέργειες κηπευτικών. Υπό αυτήν τη λογική, ο Δήμος Θεσσαλονίκης –που είναι κατεξοχήν τόπος κατανάλωσης– είναι αυτός που ρυθμίζει την απορρόφηση των αγροτικών προϊόντων. Αν υπάρχει μια τάση των κατοίκων του δήμου στην κατανάλωση περισσότερων ροδάκινων και μήλων, αυτό επηρεάζει την κατάσταση, κυρίως λόγω πληθυσμού», μας είχε πει, μεταξύ άλλων, ο Γ. Μπουτάρης.

Κορινθία: Χώματα πλούσια σε γεύσεις και αρώματα

Τον Δεκέμβριο του 2015, η «Ύπαιθρος Χώρα» επισκέφθηκε την Κορινθία, μια περιοχή γνωστή για την παραγωγή ελαιολάδου, σταφίδας, βερίκοκου, κρασιού και λεμονιών. Παρά τις προκλήσεις, όπως η έλλειψη βροχοπτώσεων και οι ζημιές από χαλάζι, οι παραγωγοί συνέχισαν με αφοσίωση την καλλιέργεια της γης. Η «ΥΧ» κατέγραψε τις προσπάθειες των τοπικών αγροτικών συνεταιρισμών και των παραγωγών να διατηρήσουν την ποιότητα και την παράδοση των προϊόντων τους.

Η «ΥΧ» είχε τότε την ευκαιρία να παρακολουθήσει από κοντά και τον τρόπο με τον οποίο γίνεται το μάζεμα της ελιάς στο χωράφι, τη διαδικασία που ακολουθείται στο ελαιοτριβείο, αλλά και το τελικό στάδιο της τυποποίησης στο εργοστάσιο.