Τάση που ήρθε για να μείνει τα μονοποικιλιακά μέλια

Ο Αντώνης Δημακόπουλος της εταιρείας «Άξιον Εστί» από τη Στεμνίτσα Αρκαδίας μιλά στην «ΥΧ» για τις προοπτικές, αλλά και τις δυσκολίες της νομαδικής μελισσοκομίας

Η οικογένεια Δημοπούλου παράγει μέλι πάνω από μισό αιώνα και συνεχίζει να το κάνει με προσήλωση και επιτυχία, προχωρώντας μάλιστα και σε εξαγωγές.

Όπως φαίνεται, όμως, μέσα σε λίγες δεκαετίες, οι συνθήκες στη φύση έχουν μεταβληθεί δραματικά και αυτό επηρεάζει πολύ την ελληνική νομαδική μελισσοκομία.

«Με τον πατέρα μου θυμάμαι που πηγαίναμε στις αρχές του Ιουνίου κάθε χρόνο και στήναμε τις κυψέλες στη Βυτίνα για να μαζέψουμε μέλι ελάτης. Στις 17-20 Ιουνίου ξεκινούσαμε να τρυγάμε. Τώρα, αν πας εκεί τα μελίσσια, μπορεί και να μη μαζέψεις τίποτα. Πρέπει διαρκώς να το κυνηγάς, να μεταφέρεις τα μελίσσια σου αμέσως εκεί που έχει νομή γιατί και δυο-τρεις μέρες να αργοπορήσεις παίζει ρόλο», λέει στην «ΥΧ» ο Αντώνης Δημακόπουλος.

Από χόμπι έγινε επάγγελμα

Πριν από 62 χρόνια στη Στεμνίτσα Αρκαδίας ξεκίνησε η οικογενειακή παράδοση από τον πατέρα του την οποία σήμερα συνεχίζουν ο ίδιος με τον αδελφό του, Αργύρη.

«Αρχικά, ήταν χόμπι στη εφηβεία μου», μας λέει ο Αντώνης που σπούδασε τεχνολόγος ιατρικών εργαστηρίων. «Από τριών χρονών είχα ζήσει μέσα στα μελίσσια. Παρακολουθούσα τις μέλισσες, ήξερα για την κοινωνία τους, το πώς λειτουργούν και σιγά σιγά το χόμπι έγινε επάγγελμα». Αν και έκανε σεμινάρια μελισσοκομίας, τα περισσότερα τα έμαθε, όπως λέει ο ίδιος, εμπειρικά.

Με τον καιρό, τα δύο αδέλφια δημιούργησαν το «Άξιον Εστί», μια σειρά από οκτώ μονοποικιλιακά είδη βιολογικού μελιού. Γιατί μονοποικιλιακά; «Για να απαντούν στη ζήτηση των καταναλωτών που θέλουν να διαλέγουν συγκεκριμένη γεύση και άρωμα, αλλά και συγκεκριμένα χαρακτηριστικά και ιδιότητες, όσον αφορά τα συστατικά που περιέχουν. Το μέλι καστανιάς και το μέλι βελανιδιάς, για παράδειγμα, έχουν περισσότερα ιχνοστοιχεία, μέταλλα και σίδηρο», απαντά ο κ. Δημακόπουλος.

Αναφορικά με το βιολογικό, εξηγεί ότι «για εμάς που, έτσι και αλλιώς, μεταφέρουμε τα μελίσσια σε δάση μακριά από καλλιεργήσιμες εκτάσεις, οι απαιτήσεις που τίθενται για τη βιολογική παραγωγή είναι πιο εύκολες». Όσο για την επιλογή του ονόματος, «το μέλι είναι ένα μοναδικό προϊόν με μεγάλη αξία».

Οι κυψέλες ταξιδεύουν από τον Μάρτιο μέχρι τον Οκτώβριο-Νοέμβριο, «οπότε γυρίζουμε στις χειμερινές τοποθεσίες» και τα δύο αδέλφια κινούνται κυρίως στις περιοχές της Αργολίδας, της Αρκαδίας και της Εύβοιας. Εκτός από το μέλι, την τελευταία δεκαετία, η οικογένεια συλλέγει επίσης γύρη, πρόπολη και βασιλικό πολτό. «Μόνο στο δηλητήριο της μέλισσας δεν έχουμε φτάσει ακόμα», λέει ο κ. Δημακόπουλος, προσθέτοντας ότι πρόκειται για ένα «προϊόν» που χρησιμοποιείται από φαρμακευτικές εταιρείες.

Τα τελευταία χρόνια αξιοποιούν, επίσης, τα προϊόντα της κυψέλης για να δημιουργήσουν κεριά και καλλυντικά, όπως κεραλοιφές, αλλά και σαπούνια, τα τελευταία με συνταγή και τεχνογνωσία την οποία έχουν αγοράσει από γαλλική εταιρεία.

«Δύσκολο, αλλά όχι αδύνατο να ζήσεις από τις μέλισσες»

Το μέλι «Άξιον Εστί» εξάγεται σήμερα σε Γαλλία, Γερμανία και Αγγλία. Ζήτηση υπάρχει, λέει ο κ. Δημακόπουλος, όμως οι τιμές, λόγω μεγάλης προσφοράς, είναι χαμηλές. Το ελληνικό μέλι, όπως εξηγεί ο ίδιος, έχει πολύ καλή ποιότητα, καθώς στη χώρα μας υπάρχει μεγάλη ποικιλία από άνθη και μελιτώματα, ενώ, σε σχέση με άλλες χώρες, η υγρασία είναι πολύ χαμηλή. Στο ερώτημα αν ένας παραγωγός σήμερα μπορεί να επιβιώσει ως επαγγελματίας μελισσοκόμος ή πρόκειται για μια ενασχόληση που απλώς προσφέρει συμπληρωματικό εισόδημα, ο κ. Δημακόπουλος απαντά: «Θέλει αρκετά χρόνια για να πεις ότι είσαι σε καλό επίπεδο, αλλά, ναι, μπορείς να επιβιώσεις μόνο από τη μελισσοκομία. Χρειάζεται, όμως, αφοσίωση και δουλειά. Eπίσης, όσο περνάει ο καιρός, εξαιτίας της κλιματικής αλλαγής, αναγκάζεσαι να αυξάνεις τις κυψέλες για να έχεις την παραγωγή που χρειάζεσαι και θέλεις», καταλήγει.