Οι τελευταίοι των Αγράφων

Στο νότιο κομμάτι της Πίνδου βρίσκεται η περιοχή των Αγράφων, ένας δύσβατος τόπος με πλούσια βλάστηση και βιοποικιλότητα, χαρακτηριστικά τα οποία της προσδίδουν μοναδικότητα.

Το περιβάλλον των Αγράφων θεωρείται από τα καθαρότερα του κόσμου με κρυστάλλινα νερά και μηδενικούς ρύπους. Δυστυχώς, το φαινόμενο της αστικοποίησης εδώ και δεκαετίες έχει πάρει μεγάλες διαστάσεις, με αποτέλεσμα πολλά χωριά της περιοχής να κατοικούνται από ελάχιστους ανθρώπους και στο σύνολό τους γερασμένους.

Η «ΥΧ», ταυτισμένη απόλυτα με τις ανησυχίες των ανθρώπων της υπαίθρου, δέχτηκε το κάλεσμα του νέου δημάρχου Αγράφων, Αλέξανδρου Καρδαμπίκη, να συμμετέχει στον διάλογο για την ανάπτυξη της περιοχής, καταγράφοντας τα προβλήματα, αλλά και τα συγκριτικά πλεονεκτήματα του τόπου αυτού. Σε εκδήλωση που πραγματοποιήθηκε το Σάββατο, 11 Ιανουαρίου, παρουσιάστηκαν από ειδικούς επιστήμονες ολοκληρωμένες προτάσεις για την ανάπτυξη των Αγράφων μέσα από σύγχρονα συλλογικά σχήματα, καθώς και μέσα από δυνατότητες αξιοποίησης της νέας τεχνολογίας. Πολλοί κάτοικοι, στο σύνολό τους κτηνοτρόφοι, κατέθεσαν τους δικούς τους προβληματισμούς και τις ανησυχίες τους για το μέλλον το δικό τους και των παιδιών τους, σε μία περιοχή με ιδιαίτερα προβλήματα, αλλά και ιδιαίτερες δυνατότητες.

Προβληματισμένος εμφανίζεται και ο ίδιος ο δήμαρχος, όπως μας εξηγεί: «Το σύνολο των κατοίκων ασχολείται με αγροτικές δραστηριότητες, κυρίως με την κτηνοτροφία. Στον τόπο μας έχουμε δύο μεγάλα αναξιοποίητα πλεονεκτήματα. Το ένα είναι το όνομα “Άγραφα” και το άλλο είναι το καθαρότερο περιβάλλον της Ευρώπης.

Τα προϊόντα που παράγουμε είναι υψηλής διατροφικής αξίας, χάρη στην πλούσια βιοποικιλότητα, αλλά δυστυχώς, για πολλούς λόγους, δεν τα έχουμε αξιοποιήσει στον βαθμό που θα έπρεπε μέχρι σήμερα». Χωρίς να ωραιοποιεί την κατάσταση, ο κ. Καρδαμπίκης, μέσα από τον ρεαλιστικό λόγο, ξεκαθαρίζει τα πράγματα στους δημότες και ειδικά στους κτηνοτρόφους. «Η προσομοίωση στη σημερινή πραγματικότητα έχει δύο επιλογές. Η πρώτη επιλογή αφορά την πεπατημένη, δηλαδή να συνεχίσουμε να παρακαλάμε τους τυροκόμους να μας πάρουν το γάλα όσο-όσο κι άμα και όταν πληρωθούμε.

Με μαθηματική ακρίβεια, σε λίγα χρόνια, με αυτό το μοντέλο, κλείνουμε τις κτηνοτροφικές μονάδες. Η δεύτερη επιλογή, η οποία όπως φαίνεται είναι μονόδρομος, προβλέπει τη δημιουργία ομάδων παραγωγών. Φτιάχνουμε τα δικά μας προϊόντα, μειώνουμε το κόστος των ζωοτροφών και, παράλληλα, πάμε σε πιστοποίηση προϊόντος με τη δική μας ταυτότητα, ώστε να δώσουμε προστιθέμενη αξία στα παραγόμενα προϊόντα μας και, κατά συνέπεια, να στηριχθεί το εισόδημα των παραγωγών». Την άποψη αυτή του δημάρχου ενστερνίζονται και άλλοι κάτοικοι της περιοχής.

Πηγή Φωτογραφίας: https://eyrytixn.blogspot.com/2019/07/blog-post_8.html

Κλείνουν τις τιμές του γάλακτος με ζωοτροφές

Σύμφωνα με τον Νώντα Κατσιάδα, κτηνοτρόφο από το Λιθοχώρι Ευρυτανίας, «η κτηνοτροφία στην περιοχή μας για εκατοντάδες χρόνια αποτελούσε τον οικονομικό και κοινωνικό πυλώνα του τόπου μας, δυστυχώς, όμως, η εικόνα που αντικρίζουμε σήμερα δεν είναι αυτή που ταιριάζει στην ιστορία μας και στην παράδοση.

Προσπαθούμε να στηρίξουμε το εισόδημά μας και με άλλες δραστηριότητες, ώστε να παραμείνουμε στον τόπο. Οι υποδομές είναι ανύπαρκτες και η συντριπτική πλειονότητα των κτηνοτροφικών εκμεταλλεύσεων έχει σημαντικά προβλήματα. Οι τιμές στο πρόβειο γάλα αυτήν τη στιγμή κυμαίνονται στα 75 έως 77 λεπτά και για το γίδινο στα 35 λεπτά το κιλό, οπότε καταλαβαίνετε ποιο είναι το εισόδημα για τον παράγωγο. Έχουμε περιπτώσεις που οι κτηνοτρόφοι για να δώσουν το γάλα δεν γνωρίζουν τον έμπορο και οι συναλλαγές γίνονται με ζωοτροφές, για να κλείσουν τους λογαριασμούς.

Αυτή η κατάσταση είναι απαράδεκτη, αν δεν οργανωθούμε μέσα από συνεταιριστικά σχήματα, το μέλλον μας είναι αβέβαιο». Στο ίδιο μήκος κύματος κινείται και ο Γιώργος Αθανασίου, κτηνοτρόφος από τη Βελαώρα. Ο κ. Αθανασίου ασχολείται με τη βραχυκερατική φυλή των βοοειδών, καθώς και με την αιγοπροβατοτροφία. «Η ποιότητα των προϊόντων μας δεν αντανακλάται στις τιμές που πληρωνόμαστε από την εμπορία του κρέατος. Τα ζώα είναι ελευθέρας βοσκής και τρέφονται από την πλούσια χλόη του τόπου μας, χωρίς όμως εμείς να αμειβόμαστε για τις υπηρεσίες που παρέχουμε στην παραγωγή του κρέατος.

Μπορεί κάποιοι άλλοι να έχουν τις διαχρονικές τους ευθύνες για την κατάσταση σήμερα, όμως ένα σημαντικό ποσοστό αντιστοιχεί και σε μας. Η παρουσία μιας οργανωμένης ομάδας παραγωγών, με άμεση πρόσβαση στις αγορές, τις τεχνολογίες και την ενημέρωση, είναι αυτό που λείπει σήμερα από τον τόπο μας. Αν δεν καθίσουμε σε ένα κοινό τραπέζι, ειδικά εμείς οι νέοι αγρότες το μέλλον μας θα είναι δυσκολότερο».

Θετική η πρόταση από τον Συναγρό για τις ζωοτροφές

Στο πλαίσιο της συνεργασίας του με άλλες ομάδες γεωργών και κτηνοτρόφων, ο συνεταιρισμός Συναγρός καταθέτει τη δική του πρόταση στους κτηνοτρόφους των Αγράφων, για την από κοινού συνεργασία προς όφελος των δύο μερών. Ο συνεταιρισμός θα μπορεί να παράγει πιστοποιημένες ζωοτροφές για λογαριασμό των κτηνοτρόφων, με την παράλληλη στήριξη σε θέματα οργανωτικής συγκρότησης της ομάδας παραγωγών των κτηνοτρόφων.

Λάδι Αγράφων και υψηλής διατροφικής αξίας μέλι

Εκτός από την κτηνοτροφία, ένας σημαντικός αριθμός αγροτών του Δήμου Αγράφων, και ειδικά των παραλίμνιων περιοχών της λίμνης των Κρεμαστών, ασχολείται με την ελαιοκομία. Σύμφωνα με τον Πάνο Μακρή, ελαιοπαραγωγό και ιδιοκτήτη ελαιοτριβείου, υπάρχουν πάνω από 30.000 ελαιόδεντρα κυρίως με την ποικιλία χονδροελιάς Αγρίνιου. «Ένα μεγάλο ποσοστό των ελαιοπερίβολων δεν αξιοποιείται από τους ιδιοκτήτες τους και το σύνολό τους είναι ξερικές ελιές. Πιστεύω ότι με ένα σύγχρονο αρδευτικό σύστημα και με τη δημιουργία ενός σύγχρονου συλλογικού σχήματος για τη διαχείριση αυτών των κτημάτων, τα αποτελέσματα για την ελαιοκομία του τόπου μας θα είναι καλύτερα».

Η πλούσια βιοποικιλότητα αυτού του τόπου και χωρίς τοξικούς ρύπους έχει ενισχύσει το ενδιαφέρον πολλών κατοίκων της περιοχής να ασχοληθούν μελισσοκομία. Ένας από αυτούς, ο Γιώργος Μπακούσης, νέος αγρότης και μελισσοκόμος με πάνω από 300 κυψέλες, έχει επενδύσει αποκλειστικά στη μελισσοκομία. «Η περιοχή μας έχει μηδενικούς ρύπους και με την πλούσια βιοποικιλότητα δίνει υψηλής ποιότητας και διατροφικής αξίας μέλι. Αυτό που μας λείπει είναι μία καλύτερη οργάνωση, ώστε να δώσουμε προστιθέμενη αξία στο προϊόν που παράγουμε. Πιστεύω ότι με τη δημιουργία μίας ομάδας παραγωγών, θα μπορέσουμε να κάνουμε ένα βήμα μπροστά με θετικά αποτελέσματα».