Με πολλές επιφυλάξεις και προβληματισμούς, 30 βαμβακοπαραγωγοί από την περιοχή του Δομοκού ξεκίνησαν πριν από έξι μήνες την κοινή τους πορεία. Παρακολουθώντας τις εξελίξεις στον αγροτικό τομέα και τα θετικά παραδείγματα γειτονικών ομάδων παραγωγών της Θεσσαλίας, αποφάσισαν να ενώσουν τις δυνάμεις τους. Σε μικρό χρονικό διάστημα και με την πρώτη συλλογή βαμβακιού, είδαν ότι η συνεργασία τους αποδίδει καρπούς.
Αναφερόμενος στη μέχρι τώρα πορεία, ο Γιάννης Αποστόλου, μέλος της ομάδας, δήλωσε στην «ΥΧ»: «Κλείνοντας την καλλιεργητική περίοδο του βαμβακιού για το 2016 καταφέραμε μέσα από την άτυπη, προς το παρόν, συνεργασία μας, να κερδίσουμε 3 λεπτά του ευρώ περισσότερα από τις τρέχουσες τιμές του βαμβακιού. Το ποσό δεν είναι μεγάλο, αλλά αποτελεί για εμάς ένα χαρακτηριστικό δείγμα γραφής για τις δυνατότητες που έχουμε ώστε να δώσουμε προστιθέμενη αξία στο παραγόμενο προϊόν μας. Το γεγονός ότι διαχειριζόμαστε 6.000 στρέμματα βαμβάκι αποτελεί ένα δυνατό διαπραγματευτικό εμπορικό πλεονέκτημα. Το σημαντικότερο σημείο, όμως, είναι ότι καθίσαμε σε ένα τραπέζι διαλόγου. Μέσα από μία ισότιμη σχέση, καταφέραμε να συμφωνούμε πλέον για τα αυτονόητα. Όλα αυτά τα χρόνια, είχαμε την αυταπάτη ότι από μόνος του ο καθένας θα μπορούσε να αντιμετωπίσει τα προβλήματά του και να έχει ένα καλό εισόδημα. Η πραγματικότητα όμως διέψευσε τις προσδοκίες μας. Καταλάβαμε ότι διέξοδο από αυτή τη δύσκολη κατάσταση αποτελούν οι συνεργασίες με άλλους συναδέλφους, μέσα από σύγχρονες γεωργικές πρακτικές, αξιοποιώντας στον μέγιστο βαθμό τις δυνατότητες μας και τα διάφορα χρηματοδοτικά εργαλεία».
Σχολιάζοντας τα επόμενα βήματα για το μέλλον της ομάδας ως ένα σύγχρονο συλλογικό σχήμα με σημαντικό ρόλο, ο κ. Αποστόλου εστίασε στα παρακάτω σημεία: «Πρώτιστο μέλημά μας είναι η ομάδα να αποκτήσει νομική οντότητα, έτσι ώστε το σχήμα μας να δεθεί ακόμη περισσότερο μεταξύ του. Παρακολουθούμε τις εξελίξεις και προσπαθούμε να αξιοποιήσουμε αποτελεσματικότερα τα ευρωπαϊκά προγράμματα. Προχωρούμε επίσης σε συνεργασίες με ερευνητικά και εκπαιδευτικά ιδρύματα, ώστε να δώσουμε ταυτότητα στο προϊόν που παράγουμε. Σχεδιάζουμε τρόπους ώστε το βαμβάκι μας να μην εξάγεται ως εκκοκκισμένη μπάλα αλλά να το επεξεργαζόμαστε στον τόπο μας. Το βαμβάκι μας πιστεύουμε ότι είναι εξαιρετικό, κάποιοι άλλοι όμως όχι. Για να έχουμε καλύτερα αποτελέσματα, θα πρέπει σε συνεργασία με την πολιτεία να ελαχιστοποιήσουμε τη γραφειοκρατία. Πρέπει να ανοίξουμε νέους δρόμους αφήνοντας πίσω τα αρνητικά του παρελθόντος, διότι οι καιροί είναι δύσκολοι και απαιτείται η συνεργασία όλων μας».
