Τριήμερο Φεστιβάλ Προφορικής Ποίησης στο ΔΗΠΕΘΕ Κομοτηνής
Μια μεγάλη γιορτή με πρωταγωνιστές τους ανθρώπους που υπηρετούν την προφορική ποίηση στήθηκε στο ΔΗΠΕΘΕ Κομοτηνής από τις 7 έως τις 9 Μαρτίου, καθώς σε συνεργασία με την πρωτοβουλία «ντεκαντάνς» παρουσίασαν το 1ο Φεστιβάλ Προφορικής Ποίησης Κομοτηνής σε μια πόλη που η νεολαία έχει κυρίαρχη παρουσία. Φιλοξενήθηκαν workshops, spoken word lives, open mics, ομιλίες και ένα spoken word διαγωνιστικό event. Το Σάββατο έγινε διαγωνιστικό live spoken word, όπου νικήτρια αναδείχθηκε η Ελένη Κομοτηναία.
Στο φεστιβάλ έλαβε μέρος την Κυριακή το Εργαστήριο Ελληνικής Ποίησης και Έντεχνου Λόγου του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Θράκης με την παρουσίαση «Βουκολιασμοί Σήμερα: Μεταξύ αστείου και σοβαρού». Ήταν μια θεωρητική εισαγωγή πάνω στο θέμα των βουκολιασμών (μουσικών αγώνων μεταξύ βοσκών) από τη Φλώρα Π. Μανακίδου, καθηγήτρια αρχαίας ελληνικής φιλολογίας και την υποψήφια διδάκτορα Ελένη-Ακριβή Γιαλαμά, ενώ ακολούθησε μια θεατρική παρουσίαση ενός αντιπροσωπευτικού βουκολικού ποιήματος του ποιητή Θεόκριτου του Συρακούσιου από φοιτητές του Τμήματος Ελληνικής Φιλολογίας. Αμέσως μετά, στη σκηνή του ΔΗΠΕΘΕ παρουσίασαν τη δουλειά τους ντόπιοι ποιητές.
Το φεστιβάλ έκλεισε πανηγυρικά το ίδιο βράδυ με την παρουσίαση του πρώτου προσωπικού spoken word άλμπουμ «HANAHAKI» της Fane, με την υποστήριξη των The Bad Poetry Social Club και της Αρετής ως opening act. Τα πρόσωπα του φεστιβάλ: AGG.TSAGG, still.vi, Ζε Μήτσος, Αρετή, Αλεξάνδρα Επίθετη, Δημήτρης Σταμίρης, Fane, Παναγιώτης Ι.Ε. Βασιλείου, Παναγιώτης Φίκαρης, Γιώργος Δομιανός, Μυρσίνη Γκανά.
Παρακλάδι της παραδοσιακής ποίησης
Η ποιήτρια Αλεξάνδρα Επίθετη, μέλος του The Bad Poetry Social Club, όπως και η Fane, πραγματοποίησε την Παρασκευή εργαστήριο, με αντικείμενο «Θεωρία spoken word, poetry performance & DIY zine making». Καθοδήγησε τους συμμετέχοντες, μέσα από την ιστορία και τη θεωρία, στη σημασία του spoken word ως μορφής καλλιτεχνικής έκφρασης, περιλαμβάνοντας και τη DIY δημιουργία zine (βιβλίου), όπου οι συμμετέχοντες έφτιαξαν το δικό τους μοναδικό έντυπο.
Η ίδια εξηγεί στην «ΥΧ» ότι η προφορική ποίηση αποτελεί παρακλάδι της παραδοσιακής ποίησης. «Ξεφεύγει από τον γραπτό και μόνο λόγο. Το ποίημα είναι γραμμένο και δομημένο ώστε να γίνει προφορικό, να ανέβει κάποιος στη σκηνή και να το απαγγείλει», περιγράφει.
Οι ποιητές έχουν γράψει και έχουν προβάρει τα έργα τους πριν σταθούν απέναντι στο κοινό. Η αφετηρία της ενασχόλησης ήταν το να φέρουν την ποίηση πιο κοντά στους νέους και γενικά σε ευρύτερο κοινό, καθώς ξεπερνάει τη συστολή που χαρακτηρίζει πολλούς ποιητές. «Η σκηνή αυτή ολοένα και μεγαλώνει στην Αθήνα. Στην Κομοτηνή είχαμε, επίσης, πολύ κόσμο», διαπιστώνει η ποιήτρια και σχολιάζει ότι ο ρόλος του ρυθμού στην προφορική ποίηση είναι πολύ σημαντικός, χωρίς όμως να αποτελεί προϋπόθεση. «Η προφορική ποίηση δεν έχει “πρέπει”. Μπορεί να μην υπάρχει ομοιοκαταληξία και ρυθμός, να είναι πιο πειραματική. Δίνει μεγάλη ελευθερία κινήσεων», συνοψίζει.
Ο Ζε Μήτσος ασχολείται επτά χρόνια με την προφορική ποίηση. Εμπνέεται από συγγραφείς όπως ο Χρόνης Μίσσιος, με τον οποίο –όπως λέει– γαληνεύει η ψυχή του. Με την ποίησή του γίνονται μουσικά κομμάτια που ανεβαίνουν σε πλατφόρμες, όπως το youtube και το spotify. Έχει στο ενεργητικό του το άλμπουμ «Marco Polo», που κυκλοφόρησε στις streaming πλατφόρμες με την υπογραφή Ze Mitsos & Dren, σε μια συνεργασία με τον μουσικό Γιάννη Ντρενογιάννη, και ετοιμάζεται η δεύτερη δουλειά του. Συμφωνεί με την Αλεξάνδρα Επίθετη ότι η σκηνή στην Αθήνα μεγαλώνει, αλλά και ταξιδεύει. «Είναι σαν να εκσυγχρονίζεται κάτι που έχει μεγάλη αξία. Σαν να ψηλώνει ένα δέντρο που έχει φυτρώσει από παλιά», τονίζει.
Για τον ρόλο που μπορεί να διαδραματίσει η προφορική ποίηση στη σχέση των νέων με τη γλώσσα, ο Ζε Μήτσος λέει ότι «άσχετα με το αν θέλει κάποιος να κόψει λέξεις ή να μιλήσει ‘‘greeklish’’, το θέμα είναι να αγαπάει και να κατανοεί τις ρίζες αυτού με το οποίο καταπιάνεται. Δεν γίνεται να ασχολείσαι με την ποίηση και να πεις “σιγά τώρα μη διαβάσω Ελύτη”. Πρέπει να καταλαβαίνεις ποιος έχτισε το σκαλοπάτι που ανέβηκες εσύ για να φτάσεις εδώ σήμερα». Κλείνοντας, παρακινεί τους εκκολαπτόμενους εραστές της προφορικής ποίησης να αναζητήσουν τι σήμαινε παλαιότερα να κάνεις επανάσταση μέσω της ποίησης.
